Chapter 6: Homecoming 

Its funny thing coming home. Everything looks the same, feels the same, even smells the same. You realize what changed is you"

"""

Eiffel's PoV

Pagbaba ko mula sa taxi na sinakyan ko ay napatitig ako sa magarbong gate na nasa harap ko.

It's been nine years nang huli akong nakatapak sa lugar na ito kung saan ako lumaki.

Gosh, I felt so excited and nervous.

I buzzed the doorbell na dati ay hindi ko pa maabot pero ngayon ay walang kahirap hirap ko ng napipindot.

Lumabas mula sa gate ang isang pamilyar na lalaki.

"Ano pong maipaglilingkod ko sa kanila?" nakangiting tanong noong lalaki.

"Mang Berto? Comment allez-vous?" (How areyou?) excited na tanong ko at di ko namalayang french word pala ang nasabi ako!

"P-Po?"

Natatawang inalis ko ang shades ko at ngumiti sa kanya showing my blue eyes.

"Mang Berto! Ako po ito!"

Naningkit ang mga mata niyang tinitigan ako ng mabuti na parang hirap na hirap akong kilalanin pero lumipas ang ilang segundo ay gulat na gulat ito at di makapaniwalang tinitigan ako.

"M-Ma'am Eiffel?" tanong niya and I nodded excitedly.

"Ikaw po ba talaga yan ma'am? Di po kita nakilala ah! Ang laki laki niyo na tapos ang ganda ganda niyo po! Akala ko nawawalang modelo ang kaharap ko" hindi maitago ang tuwang nararamdaman ng mabait na guard ng aming pamilya.

"Maraming salamat po"

Binuksan niya ang gate at agad niyang kinuha ang maleta ko "ma'am Eiffel tutulungan ko napo kayo"

"Naku maraming salamat po mang Berto" at naglakad na kami papasok ng mansion.

Siya na rin mismo ang nagbukas ng pintuan para sa akin at pagpasok ko ay nakabusangot na itsura ng isang kasambahay ang nadatnan namin sa sala

"Hoy Berto! Dalawang taaong gulang na anak-anakan natin pero heto ka at nagpapacute sa ibang babae! Di ka na nahiya't sa mismong pinagtratrabahuhan pa natin ikaw lumalandi!" sermon ng babae.

"S-Sandali lang Cora my labs! Nakakahiya" sita naman ni mang Berto at napangiti ako.

"Abat- Ako pa talaga ang kinahihiya mo! Halika nga rito!" nangingigil na piningot ni manang Cora ang tenga ng asawa nitong umaaray naman sa sakit!

"Wala po kayong dapat ipagselos manang Cora, kayo lang po ang mahal ni Mang Berto" pagtatangol ko sa kawawang guard.

Kunot noong napalingon naman ito sa akin "mawalang galang na po, sino po ba kayo at anong sadya niyo dito?"

Nakangiting hinawakan ko ang kamay ng kusinera ng aming pamilya.

"Ako po ito manang, si Eiffel po"

Nanlaki ang mga matang tinitigan niya ako "L-Lady Eiffel?! Ikaw po ba talaga yan?!"

"Opo. Ako po ito, yung batang pinagluluto niyo ng pancakes dati" magiliw na kwento ko.

"T-Teka! Tatawagin ko ang seyora at ang iba pa" singit ni mang Berto at tumakbo sa kusina.

Agad akong niyakap ni manang Cora "Naku! Salamat sa panginoon ko at nakauwi na po kayo!" maluha luhang sabi niya at hindi ko mapigilang hindi matawa.

"Ano bang pinagsasasabi mo Berto? Sandali lang at masakit ang tuhod ko!" saad ni yaya Rosy na hinihila ni mang Berto.

"Naku manang! Matutuwa po kayo sa makikita niyo!" excited na kwento ni mang Berto.

"Ano- E-Eiffel? Ikaw ba yan dine?" di makapaniwalang tanong din ng medyo may katandaan nang yaya ko.

"Opo yaya Rosy, nakabalik na po ako"

Maluha luhang niyakap ako ng taong nagalaga sa akin simula bata palang ako. Nakakatuwa na naalala niya ako agad.

"Diyos ko! Napakalaki na ng alaga ko!"

"Napakaganda pa Manang! Pinagselosan pa nga ni Cora my labs!" pagmamalaki ni mang Berto at agad din itong hinampas ng asawa nito.

"What's with this commotion?" tanong ng among naglalakad pababa ng hagdan habang hawak hawak ang kamay ng isang batang nasa tatlong taong gulang.

Gulat na napatigil ito sa pagbaba at napahawak sa may dibdib.

"A-Anak?" tanong ni mama at mabilis na bumaba kasama ang bata at lumapit sa akin.

"Tu me manques mama" (I missed you) bati ko at niyakap siya ng mahigpit.

