ส่วนที่ 1 บทที่ 084-2

บทที่ 84-2 สามีภรรยา

เยี่ยนหลันละสายตาจากมาพลางกระซิบ “ข้ามองผิดไปจริงหรือ บนโลกนี้จะมีคนสองคนที่เหมือนกันขนาดนี้เลยหรือ นางมิใช่แม่นางทิงอินที่อยู่ข้างกายพี่เจิง?”

ทว่าข้างนางกลับไม่มีผู้ให้ส่งเสียงตอบ

“เยี่ยนจวิ้นจู่ แขกทุกคนข้างในยอมย้ายไปที่อื่นแล้ว ท่านพาคนของท่านเข้ามาพักผ่อนเถอะ!” เถ้าแก่ของหลิวเซียงหยวนเดินออกมาพอดี จากนั้นก็ส่งยิ้มแล้วเอ่ยเรียกเยี่ยนหลัน

เยี่ยนหลันเหนื่อยเป็นอย่างยิ่งจึงพยักหน้าแล้วเอ่ยเรียกคนข้างกาย “พี่เหยียน เราเข้าไปข้างในกันเถอะ!”

หลูเสวี่ยเหยียนเงียบ

เยี่ยนหลันเดินไปสองก้าว ทว่าหลูเสวี่ยเหยียนไม่ได้เดินตามมาจึงหันไปมองด้วยความสงสัย พบว่านางกำลังมองออกไปยังความมืดมิดบนถนนที่ยาวสุดลูกหูลูกตา เยี่ยนหลันจึงกล่าวเสียงดังอย่างอึดอัดใจ

“พี่เหยียน ท่านกำลังมองอะไรอยู่”

หลูเสวี่ยเหยียนสะดุ้งตกใจก่อนจะหันกลับมามองแล้วรีบส่ายหน้า จากนั้นก็ยิ้มกล่าวด้วยความอบอุ่น “มิได้มองอะไร สองคนนั้นที่เพิ่งออกไป…” นางอยากกล่าวบางอย่าง หลังเงียบลงครู่หนึ่งก็เอ่ยถาม “เจ้ารู้จักหรือ”