บทที่ 555 หาที่พึ่งพา
“เจ้าทำอะไรอยู่ที่นี่?” จินเฟยเหยาให้คนแจวเรือจอดเรือ และเงยหน้าขึ้นถามบนสะพานอย่างสงสัย
คนที่พิงราวสะพานมองพวกนางด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เป็นเหรินเซวียนจือที่มีใบหน้างดงามและมีมาดของผู้บำเพ็ญเซียนสำนักอันเที่ยงธรรมทั่วร่าง ยามนี้เขามีพลังบำเพ็ญเพียรขั้นแปลงจิตช่วงต้นเต็มสมบูรณ์แล้ว ไม่รู้ว่าแล่นมาที่นี่ตั้งแต่เมื่อใด
แต่จินเฟยเหยาพลันนึกได้ว่าที่นี่มีตระกูลเหริน หรือว่านี่คือพื้นที่ที่ตระกูลของเขาตั้งอยู่จริงๆ เขาปรากฏตัวขึ้นในตระกูลเช่นนี้อย่างถูกต้องเปิดเผย ไม่กลัวถูกสำนักของตนเองพบเห็น เหรินเซวียนจือมองหวาหวั่นซีที่พิงอยู่บนเรืออย่างเกียจคร้านพลางเอ่ยเสียงแผ่วเบา “คุยกับข้าหน่อยเถอะ”
“หืม? เจ้ายังไม่ตัดใจอีกหรือ” จินเฟยเหยามองเขาอย่างหมดวาจา เหรินเซวียนจือคิดจะทำอะไรกันแน่ ครั้งที่แล้วก็บอกอย่างชัดเจน ครั้งนี้ทำไมยังทำเช่นนี้อีก
“ให้เจ้า ยืมตัวหวั่นซีชั่วคราว” เหรินเซวียนจือกวาดตามองจินเฟยเหยาสองแวบ พลันค้นห่อกระดาษห่อหนึ่งจากในถุงเฉียนคุนโยนลงมา
Unterstützen Sie Ihre Lieblingsautoren und -übersetzer bei webnovel.com