Chapter twenty-two
"Maid of Athens, ere we part, Give, oh, give me back my heart."
---Lord Byron
**
"Who's that guy?" I ask to myself and I was totally shocked when I saw the face of the guy.
Dahan dahan naman itong pumasok sa gate dahil nakabukas. Buti na lang dahil wala ako sa mood para pagbuksan siya. Nakakahiya naman kay Manang Edes kung tatawagin ko pa siya eh nandito naman na ako.
"Ma'am this is Timothy. I'm sorry dahil na late po ako sa usapan natin." He explained but nothing, I mean hindi ma sink in ng utak ko na ang lalaking nakasandal kanina sa labas ng kotse niya ay si Timothy. As in Timothy Wills.
"Y-you look different tonight." Bakit nag aalangan ako bigla? Shit! All I can say is that Timothy is handsome tonight.
Wait. Did I just say handsome? Arrgghh, parang bumabalik ako sa pagka teenager nito.
"I guess nagustuhan niyo po ang make over ko ma'am." Nahihiyang yumuko si Timothy at parang batang kinamot ang batok niya. Napa ngiti naman ako dahil sa gesture niya. Ang cute eh.
"Yeah. Good for you, but we need to hurry because Mr. Gabriel will be sad kung wala tayo don." Mabilis na inalalayan ako ni Timothy papunta sa kotse niya. Well, hindi ko alam kung kaninong kotse yong nakaparada sa labas ang mahalaga eh makarating kami kaagad sa venue. Itatanong ko na lang mamaya sa biyahe.
"Your seatbelt Ma'am." Hindi ko narinig ang sinabi ni Timothy dahil busy ako sa pag rereply kay Mash. Kainis talaga to, ngayon pa. Ngayon pa nanghingi ng advice sakin, eh busy ako. Napaigtad ako ng biglang lumapit ang mukha ni Timothy sakin, pinikit ko ang mga mata ko and I can smell his fresh breath.
Nang malapit na siyang matapos, I gently open my eyes and I smile secretly. Therefore I conclude, "I'm In love with my Secretary."
Pero hindi maari to, hindi niya dapat malaman na may nararamdaman ako towards him. This is wrong but I can't help it. I tried my very best not to fall for him but everytime I saw his smile, everytime he's in my side, my heart melts and it is because of him.
"Thank you Timothy." I look in his eyes with sincerity and I can't see anything in it. Parang may malaking pader na humaharang para hindi makita ng kahit na sino man.
Pero nabigla ako ng tumingin rin sakin ng seryoso si Timothy. Eyes to eyes. Parang nag uusap ang mga mata namin ng sandaling iyon, habang tumatagal ang titigan naming dalawa dahan dahan niyang nilapit ang mukha niya sa mukha ko.
Ang tanging naririnig ko lang ay ang mabilis na tibok ng puso ko. From that moment, I could just feel his lips against mine. I don't know if I'm going to response or not but I let my heart decide. I just see myself responding to his sweet kisses.
I don't want this moment to end, because the moment he kiss me my bosom suddenly swell. Timothy was gentle and sweet, and I could hear the song playing in the stereo.
You are the song
Playing so softly in my heart
I reach for you
You seem so near
And yet so far
I hope and I pray
You'll be with me someday
I know down inside
That you are mine
And I'm your true love
Or am I dreaming...
How can I
Each time I try to say goodbye
You were there
You look my way and touch the sky
We can share tomorrow and forevermore
I'll be there
To love you so
You are my song
Nalalasing ako dahil sa mga halik na binibigay niya sakin. Parang nawala ako sa katinuan dahil don.
"Timothy." I said. I can't say anything because of him. Am I crazy?
"Mlaire." Oh my! The way he calls me, its different. Magsasalita pa sana ako but he stop me.
"I love you Mlaire." Sh*t! Hindi ko alam kung sasabihin ko rin ba sa kanya na mahal ko na rin siya. Mahirap ang magpadalos dalos sa panahon ngayon but when you truly love someone you will risk.
I know for sure
That we were meant to fall in love
I look in your eyes
I know what you're thinking of
I try not to say
The words that might just scare you away
I know down inside
That you are mine
And I'm your true love
Please, no more dreaming...
"I know this happiness is just temporary but I love you too Timothy." Nasabi ko na ang mga katagang iyon at wala nang bawian pa. Alam ko namang pansamantala lang ang kaligayang ito, dahil bawal na bawal ang magkasintahan sa VCompany.
