ส่วนที่ 5 บทที่ 038-2

บทที่ 38-2 ขืนจุมพิต

เจิ้งเซี่ยวหยางเดินอย่างวางก้าม มือที่จูงจินเยี่ยนยังมิได้คลายออก จินเยี่ยนเองก็มิได้สะบัดมือเขาออกเช่นกัน ทั้งสองจับจูงกันแบบนี้ไปยังห้องทรงอักษร ระหว่างทางพบนางข้าหลวงและขันทีกำลังกระซิบกระซิบเสียงเบาโดยอาศัยระยะห่างกั้น

“ท่านนั้นคือคุณชายรองตระกูลเจิ้งแห่งสิงหยางหรือไม่”

“ใช่กระมัง คุณชายรองตระกูลเจิ้งแห่งสิงหยางที่แท้ก็หล่อเหลาถึงเพียงนี้ด้วย”

“ได้ยินว่าวันนี้เขาไปเที่ยวหอหงซิ่ว”

“ได้ยินว่าองค์หญิงใหญ่โกรธจนแทบเสียสติแล้ว ท่านหญิงกับเขายังจูงมือกันอยู่เลย หากมีท่านหญิงปกป้อง องค์หญิงใหญ่ก็ไม่มีทางลงโทษเขาได้กระมัง”

“…”

จินเยี่ยนไม่มีวิทยายุทธ์ ย่อมไม่ได้ยินเสียงวิพากษ์วิจารณ์ทุ้มต่ำของเหล่านางข้าหลวงกับขันที

เจิ้งเซี่ยวหยางกระตุกมุมปาก กระซิบขึ้นว่า “คนในวังหลวงล้วนพูดจาเรื่อยเปื่อยแบบนี้หรือไม่”