Kabanata 75: Ang Lihim ng La Mesa Heights

Ang Paglilibot

Kinabukasan, sina Mon at Joel ay muling ginising sa guest house. Sa pagkakataong ito, sinabi ni Alice na ipapakita niya sa kanila ang buong La Mesa Heights. Bagamat naka-posas ang kanilang mga kamay, pinaandar ang isang e-bike kung saan sila isinakay at nilibot sa komunidad.

Habang dumadaan sila sa mga pasilyo ng lugar, tumuturo si Alice sa mga imprastraktura. "Tignan niyo ang lugar namin. Hindi namin kailangan ng gasolina. Sobra-sobra ang kuryente namin mula sa mga solar panel."

Napahanga si Joel. "Grabe, ang dami nito! Gaano kalawak ang solar farm ninyo?"

Ngumiti si Alice. "Ito ay nasa 8,000 square meters, at meron pang isa, kasing laki nito, malapit sa Water Treatment Plant 2."

---

Ang Kahalagahan ng Tubig at Kuryente

Sinundan pa ito ni Alice ng pagpapaliwanag. "Hindi lang kuryente ang sagana sa amin. Ang tubig namin ay malinis at unlimited. Ang water treatment facility ang nagbibigay sa amin ng kalamangan. Puwede kaming uminom, maghugas, at gamitin ang tubig para sa anumang pangangailangan."

Habang nakikinig, napansin ni Mon na parang masyadong nakatuon ang komunidad sa mga teknolohikal na kalamangan. Tinanong niya, "Alice, meron ba kayong farm para sa pagkain? Sa ganitong kalakihan ng komunidad, siguro kailangan niyo rin ng sariling produksyon ng pagkain."

Napabuntong-hininga si Alice. "Wala pa kami niyan. Plano pa lang namin, pero wala sa amin ang marunong magtanim o mag-alaga ng lupa. Sa ngayon, sapat pa ang mga pagkain na naiimbak namin mula sa mga grocery raids."

---

Ang Realidad ng Walang Sakahan

Nabulong si Joel kay Mon habang patuloy ang kanilang paglalakbay. "Mon, sa ganitong sitwasyon, mahihirapan silang tumagal. Anong gagawin nila kapag naubos ang mga stock nila sa grocery?"

Sumagot si Mon, "Tama ka, Joel. Hindi sustainable ang sistema nila. Kapag hindi nila inayos ito, tiyak na magkakaroon sila ng krisis sa pagkain."

---

Ang Seguridad ng La Mesa Heights

Habang nililibot sila ni Alice, napansin ni Joel na ang mga residente ay tila abala sa pang-araw-araw na gawain. Ang lugar ay parang isang normal na subdivision: may mga bahay, hardin, at tila kalmadong pamumuhay. Ngunit isang bagay ang tumatak sa isip ni Joel: walang baril ang mga guwardya.

Tinanong niya si Alice, "Kamusta naman ang seguridad niyo dito? Pansin ko, wala kayong mga armas. Paano kung may grupo ng mga tao na armado ang sumugod dito?"

Napayuko si Alice. "Noong una, meron kaming mga baril. Pero lahat ng iyon ay dala ng mga lalaki namin—at hindi na sila nakabalik. Ngayon, sariling sikap na lang. Ang mga guwardya namin ay may dalang hand-made na armas, sapat na para sa mga zombie."

Hindi na nagsalita si Joel, ngunit alam niya sa sarili niyang delikado ang ganitong sitwasyon. Ang La Mesa Heights ay may malalakas na bakod, ngunit wala itong sapat na depensa laban sa mga tao.

---

Ang Pagtatapos ng Tour

Matapos ang paglilibot, binalik ni Alice sina Mon at Joel sa kanilang guest house. "Okay, tapos na ang tour natin ngayong araw. Magpahinga muna kayo."

Habang naglalakad palayo, iniwan ni Alice ang dalawang lalaki na muling nag-usap.

---

Ang Paghusga sa Sitwasyon

"Joel, ano sa tingin mo?" tanong ni Mon habang naupo sa gilid ng kama.

"Mon, maganda ang lugar nila. Pero sa totoo lang, kulang sila sa maraming bagay. Wala silang pagkain, wala silang armas, at mukhang umaasa sila sa mga bagay na pwedeng maubos."

Tumango si Mon. "Oo. Kung tutuusin, parang mahina ang pundasyon nila. Pero may potential ang lugar na ito. Kung magtutulungan tayo, baka magawa nating mas maayos ang sistema nila."

"At kung hindi sila papayag? Ano ang plano natin?" tanong ni Joel.

Ngumiti si Mon. "Tiwala lang, Joel. Baka hindi pa nila tayo nakikilala nang lubos. Pero sigurado ako, darating ang pagkakataon na magbabago ang pananaw nila."

Habang natutulog ang dalawa, iniisip nila ang mga susunod nilang hakbang. Makikipagtulungan ba sila sa La Mesa Heights, o magiging mga tagapagligtas muli sa panahon ng kahirapan?

Nächstes Kapitel