6.4 Her Friend, Traitor

Halos nabasa na rin ang ibang paper bags na naglalaman ng mga damit na kanilang pinamili ngunit nangahas pa rin si Hillary na simulan itong labhan upang hindi na lalong kumapit ang mikrobyo na mula sa baha.

Mitsui was somehow shocked mula ng nadatnan niya si Hillary na nagkukusot na ng damit sa loob ng kanilang banyo. "Lalo kang lalamigin sa ginagawa mo. Sanang ipagpabukas mo na lang iyan." sabi ni Mitsui sa kanya.

"Saglit lang naman itong matapos kaya ayos lang sa akin ito." Hillary assures him that she was doing fine.

"Bahala ka." tugon muli ni Mitsui ngunit wala siyang nakuha na anumang response mula kay Hillary.

"At saka nga pala hintayin mo nalang akong matapos maligo at kumain ka na sa dining area kung may gana ka pa." bilin na turan ni Mitsui sa inaasal ngayon ng kasama niya.

[Hillary Jess…]

He was really naive. How the heck he can still talk to me casually gayong nalaman niya na may pagtingin ako sa kanya. It was obvious naman na hindi ko hinahangad na siya pa ang unang nagtatanong sa akin tungkol sa feelings ko sa kanya. Maybe that is what you called instincts sa human nature na mas naiintindihan mo ang body language rather than sa sinasabi mismo ng kausap mo.

For the past three consecutive years na naging consistent ako sa ugaling ipinapakita ko sa kanya, malamang ay nakahalata na rin siya sa wakas. It may be interpreted as a desperate move for all of you but I used to know Claire as someone who only hinders me to get what I truly want. I've waited for so long since day one para lang makilala at matitigan ako ng diretcho sa mata ng natatanging Hisashi Mitsui.

I slipped out for a while para siyasatin ang mga ganap niya ngayon sa buhay. Gaya ng pinapakahulugan niya ay importante pa din ang kalusugan kaya ignored muna iyang mga wet clothes namin sa washing machine. Eh sa ano bang pake niyo kung sinasa- bayan ko ng pagkukusot ang pag turn around ng mga damit na iyon sa loob ng makinang panlaba.

As I went to the kitchen sink ay may nakita akong warm lemonade tea at may kasama pang honey sa tabi ng nakabotilya. Hindi na rin ito masama sa panlasa and in fact it calms me down a bit pero ibang usapan na iyon nung bigla siyang lumabas sa CR na nakatapis lang. Di niya siguro ako napansin at dumiretso na sa kwarto ang lintik. Jusme tukso layuan mo ako.

"Grab the chance… Act now before it's too late..." Some inner voices were whispering on me na para bang inuudyok nito sa akin ang kailangan ko para sa aking sariling kaligayahan.

Halos mabaliw ako sa sarili kong kahibangan at may kung ano mang sulsol ang bumubulong sa utak ko. I've realized na iba talaga ang nagagawa ng desperation at bigla ka nalang makakagawa ng mga bagay na hindi mo inaasahan.

I do not care anymore for such embarrassment na maninilip ako sa kwarto niya but this leaves me no other choice. I sneak into his room at binuksan ko na ang pinto. For some reason na kinutuban din ata siya, I was too stunned for a second na nakadungaw rin pala siya sa likod ng pinto.

"Anong kailangan mo?" walang ganang sabi niya na medyo nakakairitate sa ears ko.

"May hihilingin sana akong pabor sa'yo." nasabi ko na lang iyon kay Mitsui ng hindi nag-iisip.

"Sandali lang. Magbibihis lang ako." paalam niyang sabi at nang isasara na niya ang pinto ay bigla ko na lang iyon hinawakan at pwersahang buksan iyon para makapasok ako sa loob.

"Hoy!" Bulyaw niya at nagulat siya sa kagandahan ko, as if namang may pakialam siya. Hay naku... iba ka talaga maglaro ng puso ng babae Mitsui.

"Malawak naman pala ang space sa loob. Dito nalang ako matulog mamaya." nagbibirong sabi ko sa kanya and it looks like that I've crossed the boundaries.

Parang hayop nga niya ako kung ituring. Ilalagay ba naman ako sa higaan na puro mga gamit. Sa madaling sabi, ang guest room nila ay para ring garahe sa sobrang dami ng agiw at appliances nilang nakatambak doon.

"May sarili ka namang aircon doon sa kwarto mo kaya bakit dito ka pa manggugulo?!" hindi ko na pinatapos ang pagrereklamo niya sa kakulitan ko and I went straight to him for my own revenge.

Pasalamat siya at nakapulupot pa ang tuwalya sa ibabang bahagi ng katauhan niya. Naghintay ako ng matagal para sa exclusive chance na ito. Alam kong mali sa pananaw niyo ang gagawin ko sa kanya pero kung sanang pinaramdam ni Claire ang presensiya niya kay Mitsui kahit gaano mang katagal silang in a long- distance relationship ay hindi na sana ako nangahas sa pagmamahal niya.

Hindi ko na naisip ang mga maaaring mangyari sa hinaharap. I walked slowly towards him nang magtagpo ang tingin niya sa akin. As I approached him, I looked directly into his eyes, grinning mischievously while tapping my fingers upwards in his broad muscles and wrapping my arms around his nape.

"Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?" nagtatakang tanong niya ngunit hindi ko siya pinapansin. Sinulit ko na ang chance ko kaya I leaned towards him at siningil ko siya ng mapusok na halik sa kanyang labi. Of course, I never let go of him hanggang hindi siya bumibigay sa gusto kong mangyari.

Hndi rin nagtagal ay naramdaman kong nagustuhan niya ito kaya niyakap niya ako at inilapit sa kanyang matikas na pangangatawan. Our body temperatures began rising to the highest level and for once in a lifetime ay nakalimutan ko ang sinat ko. He enjoys playing around with me that's why he is so cruel. If this is a day- dream then let's just accept this one as reality.

Ang buong akala ko ay doon na matatapos ang araw na iyon ngunit hindi ko inasahan na siya pa ang mangungunang gamitan ako ng ipinagbabawal na technique.

"Ahhh…" Lasang menthol and ang lamig sa feeling. I hissed in pleasure in response to his indecent action nang paglaruan niya ang labi ko gamit ang dila niya.

It was like a rollercoaster of emotions that only lasted for a few minutes to the point na mawalan na ako ng oxygen na lalanghapin. Bumitaw muna ako sa momentum na iyon.

"Hoy! yelo ba iyong kinakain mo?" I asked curiously pero mukhang bumalik sa akin ang karma. It's just so odd na parang ni- lalasap niya ang bawat buga ng lungs ko sa kanya habang ginagawa namin iyon.

Hindi niya ako tinantanan at bumalik kami sa dating gawi. Maybe he was too aroused at that time in which he forgot his own girlfriend in the US but who cares?! Wala namang ibang babagabag sa amin kundi konsensya.

Matapos nun ay walang pag-aalinlangan niya akong binuhat at initsapwera sa higaan niyang king-sized. Unfortunately, that was the biggest false alarm of my life.

"Nakikiusap ako sa'yo. Gawin mo na ang gusto mo sa akin." Ngiting panalo ang aura ko sa mga oras na iyon at hindi na mapagsidlan ang kaligayahan ko dahil kasama ko si Mitsui habang gumagawa ng kababalaghan.

Lakas loob kong sinabi iyon sa kanya and I set myself this kind of mindset nang mahiga na ako sa kama niya. Excited at kilig to the max pa naman ako buhat nang lumapit siya muli sa akin at binulungan niya ako malapit sa tenga ko kaya lang…

"Gumising ka na sa ilusyon mo. Hindi mangyayari ang iniisip mo." sabi ba naman niya sa akin.

Medyo husky pa naman ang pagkakasabi niya nun pero what the heck! I was expecting pa naman for the so-called "exciting part" kung saan makakalimutan niyo pareho ang boundaries between opposite sexes. But as someone na nagpapakailap sa bugso ng damdamin ay hindi na ako nakaimik pa sa sobrang gulat sa ginawa niyang pagpapaasa sa akin kanina.

- BACK TO SCENE -

Pasilip na ang dapithapon at humupa na rin sa wakas ang ulan. Nakapag-ayos na rin si Mitsui ng kanyang pananamit habang si Hillary naman ay nakistandby na lamang muna sa kwarto ng binata. Sa ikinikilos nila ngayon ay parang walang kakaibang nangyari sa kanilang buhay. Tinatapos na lamang ni Mitsui ang nakatambak na labahin sa loob ng banyo at napatigil na lamang ito nang may nagdoorbell sa kanilang bahay.

"Sinong nariyan?" tanong ni Mitsui.

"Brad. Si Miyagi ito. Ibabalik ko sana yung pinahiram mo sa aking damit noon." pagpapakilalang sabi ng binata sa may gate. Paglabas ni Mitsui sa kanyang bahay ay walang sinuman ang maka- kapagpasya sa maaring mangyari maski si Miyagi na nakadungaw lamang sa bahay nila.

"Aidez-Moi!"

"May naririnig ka bang kung ano?" pagtatakang tanong ni Miyagi kay Mitsui.

"Meron nga pero hindi ko naman maintindihan." tugon naman ni Mitsui nang makalapit na ito sa kanilang gate.

"Aidez-Moi!" Ikalawang beses na nila itong naririnig at hindi rin nila inasahan ang pagdating ng isang bata na halos bawian na ng buhay mula sa mga pasang natamo niya at ang estado ng kanyang paghinga. Kung ubuhin man ito ay parang malalagasan na rin ito ng lalamunan.

"Aidez-Moi!" (Tulungan niyo ako) Pakiusap ng bata sa kanilang dalawa. Napasandal na lamang ito kay Miyagi dahil sa hirap nitong makatayo.

"Uy! Ayos ka lang ba?" natatarantang sabi ni Miyagi. Napaluhod na lamang ito para alalayan ang bata sa kanyang kalagayan.

"Sira ka talaga. Alam mo namang nahihirapan makahinga iyan at tatanungin mo pa ng ganyan. Tulungan mo nalang akong dalhin iyan sa bahay at baka hindi pa iyan umabot sa ospital." sabi ni Mitsui at nagpasya itong manatili muna ang bata sa kanyang puder.