ตอนที่ 15

"อิ่มไหม"

พัฒน์พยักหน้ารับ ปี พ.ศ. 2533 ยังคงเป็นเรื่องไม่ปกติ ถ้าผู้ชายสองคนจะสนิทสนมดูแลกันถึงขั้นป้อนข้าวป้อนน้ำ ตอนแรกโก้เองก็ดูลังเลลำบากใจ แต่เมื่อเห็นพัฒน์ที่กินข้าวน้อยจนไม่น่าอิ่ม เขาก็ย้ำกับตัวเองว่า นอกจากความเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันมาตลอด พัฒน์ยังช่วยเขาจนเจ็บตัวขนาดนี้ เขาจึงต้องดูแลอีกฝ่ายให้ดี โดยเขาพยายามไม่ค้นลงไปในความรู้สึกลึก ๆ ของตัวเองว่า ทำไมถึงอยากเป็นคนดูแลอีกฝ่ายนัก ยิ่งเมื่อเพื่อนคนอื่นกลับไปแล้ว เขาก็ดูแลคนข้าง ๆ ได้อย่างสบายใจขึ้น

ครั้งแรกที่แอบเอาข้าวเข้ามาให้ป้อนให้อีกฝ่ายในห้อง เขาก็ขัดเขินไม่น้อย คนถูกป้อนเองก็ไม่ต่างกัน หากเมื่อทำสองสามครั้ง ความขัดเขินก็หายไป ยิ่งเห็นอีกฝ่ายตาวาวอย่างเขินปนยินดี เขาก็ยิ่งรู้สึกว่า เวลาที่ได้ดูแลอีกฝ่ายนั้นผ่านไปเร็วจริง