How can I
Each time I try to say goodbye
You were there
You look my way and touch the sky
We can share tomorrow and forevermore
I'll be there
To love you so
You are my song
We can share tomorrow and forevermore
I'll be there
To love you so
You are my song!
You are my song
When the song's stop, its also the time that I stop from responding. I remember the party and I don't know what to say right now. Parang kinain ang dila ko dahil natameme ako dahil sa halik na 'yon.
But I try hard to act normal infront of Timothy.
"Ah the party right? Sobrang late na tayo and we need to go right now." Ayaw kong pag usapan ang bagay na 'yon, hindi kasi maprocess ng utak ko ang kagagahan ko kanina.
"Mlaire. I'm sorry I didn't control myself." He explain but shit- bakit napapangiti ako? Am I really inlove?
"Please let's not talk about it. This is not the right time Timothy." Pinilit kong ipakita kay Timothy na hindi ko gusto ang ginawa niya kanina but deep inside my heart is happy.
Timothy hold my hands and he try to catch my eyes. He look at me with a serious face.
"After this party let's talk privately and I have something to tell you and I'm so sorry what happened earlier. You know, I'm willing to wait and I'm not rushing things like this. Okay?" After he said those things he chivalrously kiss my forehead. I could feel the safety in it and I'm comfortable.
"Give me some time to think. Parang ang bilis kasi ng pangyayari Timothy. Hindi nga maprocess ng utak ko na this kind of thing is happening to me- to us! Para akong bumalik sa pagka teenager sa lagay na 'to eh. Then, don't you dare to talk to me when there's a person with us baka mahalata tayo but you can talk to me if its all about the concern of VCompany. One more thing Timothy, call me "ma'am" everytime and everywhere so that no one can notice about the two of us. Understood?" I just see him grinning like an idiot.
"Aye aye captain!" Timothy start's the engine and he drives just like in a car racing. Buti na lang at naka seatbelt ako, thanks God. Kung hindi, ewan ko na lang.
"Drive slowly, or else your fired!" I try not to laugh but I can't help it. I burst into a loud laugh and Timothy laugh because the way I laugh. Hindi lang sakit ang nakakahawa ngayon pati na rin pala ang pagtawa.
Pero yong mabilis kanina naging mas mahina ngayon. Pilosopo nga ata tong driver ko, kabanas minsan.
"Not fast nor slow!" I said with authority, dinadaan kasi ako sa pagkapilosopo eh kaya 'yan ang reward niya.
Good. Medyo okay na ang takbo ng kotse pero tinawanan lang ako netong driver ko. Pero nabigla ako ng biglang magbago ang ekspresyon ni Timothy.
I really want to ask him pero wala ako sa lugar para tanongin siya. Maybe I'll just wait the right time that Timothy will share about the things that keeps on bothering him.
Dug. Dug. Tugudug. Dugtug. Dug. Napahawak na lang ako sa kaliwang dibdib ko dahil bigla akong nakaramdam ng matinding kaba. Maybe dahil matagal tagal na rin akong hindi dumadalo sa mga ganitong party baka siguro hindi nako masyadong sanay. Kaya ganito kalakas ang kabog ng puso ko.
Sana nga.
Tiningnan ko ang relos ko at pasado alas otso na ng gabi. What the heck? Bakit ang bilis ng oras! Kanina ala sais pa lang tapos ngayon arghhh!
Nag retouch ako ng konti dahil feeling ko ang haggard haggard ko na dahil kanina. I used to wear light make ups because I'm comfortable with it. Ayoko ng mga grabeng make up dahil kapag mainit siguradong sabog yong pagmumukha ko.
"Ma'am malapit na po tayo sa venue." Timothy's expression was still gloomy. Parang may bumabagabag sa isipan niya. Siya kasi ang tipo ng lalaki na hindi mababasa ng kahit na sino man kahit ang tunay niyang nararamdaman.
Just tell me your problems Timothy. 'Yon ang gusto kong sabihin sa kanya pero pinili ko pa rin ang manahimik na lang.
"Okay." I just shrugged my shoulders and back to my business. I put some red lipstick and lip gloss on my lips. Ang ganda ko!
Ngiti ako ng ngiti sa salamin dahil ang ganda ng red lipstick na ginamit ko. Napatingin ako sa labas at nakikita ko na ang gate ng venue ng party.
Lumingon bigla sakin si Timothy at nanlaki ang mga mata niya.
"What's wrong Timothy?" Hinintay ko kung ano ang sasabihin niya pero tumawa lang siya ng malakas. Bipolar nga! Buwiset.
