0327 ตาข่ายรักถี่ยิบไม่มีรูให้เล็ดลอด

บทที่ 327 ตาข่ายรักถี่ยิบไม่มีรูให้เล็ดลอด

“ราชวงศ์ตระกูลซูโง่เขลาจริงๆ ไม่ไปสอบถามภายนอกก็โง่งมนึกว่าตนเองถูกคำสาปของมังกรจู๋หลงมาหลายพันปี พวกเขาโชคดีจริงๆ คิดไม่ถึงว่าจะไม่มีผู้บำเพ็ญเซียนที่ร้ายกาจมาที่นี่ ไม่เช่นนั้นอาณาจักรคงล่มสลายไปนานแล้ว” จินเฟยเหยาปิดปากแอบหัวเราะ

ทันใดนั้นซูโม่โม่พลันวิ่งเข้ามาในสวนพลางตะโกนบอกนาง “ท่านเซียน แย่แล้ว”

“ทำไมหรือ!” จินเฟยเหยามองนางอย่างงุนงง เพิ่งไปเหตุใดจึงเดินกลับมาอีกแล้ว หรือมีคนพบว่าข้าอยู่ที่นี่?

“ท่านเซียน สามวันให้หลังองค์ชายใหญ่จะประลองกับราชันภูติ ราชันภูติต้องถูกเขาสังหารทิ้งแน่” ซูโม่โม่ฉุดดึงจินเฟยเหยาแล้วเอ่ยอย่างร้อนใจ

“กะทันหันเกินไปแล้ว เขาว่างไม่มีอะไรทำหรือเหตุใดต้องสู้กับราชันภูติ?” จินเฟยเหยารู้สึกว่าเชื้อพระวงศ์พวกนี้สมองมีปัญหาใช่หรือไม่ คิดจะทำก็ทำ

ซูโม่โม่ไม่ทันได้พูดให้ละเอียดก็ฉุดดึงจินเฟยเหยาเอ่ยอย่างสับสนลนลาน “องค์ชายสามเป็นน้องชายของเขา เขาหาท่านไม่พบจึงสงสัยองค์ชายรอง ดังนั้นจึงคิดจะสังหารราชันภูติที่องค์ชายหกครอบครองระบายความแค้น”