Unang Kabanata

I stepped outside from my balcony and watched how rain falls from the full night sky. I see no stars.

Agad 'kong niyakap ang sarili ng maramdaman ang pag daan ng hangin, I can already feel my lips quivering from cold.

This weather is as cold as my parent's hearts.

Nakakawalang gana.

I smiled bitterly at the thought, hinayaang ang sariling ilibot ang paningin sa buong balkonahe.

I don't see any significant reasons why people hate rains. I notice how the raindrops slip above the stem of the leaves.

May those leaves reminds us why rain is so necessary sometimes. Katulad ng isang anak na nangungulila sa pagmamahal ng kanyang magulang.

I sigh and glanced to the darkness of the horizon.

"Why so sad night sky? Or is this happiness that you cry?"

I was interrupted when I felt my phone vibrated on my pocket.

I immediately took it out and saw a text from Ryss.

Ryss: Nandito na kami ni Ange sa Restaurant. Punta kapa ba? Malakas ulan.

I didn't bother replying and slid the phone to my pocket and went inside my room to get my coat.

Palabas na ako ng kwarto ng may mapansin akong isang maliit na kahon na nasa ibabaw ng study table ko.

My lips twisted, "Salamat nalang sa regalo niyo."

Hindi ko nalang ito pinansin dahil alam ko naman kung kanino galing yun. Taon-taon gano'n lamang ang natatanggap ko sakanila. Their petty reasons? Busy with their work.

I just want to go back as a kid, where their attention was all on me.

All the lights were dimmed as I went down the stairs. Wala pa sila Mommy at Daddy, at hindi na nakakapag taka yun.

"Apo aalis ka?" Agad akong napalingon kay Lola na kalalabas lang mula sa kusina.

She is holding a glass of milk. Napangiti ako ng mapait. Kahit sawang-sawa na ako sa buhay na ganito, pinipilit kung lumaban para sa grandparents ko. I know how much I mean to them.

Agad ko siyang nilapitan at kinuha ang basong hawak nito.

"Lola naman ba't gising pa po kayo. Umakyat na po tayo, mag pahinga na po kayo."

Nakita ko kung paano naging malungkot ang mukha niya kahit madilim na dito sa salas.

"Ginawan lang kita ng gatas apo. Gusto ko lang naman apo na mahimbing tulog mo."

I pressed my lips to control my tears from falling at inaalalayan si Lola paakyat sa kwarto nila.

Nakita kong mahimbing nang natutulog si Lolo at humihilik pa. Napatawa ako ng mahina. Sila ang bumubuo sa nadudurog kung puso.

"Wag niyo na po akong isipin Lola, okay lang po ako. Ang gusto ko po ay matulog na kayo at magpahinga."

"Osiya sige, umuwi ka agad apo ha? Malakas ang ulan sa labas kaya mag iingat ka."

Tumango ako sakanya na parang bata at inalalayan siyang mahiga sa kama.

"Good night Lola. I love you." anang ko bago siya tinalikuran at dali-daling naglakad pababa ng hagdan.

Inubos ko muna ang ginawang gatas ni Lola bago ako dumeretso sa garahe at sumakay sa sasakyan ko.

The rain pours heavily that I could hardly see the front road.

May nasagi pa nga yata akong bato kanina. Bakit ba naman kasi nag iiwan sila ng mga bato sa gitna ng kalsada!

Agad 'kong tinapakan ang brake ng makitang naka red light.

Damn! That was close.

Suddenly I heard a knock outside my window.

Dahan-dahan 'kong ibinaba ang bintana ko at tumumbad sa harapan ko ang isang police.

Great Cib!

"Licence Miss."

"Ho?"

"Bingi kaba? Sabi ko lisensya." He utterrd, my jaw dropped.

"What? Why? What are my violations?" I asked, skeptically.

"Hindi mo ba alam na Daddy ko ang mayor sa lugar na 'to?" dagdag ko pa.

Everyone knows I am the daughter of a mayor and everytime I got into something like this, they let me go immediately.

I saw how his mouth twitched and looked at me with antipathy.

"Miss, wala akong pakialam kung anak kapa ng presidente. Ang batas ay batas. Nakalabag ka, pananagutan mo. No one is above the law. Even you."

Napabuga ako ng hangin at sinamaan ko siya ng tingin. Sa hindi malamang dahilan ay may namumuong inis loob ko.

Ipinasok niya ang ulo sa bintana ng kotse ko at tinignan ako ng walang ekspresyon ang mukha.

Doon ko lang napansin ang itsura niyang kahit basang-basa dahil sa ulan ay gwapo parin, how his posture shouts for sexiness.