"Anong nakakatawa ha? Kanina para kang pinagsakluban ng langit at lupa tapos kung makatawa ka ngayon wagas! Adik ka ba ha?" Kainis! Ano bang mali? Meron bang mali? Hindi ko na alam, ngayon ko lang nakita ang ganitong klaseng pag uugali ni Timoty pero nakakabaliw na ewan.
"I mean ma'am, change your lipstick. Skin tone will suit to you and I know you have that in your purse. Right?" Yon pala ang pinuputok ng botshe nang isang to. What? Hindi bagay sakin ang red?
"Whatever!" Dahil sa inis ko yon lang ang sinabi ko sa kanya pero dahil masunuring bata ako, sinunod ko ang advice ni Timothy sakin. Inisa isa ko ang mga nasa loob ng purse at nakita ko naman ang skin tone na lipstick ko. Buti nadala ko 'to kanina. Mabuti na lang talaga.
Nandito na pala kami sa labas ng venue at kita ko ang mga bisita ni Mr. Gabriel. Ang galing, bawat bisita ay may kanya kanyang parking lot.
This is amazing! May nakalagay na pangalan ko sa karatula at with design pa. Kaya pala madaling maka park at ang mas maganda pa malapit kami sa gate.
Kaya mabilis kong pinalitan ang lipstick ko at inayos ko ang red long gown ko. Inayos naman ni Timothy ang polo niya dahil nagusot kanina. Napapangiti ako kapag naaalala ko ang nangyari kanina, parang andaming mga paru- paro sa loob ng tiyan ko.
Ganito ba talaga pag inlove? Para akong baliw neto eh.
Unang lumabas si Timothy at umikot ito para pag buksan ako ng pinto. As usual he's always a gentleman.
He offers his left arm and I accept it. Inilagay ko ang kanang kamay ko sa left arm niya na naka triangle form. Yong parang sa mga party tapos may escort yong babae o di kaya naman sa mga kinakasal. Yong sinasabit ng bride yong kamay niya sa left arm ng groom.
Basta alam niyo na yon. Ang hirap e discribe kasi eh.
Nang makapasok kami ng tuluyan, bumulaga samin ang sweet music at ang mga photographer.
At viola, hindi lang kami ang late kundi pati na rin si Mr. Fujiwara- ang kumpadre ni Mr. Gabriel.
Habang naglalakad kami ni Timothy sa red carpet ang daming mga matang nakatingin sa direksyon namin.
Maybe they are wondering kung sino ang kasama ko ngayon, kaya wagas kung makatingin. Pati mga sikat na business tycoon sa bansa napapatingin na rin samin, well I don't damn care!
While we are walking, there's a part of me saying that I should leave right now. Kinakabahan na naman ako, hindi ko na alam kung bakit ganito.
Nag palinga linga ako kung saan ang table namin at nakita ko naman ito kaagad. Nang lumingon ako kay Timothy naka ngiti siya sa isang babaeng umiinom ng wine. Lumapit naman ito sa kinaroroonan namin with a big smile in her lips.
"Hey Marsel, meet my Boss." Marsel. Nice name.
"Hi, I'm Marsel Wilton. Glad to finally meet you." Sabi ng Marsel.
"Mlaire Villachin. Nice to meet you too." I smile at her at naki pag shake hands ako, of course! S-O-C-I-A-L-I-Z-I-N-G. After that, they talk and talk and talk and talk. Parang ang tagal na nilang magkakilala dahil nakikita ko kung pano ka comfortable si Timothy sa kanya. Wala ako sa mood para makipag-usap sa iba dahil sa matinding kaba na bumabagabag ngayon sakin.
Kaya naman naisipan kong mag rest room muna sandali.
"Timothy I will just go to the rest room first." He's busy chit chatting with Marsel that's why he just nodded.
Okay. No problem at all!
🎵I may burn out like a candle, and I may pass away
I may fall just like shooting star, my heart will stay
I'll be yours until forever, forever I'll be true to the promise I have made from the day that I found you. 🎵
Alam ko ang ringtone ng cellphone niya and I know that someone is calling at him. Pero hindi pa man ako nakakalayo, tiningnan ko ulit ang kinaroroonan ni Timothy kanina, pero wala na siya doon at yong Marsel Wilton ata yon, nandoon na ulit sa kinauupuan niya kanina. Maybe he talks to his caller.
The moment that I step my right foot to the floor all the lights abruptly off. All I can see is darkness and after a while people use their cellphones as a light.
I heard a man's voice and its very familiar to me.
"Ladies and gentlemen, please don't panic because tonight you will be watching a beautiful show. It is more beautiful with the lights off, right?" They are all smiling because of what the man's says earlier. I can see their faces because of the lights coming from their cellphones.
