Daniel (Chapter 51)

LUMIPAS ang maraming araw at hindi ko na alam kung bakit nang dahil kay kuya Jin ay parang inspired ako palagi. Inspired akong maagang gumising para makita siya. Inspired akong mag-aral para sa kanya. Inspired akong umuwi para makita ulit siya.

It's like my life has been revolving around him. Nagtatampo na nga ang classmates ko kasi nawawalan na ako ng time makipaglaro sa kanila. Elementary pa lang ako pero may kakaiba na akong nararamdaman para sa isang tao.

Lagi na lang akong nasa bahay after school. Hindi na rin ako naglalakwatsa at pati ang Barbie dolls ni Jenny ay limot ko na. Mas gusto ko lang kasi na laging nakikita si kuya Jin.

Siyanga pala, mahilig si kuya Jin na nakahubad lang ng damit. Lagi lamang siyang naka-shorts o boxer. Hindi naman ganoon kalaki ang katawan ni kuya pero maskulado ang braso at dibdib niya. Ang kanyang tiyan ay may parang guhit anim na pandesal. Malago ang buhok niya sa kilikili. May buhok din sa dibdib pababa sa kanyang puson. May tattoo siya sa kanang bisig at likod na hindi ko maintindihan kung anong hugis.

Madalas na pawisan si kuya Jin dahil ang sipag niya talaga. Lagi siyang may ginagawa kahit 'di naman inuutusan. Sa tuwing nakikita ko siyang basa sa pawis ay mas lalo akong namamangha sa kanya. Mas lalong gusto ko siyang titigan. Hindi ko na talaga maintindihan ang aking sarili.

Isang hapon ay maaga akong umuwi sa bahay. Alas dos pa lang ay pinauwi na kami dahil may meeting ang lahat ng teachers namin. Pagdating ko sa bahay ay si kuya Jin lang ang nandoon. Nasa duty pa si nanay at tatay. Si nanay Lea ay teacher sa isang private school. Si tatay Rey naman, gaya nga nang nasabi ko na ay isang pulis.

Pagpasok ko sa gate ay nakita ko agad si kuya Jin na nag-aayos ng hardin. Naka-shorts na maong lang siya at walang saplot sa itaas. Natulala talaga ako habang pinagmamasdan siya. Basang-basa siya ng pawis.

"Uy, Daniel, ang aga mo naman yatang umuwi," nakangiti niyang sabi nang makita ako. Nasilayan ko na naman ang napakaganda niyang ngiti at dimples sa pisngi.

"Kasi, kuya Jin, may meeting po ang lahat ng teachers namin," nakangiti ko ring tugon sa kanya.

"Nagugutom ka ba? Ipaghanda kita ng snacks," sabi niyang itinigil ang pagbubunot ng mga damo.

"Sure ka po, kuya Jin? Baka naabala ang ginagawa mo, e," sabi ko naman.

Ngumiti siya sa 'kin. "Patapos na naman 'to. Babalikan ko na lang mamaya." Humakbang nga siya palapit sa 'kin. Nangingintab ang katawan niya dahil sa pawis. Pinahid niya ng kanang kamay ang pawisang noo kaya kitang-kita ko ang mabuhok niyang kilikili.

Pakiramdam ko'y parang tumigil ang pag-ikot ng mundo. Hindi ko maipaliwanag nang mabuti basta parang slow motion ang lahat. Ang pogi talaga ni kuya Jin. Parang may mga dagang naghahabulan sa loob ng dibdib ko.

Ano ba talaga ang nangyayari sa 'kin? Ano'ng tawag sa nararamdamam kong ito? Hindi ko talaga alam kung ano ang sagot sa mga katanungang iyon.

"Tara, Daniel, pasok na tayo sa loob," sabi ni kuya Jin na hindi ko namalayang nakalapit na pala sa akin. Inakbayan niya ako.

Matangkad kasi siya kaya ang una kong napansin sa kanya ay ang bukol sa harap ng suot na shorts. Ang gandang pagmasdan ng parteng iyon ni kuya Jin. Pati ang mga buhok niya sa ibaba ng pusod pababa ay napakagandang tingnan. Hindi ko alam kung hanggang saan ang mga buhok na iyon dahil natatakpan na ng shorts.

Hindi ko napigilan ang sarili at umangat ang kamay ko para damhin ang mga buhok na iyon. Gusto ko sanang damhin pati ang bukol sa harap ng kanyang shorts. Subalit parang may munting boses na sumisigaw malapit sa tenga ko na huwag kong gawin.

Patuloy kong pinaglaruan ang mga buhok ni kuya Jin sa bahaging iyon. Bigla akong nakaramdam ng kakaibang kiliti at init sa katawan.

Napaangat ang ulo ko para tingnan si kuya. Pinagmasdan lang niya ako habang ginagawa iyon. Akala ko'y nagalit siya pero bigla siyang ngumiti kaya napangiti rin ako.

"Tayo na po sa loob, kuya Jin," mayamaya ay sabi ko.

Inakbayan niya ako ulit at pumasok nga kami sa loob ng bahay. Pinaupo niya ako sa sopa at siya naman ay tumungo sa kusina. Tumayo ako at binuksan ang TV.

Pagbalik ni Kuya Jin ay may dala na siyang dalawang baso ng orange juice at sandwich. Pangiti-ngiti pa rin siya sa 'kin.

