ตอนที่ 147 รอยยิ้มที่เร็วเกินไป

ตอนที่ 147 รอยยิ้มที่เร็วเกินไป

ภายในห้องหนึ่ง ณ วัดเซียงซาน นางฮานเปลี่ยนไปจากก่อนหน้าที่มีท่าทีกะปลกกะเปลี้ย

“เหล่าไท่ไทไปพักผ่อนหรือยัง”

แม่เจียงกล่าวตอบ “ไปพักผ่อนแล้วเจ้าค่ะ บ่าวเพิ่งถามแม่จู้เมื่อครู่นี้ เห็นเอ่ยว่าวันนี้เหล่าไท่ไทก็ดูเหน็ดเหนื่อยอยู่เล็กน้อยเจ้าค่ะ”

นางฮานกล่าวอย่างอ่อนใจ “ร่างกายกระดูกกระเดี้ยวของเหล่าไท่ไทมิสู้เมื่อก่อนแล้ว ทว่า...จะอย่างไรพรุ่งนี้ก็ตองลงเขาแต่เช้าหน่อย ข้ารู้สึกมิค่อยวางใจเรื่องในบ้านเท่าใดนัก”

แม่เจียงกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ฮูหยินวางแผนไว้อย่างรอบคอบทั้งหมดแล้ว คงต้องขึ้นอยู่กับความสามารถของป๋ายฮุ่ยแล้วละเจ้าค่ะ ยามนี้...มิแน่ว่าคงได้...” นัยน์ตาของแม่เจียงเผยรอยยิ้มคลุมเครือให้เห็น

นางฮานแสยะยิ้ม “ข้ากำลังหดหู่ใจที่มิอาจแทรกแซงเข้าไปในเรือนหลั้วเซี๋ยจายได้ แต่คาดไม่ถึงเลยว่าป๋ายฮุ่ยจะเป็นฝ่ายมาหาถึงที่ หากมีนางอยู่ หลังจากนี้เรือนหลั้วเซี๋ยจายคงได้ครื้นเครงน่าดูเชียว”

“ยังนึกภาพมิออกเลยนะเจ้าคะ ว่าหากเอ้อร์เส้าหน่ายนายรู้แล้วจะมีปฏิกิริยาเช่นไร ฮูหยินเจ้าคะ พวกเราก็ตั้งหน้าตั้งรอกลับไปชมละครสนุกๆ กันเถอะเจ้าค่ะ!” แม่เจียงเอ่ยอย่างสะใจ