Halatang well-trained dahil sa trabaho.

The first thing that you will noticed on his face is his high cheekbones that add some carnivorous looks to his whole face, especially now that he has a serious facial expression and his head is tilted forward.

His mysterious alluring brown eyes adds more to his aura also, his pinkish small lips and broad jawline.

Ang gwapo namang police na 'to.

"Tapos kana ba?"

Nabalik ako sa ulirat ng magsalita siyang muli. Natatawa itong tumayo ng tuwid habang nasa akin parin ang tingin.

"Ano ho ba ang nagawa ko?" I asked again, incredulously.

I heard him hissed. "Causing someone's death. Lisensya na tayo Miss."

My eyes grew bigger as I looked at him.

"Death? Nakapatay ako?!"

"Inulets tayo Miss? Lisensya bilis dahil lumalakas na ang ulan!"

"Sandale nga! Anong nakapatay? Wala akong pinapatay--"

"Hindi mo nakita ang pagtawid nung pusa kanina kaya nasagasaan mo. Wasak ang mukha. Atsaka over speeding ka Miss bawal yan dito."

Literal na napanganga ang baba ko sa sinabi niya.

"RA No. 10631 Section 6," he stated.

"The killing of any animal other than cattle, pigs, goats, sheep, poultry, rabbits, carabaos and horses is likewise hereby declared unlawful."

My expression hardened, pabato 'kong ibinigay sakanya ang lisensya ko.

"Isaksak mo yan sa baga mo."

He smirked, "Everyone has the right to freedom of opinion and

expression." aniya habang nagsusulat.

I narrowed my eyes and clenched my fist.

"Keep your laws away from me."

"Make me Miss De Vella." He mocked and returned my license.

"Make sure to pay your fines." at naglakad palayo.

Sinundan ko muna siya ng tingin hanggang sa mawala na ito.

"Hindi pa tayo tapos." i murmured and started the engine.

Doon ko lang napag desisyunan na imaneho ang kotse papunta sa Resto kung nasaan sila Ryss at Ange.

Medyo basa ako ng makarating sa Restaurant. Agad 'ko namang nakita sina Ryss at Ange.

"Cib! Here!" kumakaway pang sigaw ni Ange. Nakangiti akong naglakad papunta sa gawi nila.

"Ang tagal mo." anang Ryss pagkalapit ko.

Agad akong umupo sa tabi ni Ange bago siya sinagot.

"Nagka aberya lang pero okay na. Ano inorder niyo? Gutom na'ko."

Tinawag naman ni Ryss ang isang waiter at sinabing iserve na yung inorder nila kanina.

Di nagtagal ay dumating ito at isa-isang nilapag sa mesa namin. Halos lahat yata ay paborito 'kong pagkain.

"We ordered your favorites!" Ange exclaimed and hugged me, "Happy birthday!"

"Thanks guys."

"Wag ka ng malungkot Cib, nandito lang kami para sayo."

I'm so happy I got them. I'm so glad they don't come with price tags, I could never afford a wonderful friends like them in my life.

"Narinig ko kay Daddy kanina may meeting sila sa Cityhall kaya baka late na naman sila makauwi." Ryss opened a topic.

Ang daddy ni Ryss ang Vice Mayor sa lugar na ito while my Dad is the Mayor kaya parati silang busy.

"Wala namang bago Ryss. Bihira ko nalang makita si mommy at daddy sa bahay even on my birthday pero okay lang, at least kasama ko sila Lolo at Lola."

I'm grateful that at least I have Lolo and Lola with me. Kung sakaling wala sila, baka naging patapon na ang buhay ko dahil sa lungkot.

"Cheer up birthday girl, intindihin mo nalang sila. Ginagawa nila yun para sayo."

I smiled at Ange and nodded.

Kumain nalang kami at nag kwentuhan sa nalalapit naming finals.

I can't believe we will finally be graduating from College, five years of hell.

Pareho kaming tatlo ng kursong kinuha Accountancy.

Pinag usapan din namin kung saan kami mag rereview.

"Ikaw naman kasi Cib wag mong tatakpan ang papel mo tuwing exams." Ryss joked.

Tinaasan ko siya ng kilay. "Magbasa ka kasi para naman magka dos ka sa TOR mo."

Umakto naman siyang nasaktan sa sinabi ko. "Di ka sana mapasali sa latin honors."

I pouted at him, "ang sama mo!"

Tumawa naman bigla ang katabi ko.

"Sa Cebu nalang kaya tayo mag review?"

