0857

บทที่ 857 เรื่องด่า ไม่เคยมีใครสู้ได้!

ระหว่างทางเดินข้างหลังเวที

เหยาเจี้ยนไฉหัวเราะพลางเอ่ย “ได้พูดจนสะใจเลย”

จางเย่เองก็เบิกบาน “นั่นสิ หายากนะที่พวกเราจะได้พูดไร้สาระตามใจปากอย่างนี้ ไม่ได้ด่าวงการเซี่ยงเซิงตั้งนาน คราวนี้จัดเต็มซะเลย!”

“เสียดายที่ห้ามเผยแพร่” เหยาเจี้ยนไฉเอ่ยอย่างเศร้าใจ

จางเย่ “ถึงเผยแพร่ไปก็ไม่เป็นไรหรอก”

เหยาเจี้ยนไฉถลึงตาใส่ “ไม่เป็นไรกับผีสิ ขืนแพร่ออกไปคงวุ่นตายชัก งานประกวดคราวก่อนพวกเราก็ด่าวงการเซี่ยงเซิงไปตั้งสามยก ผลลัพธ์เป็นไงนายดูสิ ไอ้พวกนี้เลยตามด่าเราทั้งปี ถ้าคราวนี้ถูกถ่ายทอดออกไปอีก นายว่ามันจะน้อยลงไหมล่ะ? แต่ว่าไปแล้วใครจะกล้ามาเผยแพร่เซี่ยงเซิงนี่ให้เราเล่า? มุกตลกประเภทนี้ ก็เล่นกันได้แค่ในวงเล็กๆ เท่านั้นเอง”

จางเย่เบ้ปาก “นายคิดว่าแค่เราไม่พูดเซี่ยงเซิงแล้วพวกนั้นก็จะเลิกด่าเรารึไง?”

“อืม ก็จริง” เหยาเจี้ยนไฉส่ายหน้าพลางหัวเราะ “เราสองคนคงได้ชื่อว่าเป็น ‘ศัตรูของเหล่าคนวงการเซี่ยงเซิงระดับชาติ’ ไปจนชั่วชีวิตละนะ”

จางเย่พูดอย่างไม่สะทกสะท้าน “ศัตรูก็ศัตรูสิ จะสักแค่ไหนเชียว”