บทที่ 572 เวทมนตร์ที่ทำให้การรบเปลี่ยนแปลงไป
“ฝ่าบาท หลิวผานซานมีคำพูดส่งมา การรบที่โลกเทพอิ๋นหลิวรุนแรงขึ้น สิ่งที่พวกเราทำที่นี่ไม่มีประโยชน์ ถึงจะขจรขจายชื่อเสียงของท่านได้ ทว่าก็แค่โลกเทพไม่กี่ใบรอบๆ นี้ อีกทั้งยังไม่ใช่ชื่อเสียงเลวร้าย เพียงแต่บอกว่าฝ่าบาทของเผ่าปิศาจเป็นซาลาเปาใบหนึ่ง” ราชันเหวินมองจินเฟยเหยากำลังพยายามทำให้เผ่าสัตว์มีขนตัวหนึ่งกลืนซาลาเปาใบที่หกสิบสามลงไปพลางเอ่ยด้วยสีหน้าสงบนิ่ง
“ซาลาเปา!” มือจินเฟยเหยากำลังออกแรงกดซาลาเปายัดเข้าปากเผ่าสัตว์มีขน ตัวนั้น น้ำตาจะไหลออกมา นางได้ยินคำพูดของราชันเหวิน แรงในมือก็คลายลง เผ่าปิศาจขนยาวตัวนั้นรีบตะเกียกตะกายลุกขึ้นแล้ววิ่งหนีไป
จินเฟยเหยาไม่ได้ไล่ตาม ทว่ามองราชันเหวินด้วยสีหน้าประหลาดใจ “อะไรนะ! เผ่ามนุษย์ถึงกับไม่ส่งคนมา? ข้าลงแรงทำงานขนาดนี้แล้ว ถ้าดึงคนมาจากโลกเทพอิ๋นหลิวไม่ได้ แล้วศิลาวิญญาณชั้นยอดของข้าจะทำอย่างไร!”
“เจ้าขายศาลาเปาหาศิลาวิญญาณชั้นบนได้ไม่น้อย บังคับให้ผู้อื่นกินซาลาเปาทั้งวัน คงหาได้พอสมควรแล้วสินะ” ราชันเหวินมองนางอย่างหมดวาจา จำเป็นต้องทำเช่นนี้ด้วยหรือ?
Unterstützen Sie Ihre Lieblingsautoren und -übersetzer bei webnovel.com