Inilagay niya sa center table ang mga iyon at umupo siya sa tabi ko. Naramdaman ko ang mainit na singaw mula sa kanyang katawan. Unti-unti nang natutuyo ang kanyang mga pawis. Amoy na amoy ko ang natural niyang amoy. Ewan ko ba, maraming laway ang naipon sa loob ng bibig ko nang mga sandaling iyon. Ang sarap ng amoy ni kuya.

Hindi ko na muna pinansin ang hinanda niyang snak. Natuon ang atensiyon ko sa kanya. Iniinom na niya ang juice. Ang gandang pagmasdan nang gumagalaw na bagay sa kanyang leeg.

"Kuya Jin, ano 'yang nandito mo?" tanong kong itinuro ang sentro ng aking leeg.

Ngumiti siya sa 'kin. "Adam's apple ang tawag dito. Kapag binata ka na, magkakaroon ka na rin ng ganito," tugon niya.

"Ah..." napatango-tango kong sabi.

Napatitig naman ako sa kanyang dibdib at sa bandang kilikili. Naalala kong meron ding buhok si tatay Rey sa mga parteng iyon. Pero bakit gano'n? Mas gusto kong pagmasdan ang kay kuya Jin. Bumaba pa ang mga mata ko hanggang sa masilayan ko na naman ang malagong buhok niya sa ibaba ng pusod. Wala kasing ganoon si tatay. Panay ang lunok ko ng laway.

"Kuya Jin, hanggang saan po ang mga buhok na 'to?" tanong kong hinawakan ang parteng iyon. "May karugtong pa ba ang mga ito? Hindi ko kasi makita dahil natatakpan na nitong shorts mo."

Napatingin siya sa akin. Hindi siya umimik.

"Kuya, bakit?" tanong ko sa kanya.

Bumuntong-hininga siya kapagkuwa'y ngumiti. "Sige na, Daniel. Balik na ako sa ginagawa ko, ha. Inumin mo na ang juice at ubusin mo ang sandwhich," sabi niya. Kapagkuwa'y tumayo siya at dumiretsong naglakad palabas ng bahay.

Napakibit-balikat na lamang ako at ipinokus ang sarili sa panonood ng TV.

Nang gabing iyon ay napag-utusan ako ni nanay Lea na bumili ng napkin sa tindahan na malapit lang sa amin.

Pumayag naman agad ako at pumunta nga doon sa tindahan. Pero hindi ko inaasahang makita roon si kuya Jin. Nakaupo siya sa upuang nasa labas ng tindahan. Katabi niya si mang Rodel, ang baklang may-ari ng tindahan.

Nakita kong tawa nang tawa si kuya habang inaamoy ni mang Rodel ang kanyang mga kilikili. Nakaitim na sando lamang si kuya Jin. Halata naman sa mukha ng baklang tindero na labis na nag-enjoy sa ginagawa. May hawak na bote ng beer si kuya.

"Daniel, may bibilhin ka?" tanong ni kuya Jin sa akin.

Saglit namang huminto si mang Rodel sa pag-amoy ng mga kilikili ni kuya. Nakita kong nasa kanang hita ni kuya ang kamay nito at hinihimas ang parteng iyon.

"Opo, kuya. Inutusan kasi ako ni nanay na bumili ng napkin," tugon ko kay kuya Jin.

Tumayo naman si mang Rodel at pumasok sa loob ng tindahan. "Ilan, Daniel?" tanong nito sa 'kin.

"Dalawa po," mabilis kong sagot.

Pinalapit ako ni kuya Jin sa puwesto niya kaya lumapit naman agad ako. Hinawakan niya ako sa beywang at binuhat. Pinaupo niya ako sa kanyang mga hita. Bigla niyang hinalikan ang batok ko. Parang may kuryente akong naramdaman dahil sa ginawa niyang iyon. Nakakakiliti. Niyakap niya ako sa beywang.

Kiniliti niya ako sa batok gamit ang kanyang balbas. Tawa naman ako nang tawa.

"Kuya, tama na, nakikiliti ako..." sabi ko. Tawa rin nang tawa si kuya Jin no'n.

"Ohh... tama na 'yang kilitian ninyong magpinsan diyan. Daniel, ito na ang napkin," sabi ni mang Rodel.

Binitawan naman ako ni kuya Jin. Agad akong bumaba mula sa kanyang hita. Pagkatapos kong tanggapin ang napkin at ibigay ang bayad kay mang Rodel ay nagpaalam na ako kay kuya.

"Kuya Jin, mauna na po ako sa 'yo, ha."

"Sige, Daniel. Last na rin naman 'to at uuwi na ako," nakangiting tugon ni kuya Jin.

"Anong last na 'yan? Marami pa sa loob, 'no," sabi naman ni mang Rodel na lumabas ng tindahan. Muli itong tumabi kay kuya Jin.

Kaagad na itinaas ng baklang tindero ang kanang braso ni kuya para maamoy ulit nito ang kilikili niya.

Nakita ko ring ang kanang kamay ni mang Rodel ay nasa harap na ng shorts ni kuya Jin.

Si kuya naman ay halatang nag-eenjoy sa ginagawa ni mang Rodel sa kanya. Hindi na nga niya ako napansin pa. Kaya tumalikod na lamang ako at naglakad pauwi.

Hindi ko alam kung ano ang tawag sa nararamdaman ko no'n. Basta ang alam ko lang ay parang may karayom na tumutusok sa puso ko. Inis na inis ako kay mang Rodel at lalo na kay kuya Jin nang mga sandaling iyon.