"Such a lovely surprise my daughter!" masayang saad ni mama at hinawakan ang magkabilang pisngi ko.

She lovingly looked at my blue eyes.

"I missed you so much anak" at nakangiting tumango ako.

"Maman!" (Mommy!) Excited din na tawag sa akin nung batang lalaki.

I smiled at him and held him up. "Have you been a good boy my Liviatus?" I adoringly asked the small child on my arms.

"Opo!" Sagot niya.

Sa tuwa ko ay nangigil na niyakap at hinalikan siya habang humahagalpak siya sa kiliti.

I didn't expect na mamimiss ko ang lugar na kinalakihan ko.

''''

"Napakabibo ni Livi, Manang Cora at Mang berto. Maraming salamat po sa pagpapalaki sa kanya" komento ko patungkol sa batang lalaki na masayang nakikipaglaro kay Puffy.

Nagkwekwentuhan kami ng mga kasambahay sa may garden kasama ng Mama ko.

Puno ng pagmamahal na lumingon ang magasawa kay Livi.

"Kami nga po ang dapat na magpasalamat sa inyo Lady Eiffel, hinayaan niyo po kaming magkaroon ng pagkakataong palakihin at ituring na aming anak si Livi" sagot ni manang Cora.

Three years ago ay nagulantang ang mga kasambahay ko sa The Pride ng hating gabi. Nakarinig ang mga gwardiya ng iyak ng isang sangol na nakalagay sa wooden basket sa gilid ng gate. Nang makita ko ang tila isang anghel na bata ay agad akong nakaramdam ng awa.

Nais ko man na ako mismo ang magampon at tumayo bilang ina ni Livi ay hindi maaari dahil hindi pa ako nasa legal na edad noong mga panahon na iyon. Kaya mas pinili ko nalang na ipaampon ang sangol pansamantala kanila mang Berto at Manang Cora na hindi na nagkaroon ng anak.

Nang tumuntong ako sa tamang edad ay inasikaso ko ang mga papeles ni Livi at pinarehistro para maging isa na siyang ganap na Sinclaire. Lumaki si Livi na ako ang kinikilalang ina na tunay na nagpapasaya sa akin.

Kasama din ni Mama na dumadalaw sa akin sa Britain si Livi kaya kahit papaano ay nababalikan niya ang totoong pinanggalingan niyang bansa.

"Alam ko naman pong mas mapapalaki niyo ng tama at mabuti si Livi. Kaya ko po siya pinadala dito sa Pilipinas ay dahil mas maganda po ang environment na makakalakihan niya kesa sa Britanya"

"Naku! Ma'am Eiffel! Panigurado paglaki niyang si LIvi eh kasing tinik ko rin po yan sa chicks!" pagmamalaki ni mang Berto.

"Kabata bata ng anak natin tuturuan mo ng mambabae?!" sigaw nan ni manang Cora.

Apat taon nang kasal ang mga ito, samantala dati ay parang mga aso at pusa sila kung magaway.

"Sayang nga po at wala kayo ng kasal nila Lady Eiffel, napakabait po ni senyora Pauline at sinagot pa niya ang honeymoon trip ng mga ito sa batangas!" kwento ni ate Ekay na nagtratrabaho parin sa amin.

Nakakatuwang isipin na kahit ilang taon na ang lumipas ay walang nagbago sa lugar na ito. Mababait parin ang mga kasambahay at tinuturing parin ni Mama na pamilya ang mga ito.

"Madalas nga din po na si Senyora ang nagaalaga kay Livi kapag nagtratrabaho kami ni Berto""

"Wala namang problema doon Cora, para ko naring apo iyang si Livi at atleast nga ay may bata ulit dito sa mansion. Tingnan niyo, dalaga na ang dating bata na inaalagaan niyo hindi ba?" explain ni Mama at sumangayon naman sila.

"Tama po kayo senyora, napakaganda at dalagang dalaga na po si Lady Eiffel, pero halos wala ding nagbago pagkat dati pa naman ay dalaga na kumilos ang alaga ko. Daig pa ang matatanda kung magisap at magsalita" At natawa naman ako sa kwento ni yaya Rosy.

Naglakad papalapit sa akin si Livi at nakangiting inabot sa akin ang isang puting rosas na pinitas niya.

"O tingnan mo darling! Tatlong taon palang pero marunong ng mangilatis ng maganda at mag do the moves! Tama yan Livi anak!" Proud na proud na saad ni mang Berto.

Nakangiting binitbit ko at iniupo sa kandungan ko si Livi saka tinangap ang puting rosas.

"Thank you" saka masayang hinalikan ang cute na cute na bata.

"Maman, where is Père Silva? (Papa) Livi asked as he hugs my neck.

Naalala ko tuloy ang best friend kong iyon na nagturo kay Livi na magfrench at tawagin kaming Maman at Père.

