บทที่ 19 มหาวิทยาลัยเป่ยซี (1)
บทที่ 19 มหาวิทยาลัยเป่ยซี (1)
เช้าวันนี้นอกจากไปเรียนให้ทันคาบเช้าแล้ว ซีหลินยังมีงานอื่นที่ต้องทำ
เธอแวะไปแจ้งเรื่องขอออกจากโรงพยาบาล ซึ่งโชคดีว่าแพทย์เวรที่อยู่ในตึกวันนี้เป็นคุณหมอฮุ่ยซือที่เป็นแพทย์เจ้าของไข้ของเธอพอดี คุณหมอตรวจร่างกายซีหลินเล็กน้อย แล้วก็อนุญาตให้เธอออกจากโรงพยาบาลได้
ระหว่างที่คุณหมอกำลังตรวจร่างกายของเธอ ซีหลินก็พูดชวนคุยเรื่องต่างๆไปด้วย สุดท้ายก็ตะล่อมถามจนได้ข้อมูลเรื่องคนไข้เสี่ยวเต๋อ ภารกิจแก้ไขความเสียใจอีกหนึ่งงานที่เธอตั้งใจจะทำวันนี้มา
แท้จริงเสี่ยวเต๋อเป็นเด็กชายอายุแปดปี เขาป่วยเป็นมะเร็งกระดูกระยะสุดท้าย คุณหมอฮุ่ยเป็นคุณหมอด้านกระดูกก็ได้ร่วมทำการรักษาเขาด้วย เมื่อไม่กี่วันก่อนได้สัญญากับเสี่ยวเต๋อเอาไว้ว่าถ้าเสี่ยวเต๋อเป็นเด็กดีคุณหมอจะเอาตุ๊กตาหุ่นยนต์อุลตร้าแมนNeos ที่เขาชอบมาให้
แต่เพราะคุณหมองานยุ่งมาก แทบไม่มีเวลาพักผ่อนเลยยังไม่มีโอกาสไปซื้อหุ่นยนต์ให้เสี่ยวเต๋อ คุณหมอบอกกับซีหลินว่า โชคดีที่คุยกับซีหลินเรื่องนี้ทำให้เขานึกขึ้นมาได้ เดี๋ยววันนี้จะต้องหาโอกาสไปซื้อ จากนั้นให้คำแนะนำเรื่องการดูแลร่างกายกับซีหลินและจ่ายยาแก้ปวดเผื่อไว้ให้แล้วก็ให้เธอดิสชาร์ตออกจากโรงพยาบาล ส่วนค่าใช้จ่ายต่างๆนั้นทางโรงพยาบาลจะไปเรียกเก็บจากบริษัทประกันที่เธอมีกรมธรรม์ประกันสุขภาพอยู่ ซีหลินจึงไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายใดๆเพิ่มเติม
"งานจะสำเร็จก็เมื่อคุณหมอนำตุ๊กตาไปให้เสี่ยวเต๋อสินะ"
ระหว่างเดินออกมารอรถที่หน้าโรงพยาบาล ซีหลินก็เปิดดูไฟล์ของคุณหมอฮุ่ยซืออีกครั้ง พบว่าข้อมูลยังเป็นข้อมูลเดิมที่เธอเห็นเมื่อคืน
เมื่อปิดหน้าจอระบบแล้ว รถที่เธอเรียกเอาไว้ก็มาถึง
ซีหลินยังไม่คุ้นเคยกับเส้นทางของโลกนี้ รวมทั้งเจ้าของร่างเองก็ไม่เคยมีความทรงจำในการเดินทางด้วยรถสาธารณะ ตอนนี้เธอจึงตัดสินใจใช้บริการรถรับจ้างจากแอปพลิเคชันที่เชื่อถือได้นี้ไปก่อน หลังจากศึกษาเส้นทางให้พอรู้และไม่หลงแล้ว จากนี้ก็คงต้องใช้รถเมล์หรือรถไฟฟ้า เพื่อว่าจะได้ประหยัดเงิน
