AU#2

CHAPTER TWO:[ TREE OF A LONG JOURNEY ]

EUPHROSYNE

"IKAW ang apo ng lalakeng nagsilbing tao mula sa kabilang bahagi ng kalawakan at ako naman ang kaniyang asawa."

Nabaliw na nga talaga si sobo.

"How could it be possible? Tayo lang po ang mga tao sa buong kalawakan. 'Di ka po ba naniniwala kay god?There's no place para tirahan ng tao, kundi ang mismong earth....Sa tingin ko'y dala lang 'yan ng pagdating niyo na sa katandaang edad." Mabilis at windang kong sagot rito. Sa kabilang banda alam kong tama naman ang sinasabi ko. Wala lang siguro sa katinuan si lola para sabihin ang lahat ng 'yon. Pagdating sa mga kalokohan si lola talaga pambato ko. Kala mo'y seryoso talaga siya sa mga sinasabi niya.

"'Di ka naniniwala?" Tanging lumabas lang sa bibig ni sobo at nagpakawala ng ngisi.

Bubuka palang ang bibig niya, Alam mo nang napakahiwagang ng bawat salitang lalabas mula rito.

"...Many years ago, I found a man that looks like my ex-boyfriend. And his name was 'Shi Hashimoto' same name with my ex-lover...Shi was a delicate guy that lives in the place too far from our country or should I say in our world...He said that he came from the another universe or dimension." Dugtong nitong wika na ikinagulat ko. "I never thought that he was saying the truth, but another part of me convince myself to let him say what he really wanted to talk to. Kada sumasapit ang araw ng ika-labingtatlo ng nobyembre, biyernes ay mismong katawan niya ang nagsisilbing sasakyan niya papunta sa mundo natin. Nalaman niya lang na hindi talaga ito ang mundo ng kinalakihan niya, kundi isa pang lugar na may paghahalintulad sa mundo nila. Unti-unti kong natutunan na hindi nga siya nagsisinungaling at pawang totoo ang lahat ng sinasabi niya." Mahaba nitong eksplanasyon.

Marami parin akong tanong gaya nalang––Bakit niya nakatuluyan si Lolo, kung he resemblance her ex?

"Nagpatuloy lang siya sa paninirahan sa ating mundo,kahit patuloy na pinaghahanap parin siya ng iba pang pulisya. Nakitira siya noon sa bahay namin at nagsilbing tagapag-alaga ng mga lupa ng lolo mo sa tuhod. 'Di na pala namin namamalayan na sa pagtagal ng panahon, ganon na rin tumagal ang nararamdaman namin sa isat-isa. Wala naman na akong naging balita sa dati kong kasintahan na si shi." She let out a big sigh before continuing her story. "Until one day, We saw my no other than ex-lover. Nagulat ang totoong shi gaya ng pagkagulat ng  lolo mo. Pero lalo kaming nagulat ng tuluyan ng maglaho ang totoong shi na dati kong kasintahan."

I furrowed my brows after the confession of sobo. I think wala naman siyang dahilan para pagsinungalingan niya ang apo niya.

"Papaano po nangyari ang pag fade-out ng katawan ng totoong shi hashimoto na nang galing sa totoong mundo?" My time to asked sobo.

Tumaas ang balahibo ko sa mga narinig ko sakanya. Sa lahat yata ng napanood at napakinggan kong science fiction ito na ang pinaka malala sa lahat...

Ghod!

"Bago bumalik ang lolo mo sa mundong pinagmulan niya nagkaroon na kami ng supling. At ayon ang tatay mo,,Dahil sa pagkawala ng totoong shi ay ito ang naging paraan ng lolo mo para gamitin ang pangalan nito sa maraming bagay." Sobo said not missing a one word. "Kaso fate really against to me and for him. Naramdaman ko nalang sa pag-gising ko na nawala na rin ito gaya ng pagkawala ng totoong shi." One tear escaped from her left eye.

I felt pity for sobo right now. Hindi niya nagawang makapag-paalam kay lolo. Ang malala hindi narin nagawang makabalik ni lolo. Kaya naman pala wala akong kinalakihang lolo, dahil maaga palang nawala na kagad siya sa mundo namin, Sa mundong nandito ang iniibig niya, Sa mundong andito ang pamilya niya, At sa mundong mananatili lang siyang 'di kilala.

Dapat pala'y mas nakinig ako ng maigi sa tinuturo ni Sir.Shikichi. I don't know how can handle this things now. Tama nga silang nasa huli ang pagsisisi.

"Bakit niyo po pala na ikwento sa akin 'to,Sobo?" Tanong ko na namang muli.

"Ikaw ang unang apo ng lolo mo at ikaw rin ang magsisilbing daan para tulungang hanapin ang tatay mo at lolo mo." Ngayon ay naliwanagan na ang mukha niya ng magtama ang mga mata namin.

Naguluhan naman ako ng med––slight lang.

Paano naman ako makakatulong para maibalik si lolo e nasa kabila siyang kalawakan? At mas lalong paano ko hahanapin si dad if he's living his life to the fullest with god?

"Lola, Ilang beses pa po ba naming uulitin na patay na po si dad." I said with a hint of sadness.Mahirap mang sabihin pero siguro nakatadhana na talagang ipaalam ko sa buong mundo na wala na ang tatay ko.

"'Di pa siya patay,"

Whut?! Ano raw? Seryoso ba siya?! Si dad hindi patay?!

OMAYFREAKINGOD.

Do i hear it correctly?! Tell me, Men!

"Humihingi kami ng patawad ng Mom mo,dahil hindi namin nasabi sayo na buhay pa ang tatay mo..." She said before she embraced me with a tight hug. I can't process anything, even if sobo's telling the truth, no one could make me believe that dad was still alive.