"Your Prere was left in Europe Livi, do you miss him?"

"Oui!"

"He misses you too, don't worry soon you'll see him again" I promised.

I still remember very well day when I told Silva and Mharya that I want to adopt an orphan child.

"Eiffel! You're still minor! You can't stand as the mother of that child" Silva argued while panicking.

"Of course she can Silva, Eiffel is indeed a minor like us but she is a Countess. For sure she can pull some strings" chill na sagot Mharya na nasa tabi ko habang hawak hawak ko ang sangol.

"Nope. Too bad I can't Mharya, baka gamitin pa ito ng ibang tao panlaban sa akin sa hinaharap. But I'll somehow find other ways to win his custody"

Sagot ko habang napapangiti sa sangol na hawak ko.

"Eiffel-"

"Oh come on Lord Silvariuz! Don't be a pussy!"

Nanlaki ang matang tingin si Silva sa kaibigan naming umarangkada nanaman ang pagkamaldita.

"Mharya!"

"Come here and hold this angel! Tingnan natin kung hindi lalambot yang matigas mong prensipyo!" Utos ni Mharya at sinenyasan akong ibigay ang sangol kay Silva which I did. He was not sure how to hold the baby at first but after a few minutes, Mharya and I won.

"What will you name him?" Nakangiti nang tanong ni Silva. He was knock out with just one smile from the baby.

"Beethoven Einstein Napoleon. Ben for short"

Napamaang lamang sa akin si Silva maski si Mhariya ay napatahimik.

Hhmmh... I wonder why pero ganyan din ang reaction ng mga kasambahay ng tanungin nila ako.

"Eiffel. I beg you, don't ruin the future of this child" seryosong pagmamakaawa ni Silva sa akin.

Napakunot naman ang noo ko, kanina lamang ay ayaw niyang ampunin ko ang sangol na ito pero ngayon kung magmakaawa siya parang napakasama ko.

"What's wrong it's a nice name right? I want this baby to grow up like those famous icons"

"Eiffel, come here darling" tawag sa akin ni Mharya.

"Seryoso ka ba sa pangalan na iyan?!" Sigaw niya sa akin.

I tilted my head "of course. Madami pa nga akong ibang naisip eh. Emanuel Rodolfo, King Arthur, Helium-"

Biglang tinakpan ni Mharya ang bunganga ko.

"Stop if you don't want this little angel grow up hating you Eiffel"

"If you want something unique then name him something special"

Muli kong tinitigan ang mukha ng natutulog na sangol "He looks like a beautiful elf" kako at sumangayon si Mharya "Interesting, I encountered an art piece in my gallery with a theme of an elf army which was named as Livi" pagbibigay alam ni Mharya"

"Livi, that's too short" medyo kontra ni Silva.

Lumawak ang pagkakangiti ko nang makita kung pano sinasayaw ni Silva ang sangol. "Then how about we add a part of your name then Silvariuz? Let's name him Liviatuz?" suhestyon ko at napatili si Mharya.

"That is so cute but let's make it s instead of letter z! Liviatus Sinclaire has a nice ring on it"

"Liviatus... Livi for short, it does sounds good" nakangiting sangayon ni Silva.

I went to the baby and held him. "Hello my baby Livi. I'm your Maman" I introduced myself with a smile as I kissed the baby.

'''

Pagpasok ko sa kuwarto ko ay napatulala ako, dahan dahang inilibot ko ang paningin ko sa kabuoan nito.

Walang pinagbago. Hatak hatak ang maleta ko at kasama ni Livi ay napaitingin ako sa full length mirror sa may tabi ng closet ko.

Ganoon ba kalaki ang pinagbago ko?

I remembered myself looking at this mirror when I was still a kid. Naaalala ko kung paano ako kaexcited na lumaki at magdalaga noon and now, here I am.

Umupo ako sa malambot na kama ko at napahawak sa peklat na nasa kaliwang kamay ko. I suddenly remembered how I stabbed my wrist with a scissor in this room in the past.

Nakita ni Livi ang kamay ko at hinawakan ito.

"Does it still hurt Maman?" He asked with his sad face while sitting on my lap.

I shook my head "not at all my baby" Sagot ko, bumaba siya sa kandungan ko at nangusisa sa kuwarto ko.

Ilang taon na ang lumipas pero hindi nawala ang nagiisang palatandaan ng aking kabaliwan.

Almost everyone says that I have truly changed, from physical features to other things but...

Kahit gaano man ang ikinalaki ng pagbabago ko ay hinding hindi magbabago ang katotohanang minsan na akong nagpakatanga.

Nakangiting kinuha ko ang isang picture frame sa side table at napatitig dito. It was a picture of me with my father.

Perhaps I should visit Daddy too.

