บทที่ 39
การจากลาที่เจ็บปวด
อีกด้านหนึ่ง
ณ ทุ่งหญ้ากว้างโล่งแห่งหนึ่ง
ร่างของกรณ์และจูเลียโผล่มาที่กลางทุ่งหญ้าปริศนา ซึ่งบัดนี้แสงอาทิตย์ยังส่องเข้ามาสว่างจ้าบอกเวลาว่าน่าจะเป็นช่วงกลางวัน รอบข้างไม่มีผู้คนอื่นนอกเหนือจากพวกเขา
จูเลียมองซ้ายมองขวาอย่างหวาดระแวง ก่อนจะหันไปมองหน้าชายหนุ่ม
"แล้วนายจะไปที่ไหนต่อ? ไปยังไง? ให้ฉันช่วยมั้ย?"
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันจัดการเอง เธอรีบกลับไปที่ปราสาทเถอะ เดี๋ยวจะโดนสงสัยเอาได้"
"แต่นายไม่เหลือพลังเวทแล้วนะ ให้ฉันช่วยเถอะ"
"ฉันมีวิธีจริงๆจูเลีย ไม่ต้องห่วงนะ ไว้ถ้าจัดการทุกอย่างจบแล้วฉันจะรีบติดต่อเธอกับวีไปให้ไวที่สุด ถึงตอนนั้นเธอจะได้ไม่ตกอยู่ในอันตราย" กรณ์เอ่ยด้วยความหนักแน่นจริงจัง พลางจ้องมองเข้าไปในนัยน์ตาที่แสดงความวิตกกังวลของหญิงสาวตรงหน้า
"แต่ว่า…"
"เชื่อฉันนะ…ฉันต้องไปแล้ว" กรณ์กุมมือของเธอแน่น ก่อนจะคลายออกแล้วตัดใจหันหลังไปอีกทางเพื่อวิ่งออกไป
Unterstützen Sie Ihre Lieblingsautoren und -übersetzer bei webnovel.com