Vol.2-105 เขามาแล้ว (2)

บทที่ 105 เขามาแล้ว (2)

เยี่ยนไหวจิ่งรู้สึกถึงลำคอแห้งผาก

อวี๋หวั่นไม่ใช่คนโง่ ชายคนนี้อาจไม่ได้มีความคิดชั่วร้ายในตอนแรก ทว่ายามนี้ทั่วใบหน้าของเขาเขียนไว้ว่าจะกินเธอ อวี๋หวั่นรู้สึกขมขื่น แต่เธอก็ไม่ได้ทำอะไรเลย หากเกิดเรื่องขึ้นจริงๆ จะโทษใคร

“อาหวั่น” เสียงของเยี่ยนไหวจิ่งแหบแห้ง

อวี๋หวั่นกล่าวอย่างเคร่งขรึม “ฝ่าบาทมีสิ่งใดพรุ่งนี้ค่อยเอ่ย ข้าเหนื่อยแล้ว อยากจะพักผ่อน มิใช่ว่าพรุ่งนี้ท่านจะพาข้าออกจากเมืองหลวงหรือ? ท่านกลับไปพักผ่อนที่ห้องเร็วสักหน่อยเถิด!”

ข้าขับไล่อย่างไม่แยแส เจ้าก็ควรจะรีบไปสิ!

เยี่ยนไหวจิ่งไม่ขยับ

อวี๋หวั่นมองออกว่าในใจของเขา สวรรค์กับมนุษย์กำลังต่อสู้กัน อวี๋หวั่นหวังให้เหตุผลของเขาอาชนะแรงกระตุ้นได้ ทว่าไม่ช้า อวี๋หวั่นก็พบว่ามันไม่สำคัญอีกต่อไป เพราะมีคนถูกฆ่าตายด้านนอก

อวี๋หวั่นลอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เยี่ยนไหวจิ่งกล่าวอย่างเย็นชา “อย่าเพิ่งดีใจเร็วเกินไป พวกที่มา หาใช่เยี่ยนจิ่วเฉา!”

ชัดเจนว่าเขาหลุดพ้นจากคนของเยี่ยนจิ่วเฉาได้ เขาไม่เชื่อว่าพวกเขาจะพบที่นี่ได้เร็วถึงเพียงนี้

จวินฉางอันต่อสู้กับคนกลุ่มนั้น