0151 ไคลน์ขอร้อง
ราชันย์เร้นลับ 151 : ไคลน์ขอร้อง
ระหว่างทางเดินกลับหมู่บ้าน เสียงร้องจากแมลงดังสลับกับนกฮูกเป็นพัก ๆ
อะซิกมองตรงไปด้านหน้าพร้อมกับตอบคำถามไคลน์
“ถึงจะยังไม่มั่นใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ผมเริ่มสัมผัสถึงเค้าลางของเหตุการณ์บ้างแล้ว”
มันเว้นวรรคหนึ่งลมหายใจ
“บางที… ผมอาจเป็นตัวตนเก่าแก่ มีชีวิตอยู่บนโลกมานานหลายพันปี”
มิสเตอร์อะซิก คุณยังกล้าใช้คำว่า ‘บางที’ อีกหรือ… ไคลน์รำพันติดตลก แต่ไม่ได้กล่าวออกไปต่อหน้า
“ความเงียบงันและอ้างว้างมักทำให้จิตใจมนุษย์อ่อนแอลงเสมอ… ตัวผมในอดีตคงสละบางสิ่งเพื่อแลกกับการมีอายุยืนยาว จากความทรงจำปัจจุบัน ผมอยู่บนโลกมาอย่างน้อยปลายยุคสมัยสี่ ประหนึ่งดวงวิญญาณเร่ร่อน… ไม่มีหลักแหล่ง”
เสียงอะซิกลุ่มลึก คล้ายพยายามระงับอารมณ์พลุ่งพล่านในใจ
“แต่ผมกลับจำอดีตแทบไม่ได้ หลงลืมผู้คนไปมากมาย แม้เคยสาบานว่าจะไม่มีวันลืมพวกเขาเหล่านั้นชั่วชีวิต”
ไคลน์ใช้ไม้ค้ำเขี่ยวัชพืชตรงหน้าพลางอธิบายความคิดของตัวเอง
“มิสเตอร์อะซิก ผมมีทฤษฎีเกี่ยวกับความทรงจำของคุณ”
“ทฤษฎี?” อะซิกหันมอง
Gesperrtes Kapitel
Unterstützen Sie Ihre Lieblingsautoren und -übersetzer bei webnovel.com