คิดถึงเรื่องเงินก็กลุ้มใจขึ้นมา ตอนนี้เธอมีเงินอยู่เก้าพันเหรียญ ก็อาจจะเพียงพอให้ใช้จ่ายไปได้เดือนถึงสองเดือน แต่หลังจากนั้นจะทำอย่างไรดี ทั้งค่าใช้จ่ายของพ่อกับแม่อีก แม่เธออายุห้าสิบกว่าปีแล้วท่านเป็นคุณหนูมาตลอดชีวิตไม่เคยทำงานเลย และสุขภาพของท่านก็ไม่ดี ดังนั้นครอบครัวเราจึงมีคนที่ทำงานได้แค่สองคนคือซีหลินกับพี่ชาย
ตั้งแต่ครอบครัวล้มละลาย แม้หลี่ซีหลินจะไม่ได้ทำตัวรบกวนให้ที่บ้านเดือดร้อนไปด้วย แต่เธอก็ไม่เคยช่วยเหลืออะไร ค่าใช้จ่ายทุกอย่างในบ้านตลอดเดือนที่ผ่านมาก็เป็นเงินที่พี่ชายได้มาจากการขับรถรับจ้าง
พี่ชายคนเดียวต้องดูแลคนทั้งครอบครัวรวมสี่ชีวิต มันหนักมากจริงๆ ทั้งยังมีค่าใช้จ่ายเรื่องการผ่าตัดของพ่ออีก ซีหลินไม่แน่ใจยอดเงิน แต่เธอคุ้นๆจากความทรงจำของเจ้าของร่าง เหมือนว่าตอนที่ถูกบังคับล้มละลาย พ่อเกิดอาการเส้นเลือดในสมองแตกต้องทำการผ่าตัดอย่างเร่งด่วน ค่าใช้จ่ายในการผ่าตัดนั้นสูงมาก โชคดีที่มีประกันสุขภาพ แต่ขนาดมีประกันแล้วราคาก็ยังไม่ครอบคลุมทั้งหมด พี่ชายจึงต้องขายทรัพย์สินที่มีมาจ่ายค่ารักษาจนเกือบหมดตัว ตอนนี้พ่อยังอยู่ในICU แม้อาการจะทรงตัวสามารถเข้าเยี่ยมได้ แต่ก็ยังไม่ปลอดภัยนัก แพทย์แจ้งว่า หากอาการของพ่อดีขึ้นอยากให้เข้ารับการผ่าตัดอีกครั้งเพื่อนำลิ่มเลือดที่หลงเหลือออก ส่วนค่าใช้จ่ายเท่าไหร่ ซีหลินไม่รู้ข้อมูล
ระหว่างนั่งรถ ซีหลินก็ครุ่นคิดเรื่องราวต่างๆ ทั้งศึกษาเส้นทางเอาไว้ พบว่าอีกสองช่วงถนนจากโรงพยาบาลจะมีสถานีรถไฟฟ้าอยู่ด้วย เดี๋ยวตอนเย็นเธอจะลองนั่งรถไฟฟ้ากลับมาดู คิดว่าที่ใกล้ๆมหาวิทยาลัยน่าจะมีสถานีรถไฟฟ้าเหมือนกัน และก่อนกลับถ้ายังไม่เย็นมากก็อาจจะลองไปหางานทำ ถ้ามีงานใกล้ๆมหาวิทยาลัยก็ดี จะได้สะดวกในการเดินทาง เรียนเสร็จก็จะได้แวะไปทำงานได้เลย
ใช้เวลาราวๆห้าสิบนาทีก็เดินทางมาถึงมหาวิทยาลัยเป่ยซี
ซีหลินใช้ความทรงจำจากเจ้าของร่าง เดินไปที่ตึกเรียนได้อย่างถูกต้อง เธอแวะซื้ออุปกรณ์การเรียนที่ร้านสะดวกซื้อใกล้ๆตึก ปกติการเรียนในมหาวิทยาลัยส่วนใหญ่จะใช้ไอแพดหรือโน้ตบุ๊ก แต่เหมือนเครื่องที่หลี่ซีหลินมีจะถูกเจ้าหนี้ยึดไปแล้ว และตอนนี้เธอก็ไม่มีเงินซื้อเครื่องใหม่จึงต้องใช้สมุดกับปากกาดินสอจดเล็กเชอร์ที่อาจารย์สอนไปก่อน
วิชาที่เธอเข้าเรียนเช้านี้จัดเรียนในห้องประชุมขนาดใหญ่ เป็นวิชาที่เรียนรวมกับคณะอื่น มีนักศึกษาลงทะเบียนเรียนประมาณสามถึงสี่ร้อยคน