0455
บทที่ 455 : พี่เลี้ยงเด็กจางเย่!
__________________________________________________________
ยามบ่าย
หน้าประตูลานบ้าน
ป้ากับพี่สาวออกมาส่งเขาถึงหน้าบ้าน
"เย่น้อย ขับรถช้าๆ ล่ะ"
"ครับ รู้แล้วป้า"
"ขอบคุณมากนะเย่น้อย"
"พี่ เกรงใจอะไรกันเนี่ย กลับเข้าบ้านกันเถอะครับ"
"อือ ว่างๆ ก็แวะมานั่งเล่นบ้างนะ ที่บ้านมีคนตลอด"
ชายหนุ่มขึ้นรถ เพิ่งออกจากในซอยบ้านป้าได้ไม่ทันไร โทรศัพท์มือถือที่โยนไว้บนเนาะนั่งข้างคนขับก็ดังขึ้น เขาเหลือบมอง เห็นว่าเป็นชื่อของเหราอ้ายหมิ่น ก็ยื่นมืออกไปหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเปิดระบบแฮนด์ฟรีตั้งไว้ที่คอนโซลหน้ารถ
"คุณน้าเจ้าของห้อง" มือของเขายังคงจับพวงมาลัยขับต่อไป
เหราอ้ายหมิ่นไม่เคยพูดเกรงใจกับเขาอยู่แล้ว "อยู่ไหน?"
"ไปบ้านพี่มา เพิ่งออกมา มีอะไร? ธุระ?" จางเย่ถาม
เหราอ้ายหมิ่นกล่าว "มาหาฉันหน่อย ช่วยดูเด็กมันสักวัน ฉันมีธุระ ไม่รู้จะได้กลับเมื่อไร มาเร็วๆ รอเธออยู่เนี่ย!"
จางเย่โอดครวญ "คุณจะออกไปก็ออกไปสิ เฉินเฉินยังต้องให้คนเฝ้าด้วยเหรอ? นิสัยแบบเธอไม่ไปแกล้งคนอื่นก็บุญแล้ว"
"เฮ้ย ไร้สาระ รีบมา!"
Gesperrtes Kapitel
Unterstützen Sie Ihre Lieblingsautoren und -übersetzer bei webnovel.com