ตอนที่ 30 : ผัดกะเพราเนื้อมัตสึซากะ – 3
"อย่างน้อยก็ยังใช้ได้ในนิยายชวนฝันนะครับ"
ปลาวาฬพูด ติดเสียงหัวเราะน้อย ๆ โอบเอื้อเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยสีหน้าแปลก ๆ ไม่เชิงว่าโกรธ ไม่เชิงว่าสงสัย แต่เป็นอะไรบางอย่างที่พยายามค้นหาเข้าไปในดวงตาของเขาอยู่
"ทำไมคุณพูดแบบนั้นล่ะ"
คนตรงหน้าพูด พูดไปทั้งที่มือก็ยังคงบีบไล่ไปตามกล้ามเนื้อที่อยู่บนมือของเขาด้วย แต่คราวนี้เปลี่ยนมาเป็นมือข้างซ้ายแทนแล้ว
"สมัยผมเรียนอยู่คณะวิทยาศาสตร์การกีฬา อาจารย์เคยบอกว่าการเล่นกีฬาหรือการออกกำลังกายให้สะใจเนี่ย ตื่นเช้ามาวันรุ่งขึ้นกล้ามเนื้อจะต้องล้า ต้องปวด ต้องระบม" เด็กหนุ่มเจ้าของมัดกล้ามสารพัดชิ้นพูดพร้อมฉีกยิ้ม "นั่นแปลว่าเราเล่นถึง กล้ามเนื้อกำลังสลายเพื่อจะได้สร้างขึ้นมาใหม่"
โอบเอื้อเลิกคิ้ว เหมือนตั้งคำถามว่าแล้วยังไง
Gesperrtes Kapitel
Unterstützen Sie Ihre Lieblingsautoren und -übersetzer bei webnovel.com