"Maman! Look what I found!" Tawag sa akin ni Livi at may hawak hawak na lumang papel.

Lumapit siya sa akin at kumandong ulit showing the old piece of paper.

I remember this paper very well. Of course, this is my first sketch of that man after all. Halatang gawa ng bata ang sketch na ito pero noon ay yakap yakap ko pa itong natutulog dahil sa lungkot na hindi na ako pinapansin ng lalaking iyon.

"Is that my Père?"

I patted his soft curly locks " No, he is not your Père. He's just somebody your Maman knows" I answered and placed him on the bed.

"Go get yourself some sleep now my Liviatus" utos ko at napahikab naman siya.

"Opo Maman" masunuring sagot niya.

Dahan dahang bumukas ang pintuan at nakangiting pumasok ang mama ko.

"Gusto mo bang papalitan ko ang kama mo? Hindi ka man lang nagsabi kasing uuwi ka kaya't hindi ako nakapaghanda" sermon ni mama at umupo rin sa tabi ko.

"Ok lang po ito Ma. Kasya parin naman ako dito"

"Last year lang ka naming huling nakita ni Livi pero parang hindi parin ako sanay"

"Ma, ako parin naman po ito, ang anak niyo" nakangiting sabi ko.

Malungkot na ngumiti siya at hinawakan ang pisngi ko.

"I really do hope." Makahulugang sabi niya.

Umiwas ako ng tingin at tumayo.

I know. I am aware that I am no longer the Eiffel my mother raised.

Binalik ko ang lumang papel sa loob ng drawer ng study table "How's the business here Mom? I hope na hindi pa kayo napapagod sa pagmamanage ng mga yon" pagiiba ko ng usapan.

"It's fine anak, managing the business is just a piece of cake for me"

I looked at her with a sad smile. "I'm so sorry Mama, because of me ay mawawala ang mga pinaghirapan niyong hotels"

She just smiled and held my hands beside me "a Siclaire never goes back on her words. I understand anak. Saka I really don't mind it, after all ay mas maunlad na ang Shipping Company ng Papa mo at pati ang Equine Ranch mo. I'm very contented now seeing how successful you are"

"Thanks you mom, don't worry. I guess it's time for you to stay with me in Britain now, since hindi na kayo magiging ganoon ka busy"

Matagal ko ng kinukulit si Mama na magmigrate ulit sa Britain para makasama ko. After all ay tumatanda na siya and I want to cherish the moments with her.

"I'm also planning to bring along our servants here back to The Pride. After all the life there is much more peaceful and medyo malaki na din Livi" amin ko at kinumutan ang natutulog na batang nakahiga sa kama ko

"You know how I love this country Eiffel, but I'll think about it" tipid na sagot ni Mama.

"Tell me anak, why did you come back here?" tanong ni Mama while narrowing her eyes on me.

"I wish to end all my relationship with that man Mom." Deretsong sagot ko at rumehistro ang gulat sa mga mata niya. After moving in Britain, I never mentioned that man to her as if I deleted him from my life.

"I already filed a divorce paper with my lawyer in Britain. All I need now is his signature"

"B-Bakit parang biglaan naman ata anak?"

"I think it's already high time to end this silly game" sagot ko at inayos ang buhok ko.

Nagulat nalang ako ng biglang hinawakan ni Mama ang kaliwang kamay ko at nagulat sa nakita niya.

"Eiffel don't tell me you want to get divorced because of this?" tanong niya patungkol sa singsing na nakasuot sa akin.

Of course that is not true, bago man ibigay sa akin to ni Silva ay nakapagdesiyon na ako.

I guess mom thinks na may iba na akong mahal. That's better, I know that my mom is always worried about me ever since I tried to commit suicide but now, maybe in this way ay isispin niya na wala na akong rason para ulitin iyon at tuluyan na nga akong nakamoved on.

"What's wrong mom? Don't you think it's high time for me to be with the right person?" nakangiting tanong ko.

"I thought you would deny it anak but I guess it's real. To whom are you engaged to?" Napakunot noo ako nang parang may bahid ng kalungkutan sa boses ni Mama.

"It's a secret Ma, you'll meet him soon." Pagsisinungaling ko.

"Think about this anak" aniya at tumayo na, she planted a kiss on my cheeks and went out of my room.

Mom's kind a weird, akala ko matutuwa siya pag nalaman niyang may minamahal na ulit ako.

Naalala ko bigla yung lalaki sa Airport kanina. Ngayon lamang ulit ako nakaramdam ng ganoon sa isang lalaki sa tagal kong nakikihalubilo sa altasyudad.

Oh well,

Wala na akong kailangan pa. I have now my own child to raise for the next years of my life anf at least in that way I won't get old alone.

Yeah... I don't need a man anymore.

"""""

Livi's name is pronounced as "Livayahtus"