บทที่ 42 เด็กเลี้ยงควายที่มีความสุข
ฟังการประจบประแจงของพวกเขาสองคน เฉียนเฟิงก็เอ่ยอย่างกระหยิ่มยินดี “ข้าสิ้นเปลืองเรี่ยวแรงไปมากมายจึงได้ศพมารตัวนี้มา หากไม่ได้พบบัวเซียนอัคคีต้นนี้โดยบังเอิญ ศพมารคงนอนอยู่ที่นี่นับหมื่นปีโดยไม่ถูกค้นพบ ผู้ใดจะคาดว่าของเหลวสีดำใต้บัวเซียนอัคคีต้นนี้ก็คือโลหิตของศพมารที่หลอมละลายเข้ากับไอมาร สวรรค์ช่างส่งเสริมข้าจริงๆ”
จากนั้น สายตาของเขาก็กวาดตามองผู้บำเพ็ญเซียนที่ถูกธงเกี่ยววิญญาณมัดไว้ในวงเวท แล้วยิ้มอย่างชั่วร้าย “ตอนนี้ได้เวลาซ่อมร่างศพมารแล้ว ทุกคนร่าเริงหน่อย อย่าทำหน้าอมทุกข์ อีกเดี๋ยวก็จบแล้ว”
ไม่ว่าเขาจะพูดอย่างไร ตอนนี้ไม่มีใครเชื่อคำพูดของเขาแล้ว ทุกคนล้วนมีสีหน้าหม่นหมอง ตายไปแล้วครึ่งตัว เวทมนตร์ของสำนักมาร ล้วนใช้วิธีการสกปรกทำร้ายคนอื่นเพื่อผลประโยชน์ของตน อาวุธเวทที่ใช้หากมิใช่ทำจากวิญญาณก็หลอมสร้างจากจิตวิญญาณดั้งเดิม ตกอยู่ในกำมือพวกเขา ก็ได้แต่หวังว่าจะได้ตายอย่างรวบรัด จิตวิญญาณดั้งเดิมไม่ถูกหลอมเป็นอาวุธเวททนทุกข์ทรมานไปชั่วนิรันดร์
Unterstützen Sie Ihre Lieblingsautoren und -übersetzer bei webnovel.com