Nasa murang edad pa lamang ako no'n ng malamang namatay ang tatay ko, Sa kadahilang pinatay ito ng isang baliw na tao. Kahit pa nahihirapan sa pag papaliwanag sa akin no'n si Mom agad ko ng naintindihan na wala na talaga akong kalalakihan pang Ama.

Naalala ko pa ang pagbuhat at pagaalaga sa akin no'n ni Dad kahit pagod na siya sa trabaho niya, Just to fulfill my our needs. He always talk to me and my mom like tommorow doesn't come to us. He always put so much effort para lang mapasaya kami. I mentally cursed myself when I heard that news. 'Di ko na mababalik ang nasirang buhay ni Dad. Lahat ng pinaghirapang gawin ni Dad ay nauwi lang sa wala.

Kaya ngayon sa tingin ko, Kung totoo man na buhay si Dad hindi ako magaatubiling hanapin at yakapin 'to na para bang wala na talagang katapusan. Gusto kong maramdaman ulit ang pagmamahal ng isang ama.

After all this time, Kami lang pala ng kapatid ko ang hindi nakakaalam na buhay pa si Dad. Akala ko ay wala na talagang pakealam si Mom kay Dad kaya naman hindi na niya nilalagay pa sa usapan si Dad, Ayun pala'y alam niyang buhay at nanatiling buhay pa si Dad.

"Sinundan ng tatay mo ang lolo mo sa pagbabakasakaling maiiuwi niya 'to, ngunit ilang taon na ang lumilipas ng hindi na rin ito bumalik pa. Nalaman nalang namin na pati rin siya'y hindi napagtagumpayan ang misyong maibalik ang lolo mo sa amin." Wika nito.Unti-unti na akong naliliwanagan sa pagkakataong ito.

So what im going to do is to go unto another universe para hanapin at ibalik rito ang mga mahal namin sa buhay? Pero sa tingin ko hindi madaling tahakin ang lugar na 'yon ng walang tulong ng mga siyentipiko. Maraming bagay parin ang hindi maipaliwanag sa lahat ng nangyayari sa mundo.

"Alam ko na po ang ibig niyong sabihin. At iyon ay ang iligtas si Dad at Lolo sa mundo nila." Saad ko.

Gusto kong gawin 'yon, Pero sigurado akong malaking bagay at mahirap ang magiging proseso nito.

"Ikaw ang kauna-unahang apo ng lolo mo, Kaya naman umaasa akong ikaw ang magpapatunay na makagagawa ng pagbabago sa tradisyon ng pamilya ng Lolo mo." Pag papapaalala nito sa'kin.

Mga ilang minuto rin kaming nagusap tungkol sa mangyayaring pagbabago.

Bago sumapit ang ika-labingwalong taon ko ay nararapat na puntahan ko ang Puno ng Paglalakbay (Tree of Journey) na kung saan ginamit na nila lolo at dad. Somehow, Nararamdaman ko ang halo-halong emosyon gaya nalang ng takot sa kung anong mangyayari pagdating ko roon at saya na makikita ko na ang dalawang taong gustong-gusto kong nararamdaman ang presensiya.

In the midnight I plan to stay on my mom's bedroom. Kahit ngayon lang bago ang nalalapit na pagpunta ko sa lugar na 'yon maramdaman ko man lang ang pagmamahal ng isang ilaw ng tahanan gaya ng dati bago namin inakalang patay na si Dad.

I hugged her as tight as I can be. Nagpaalam ako sakanya habang nasa malalim na pagkakatulog.

"Pinapangako kong babalik ako, dala-dala ang tagumpay at masayang pakiramdam para sa inyo."

Bumalik rin naman ako sa kwarto namin ni Tynia para yakapin rin ito sa huling pagkakataon.

Wala akong kasiguraduhan na makakabalik ako, 'Di tulad ni dad na hindi niya nagawang makabalik pa. Inaamin ko namang medyo kinakabahan rin ako sa possible outcome ng desisyon kong 'to. Basta ang nasa isip ko lang ay maiuwi sila dad at mabuo na muli ang naudyok na pagmamahalan nila Mom at Dad.

~×~

It's already 11:56pm yet i don't know kung tutuloy paba ako. Maaga akong nagpunta sa mansyon ni Sobo para sa misyon ko.

Wala akong dalang kung-ano dahil 'yon ang paalam sa akin ni Sobo.

Nalalapit na kami sa Tree of Journey at ito na naman si sobo sa pagpapaalala sa akin ng kung ano-ano.

"Siguraduhin mong walang makakaalam ng sikreto nating ito. Kapag nalaman ng iba ay tinitiyak kong hindi mo maipapanalo itong laban natin. Wag mo hahayaang padala sa pagibig, dahil mahihirapan ka ng makabalik kung gano'n." She said. I don't understand the real meaning behind those word about love, pero sinisigurado kong naka focus lang ang atensiyon ko sa misyon.

Pagpatak ng alas-dose ay siya ring labas ng isang malaking oblong sa harap ng tinatawag nilang Tree of Journey indikasyon na 'to para pasukin ang landas ng pagbabago. Marahil, Sa araw na ito nakadepende nalang sa akin ang kapalarang tatahakin ko.

"Lagi mong aalahanin na hindi lahat ng magkamukha ay magkapareho." Wika nito sa kahuli nang pagkakataon.

Inihakbang ko na ang aking mga paa at pinasok na ang kalawakan ng  walang pagkakakilanlan.

"I just tuned into another world of mystery..."

≠

@ArynnNyx