0312 สหายระยะไกล
บทที่ 312 สหายระยะไกล
วันที่สองจินเฟยเหยาก็ลืมจอมมารหลงและใช้ชีวิตอย่างเบิกบานใจอีกครั้ง ยังไม่ถึงหนึ่งเดือนหลินชิงเจียงก็มาหาถึงเกาะ
สี่สิบสองปีนี้ คนทั้งสองไม่ได้ติดต่อกันมากนัก บางครั้งพบหน้ากันบนเกาะปาจิ่งก็พยักหน้าทักทายตามมารยาท ไม่ได้ไปมาหาสู่กันมากนักและไม่เคยไปหาถึงที่ ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงเรื่องดื่มชาสนทนากัน เป็นสหายกันแบบผิวเผิน
นี่เป็นครั้งแรกที่หลินชิงเจียงมาเกาะตงเหลียง จินเฟยเหยาเชิญนางเข้ามาในเกาะอย่างงุนงง
หลินชิงเจียงมองเกาะลอยได้ที่แออัด รู้สึกอย่างจริงใจว่าสภาพแวดล้อมของที่พักอาศัยแห่งนี้ย่ำแย่ยิ่ง ได้แต่ถือว่าเป็นรังแห่งหนึ่ง ไม่มีสิ่งของมีค่า แต่กลับมีขยะไร้ค่าจำนวนมาก
นางมองพินิจรอบด้านอย่างสงสัยและเอ่ยถามอย่างประหลาดใจ “สหายเซียนจิน เจ้าเลี้ยงสัตว์หลิงลี่ไว้สองตัวทำไม?”
จินเฟยเหยาไม่บอกเรื่องที่ตนเองมีหุ่นเชิดขั้นกำเนิดใหม่ช่วงปลายออกไป เพียงเอ่ยยิ้มๆ ว่า “ตอนผ่านไปพบ เจ้าตัวน้อยหลงกับแม่ ตัวอวบอ้วนดูแล้วน่าสนใจดี ข้าจึงเก็บกลับมา ต่อไปตอนไม่มีข้าวกินก็ฆ่าทำอาหาร ถือว่าเป็นเสบียง”
Gesperrtes Kapitel
Unterstützen Sie Ihre Lieblingsautoren und -übersetzer bei webnovel.com