"Pwede rin pero hindi yata ako papayagan ni Dad." Anang ko

"Magagawan natin ng paraan yan."

We talked and shared memories since first of school. Kung paano namin nakilala ni Ryss si Ange nung first day at kung paano namin nalaman na kapatid niya pala ang secretary ni Daddy sa City hall.

It's terrifying to know how time flies so fast. You must really savor each memory with your friends and family.

One day you will wake up it's already the future you've been longing for and not remember the feeling of some certain events when you were eight and you can't do anything to redo the past.

All you can do is that go with the flow and create memories, and there must be no room for regrets.

We live everyday and die only once, make sure choose to be happy and reach your dreams.

When we realized its already past 11 ay napagdesisyunan na naming umalis at umuwi.

"Bye Cib, happy birthday ulit!" Ange yelled as she went inside Ryss' car.

Siya kasi ang maghahatid dito.

Kumaway lang ako sakanila at pumasok narin sa sasakyan ko.

I started the engine and maneuver my car to our village.

I remained extra vigilant to the road at baka may masagasaan na naman akong hayop.

Hindi porke't gwapo yung pulis na yun ay may karapatan na siyang mang alipusta ng mga citizens!

Anong akala niya law wrecker ako? Excuse me! My Mom owns a law firm and it's impossible for me to break laws! Well...sort of.

Dahan-dahan akong lumiko pag dating sa may intersection at dere-deretsong pinaharurot ang sasakyan sa right road.

Nagtataka akong napatingin sa may rear-view mirror ng mapansing may sumusunod sa'king sasakyan ng police.

Agad 'kong ipinarada ang sasakyan sa tabi.

Ano bang problema ng mga police sa'kin ngayon!

Nakabusangot ang mukha na binaba ko ang bintana ng kotse ko ng sunod-sunod ang naging katok nung police.

Kunot-noo 'kong tinapunan siya ng tingin.

"Ikaw na naman?" I asked in monotone.

Kapag minamalas ka nga naman oh.

"Ano na naman violations ko? Aso ba nasagasaan ko ngayon?"

He gaze at me and plastered a grin on his face. Disgusting.

"Hindi niyo ba nakita sa may intersection may naka lagay na 'no enter' sa road na 'to? At ang bilis na naman ng patakbo niyo Maam, speed limit po natin ay 30--"

"Oo na!" sigaw ko at agad kinuha ang lisensya ko.

"Kainin mo yan!"

Napapailing siyang kinuha ang license ko bago nagsimulang magsusulat ng kung ano.

I noticed how his jaw tighten and his disheveled hair was blown by the cold wind.

Napansin ko rin ang nangingitim niyang eye bags at ang pagod niyang mukha.

Bakit ba naman kasi nagtratrabaho pa siya ng ganitong oras?

"Matagal pa ba yan?" Mataray 'kong tanong dito.

Hindi niya ako sinagot bagkus ay iniabot lang agad ang lisensya ko.

"Pasensya na ho kayo Miss De Vella, alam kong tatay niyo ang Mayor ng bayan na 'to pero sana maintindihan niyong trabaho ko ito." aniya bago tumabi sa daan at bumalik sa sasakyan niya.

I was certain that I was elevated by what he stated.

Alas dose ng makarating ako sa bahay. Kinailangan ko kasing mag u-turn at dumaan sa ibang road dahil nga bawal daw doon sa usual na dinadaanko kaya natagalan tuloy bago ako nakauwi.

I parked my car at the garage and walked inside the house.

Madilim na ang buong bahay kaya dahan-dahan akong naglakad paakyat. I was about to enter my room when I heard Dad's voice behind me.

"Where have you been Cibrina? Alam mo bang des oras na ng gabi? Uwian ba ng matinong babae ang ganitong oras?"

I pushed my tears from falling and turn to Dad with a wide smile.

"I'm sorry Dad, hindi lang namin namalayan nila Ryss ang oras. Kanina pa dapat ako nakauwi kaso hindi pwedeng dumaan sa main road so I needed to take the--"

I was cut off mid sentence when I heard him growled.

"Your reasons Cibrina. Ayoko ng maulit 'to." aniya at naglakad na papunta sa kwarto nila.

"Opo." I whispered and went inside my room.

I leaned at the door as I surpressed my tears from falling.

I'm so jaded from acting as a eccedentesiast. I just want to run and hide from this family.

Looking pensive, I slowly sat down at the floor and hugged my knees.

I peered at my wall clock and saw its already past midnight.

Napangiti ako ng mapait.

"Belated happy birthday Cibrina De Vella."

______________________

By: Savolonte