ส่วนที่ 4 บทที่ 023-1

บทที่ 23-1 จื่อกุยจากเมือง

เซี่ยฟางหวาคิดในใจว่าท่านพี่จำต้องนำสิ่งใดไปม่อเป่ยบ้าง

ฤดูใบไม้ผลิกับฤดูใบไม้ร่วงในม่อเป่ยมีลมพายุทรายรุนแรง ยามฤดูหนาวก็เกิดพายุหิมะหนาวเหน็บ ตอนนี้กำลังเข้าสู่ฤดูร้อนจึงมีอุณหภูมิเหมาะสม

ท่านพี่ไม่เคยออกจากเมืองหลวงหนานฉินมาก่อน โรคมิอาจเปิดเผยได้ของเขาแม้ได้รับการักษาจากท่านตาแล้ว แต่จำต้องบำรุงร่างกายอย่างค่อยเป็นค่อยไป อย่างน้อยที่สุดควรมีหมอผู้มีชีวิตแพทย์ขั้นสูงติดตามไปด้วยคนหนึ่ง นอกจากนี้จำต้องนำยาที่ขาดแคลนในม่อเป่ยไปด้วย ยังมี...

“ข้าต้องกลับจวนไปอีกรอบ” นางครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนกล่าวบอกฉินเจิง

“กลับไปทำไม” ฉินเจิงเลิกคิ้ว

“กำชับกับท่านพี่ อีกอย่างต้องเตรียมของจำเป็นสำหรับค่ายทหารม่อเป่ยให้เขาด้วย” เซี่ยฟางหวาตอบ “หากพรุ่งนี้เขาต้องเดินทางแต่เช้า เวลาก็มีจำกัด ต้องทำเวลา”

“ได้” ฉินเจิงพยักหน้า

“เจ้ากลับจวนไปกับข้าด้วย” เซี่ยฟางหวาเอื้อมมือมาคว้าแขนเขา

“เจ้ากลับไปเองเถอะ” ฉินเจิงมองนาง เงียบลงครู่หนึ่ง

“เจ้าไม่กลับไปกับข้าด้วยหรือ” เซี่ยฟางหวามองเขา