I couldn't see the face of the speaker because I don't know where he is, so I get my cellphone in my purse and I use it as a light. Ngayon ko lang nalaman na nasa harapan ko pala ang malaking screen at naalala ko na may ipapalabas nga pala ngayong gabi.
"Please watch this." The video starts playing. Everyone was shocked when a spotlight appears, but I was more shocked when the spotlight is in me.
Ano to? Dugtugdug. Dugtugugud. Dug. Dug. Pinagpapawisan at kinakabahan ako ng sobra ngayon at yong mga tuhod ko parang namanhid bigla. Hindi ako nag pakita ng kahit na anong emosyon but deep inside I'm going to explode, konti na lang. Konti na lang talaga.
"Ms. Mlaire Andreah Villachin, this show is for you." Narinig ko kung pano mag bulung bulongan ang mga tao. Hindi ko rin alam kung ano ang gagawin ko dahil nanlambot ang mga tuhod ko.
This is not good. May mali sa gabing ito.
Parang may bumubulong sakin na tumingin daw ako sa screen, at ginawa ko naman. Doon ko nakita ang mga litrato ko na kasama ang sekretarya ko, si Timothy. Akala ko tapos na ang palabas pero mali ako dahil may pahabol pa. Ito na ata ang pinakamasakit sa lahat nang i play ang isang video, video na kinuha kani-kanina lang.
It was me and Timothy kissing in his car.
"Please stop it Erwan!" It was Timothy's voice, I know it.
Napahagulgol ako ng iyak dahil sa mga nakita ko at narinig ko. It was painful and shameful for me. Sana lamunin na lang ako ng lupa nang sa ganoon eh makawala ako sa kahihiyang ito.
Pero parang na glue na ata ang paa ko sa sahig dahil hindi ako makagalaw, gusto kong umalis at umuwi na lang ng bahay at mag mukmok. Pero paano ko gagawin yon kung lahat ng mga mata ng mga taong naririto ay puno nang panghuhusga?
Naguguluhan na ako, anong kinalaman ni Timothy sa palabas na 'to? Arghh!
Biglang nag liwanag ang buong paligid pero patuloy pa rin ako sa pag iyak. Kahit malabo, kitang kita ko si Timothy na tumatakbo papunta sa kinaroroonan ko. Hindi. Ayokong makausap siya!
"Did you like the show Ms. Mlaire Villachin?" Napatingin ako sa kinaroroonan ng speaker at halos mahimatay ako ng makita ko ang mukha nito.
Ka-mukha niya s-si Timothy!
"Yes. Timothy is also involve with this big revelation and its not yet done. Since mabait naman ako sasabihin ko na ang masakit na katotohanan!" Everyone was quiet. Waiting for the speaker to continue.
"Your secretary is a billionaire. He disguised himself to get your company from you!" Parang nabingi ako dahil sa mga nanarinig ko sa gabing ito.
"What? HER SECRETARY IS A BILLIONAIRE!" I heard it from the old lady standing behind me.
My secretary is a billionaire! My secretary is a billionaire!
I can't believe this!
Nag paulit ulit ang mga katagang iyon sa isipan ko, hindi ko na kaya. Gusto ko nang umalis sa lugar na'to. Parang sinasaksak ng mga karayom ang dibdib ko dahil sa halo halong emosyon. Galit at poot, 'yon ang nararamdaman ko ngayon.
"Stop this nonsense Erwan!" Narinig kong sigaw ni Timothy.
"Timothy Wills is not his real name. I hope you know the son of the famous business tycoon in the world- Andrew Wilton which is your secretary and its was very planned from the beginning." Para akong binuhusan ng malamig na tubig ng marinig iyon. Right, this night is a big revelation! Gusto kong sumigaw ng tama na pero parang kinain na ata ang dila ko.
I'm a loser. Biglang hinawakan ni Timothy ang kamay ko pero tinabig ko iyon. How dare he!
"Please Mlaire, let me explain." He tries to hold my hands again pero tinabig ko lang ulit 'yon.
"No! I don't fucking need your explanation Andrew Wilton! You want my company ha? Eh sayo na! Sayong sayo na! Isaksak mo diyan sa baga mo!" This is bullshit!
"Please Mlaire, hear my side first!" Anong pang ipapaliwanag niya eh maliwanag na ang lahat sakin. I trust him to the fullest but he just broke it.
Tonight, I will promise to my self that I will never ever trust the person easily. I compose my self and act like nothing happen this evening. I'm a Villachin, I must be strong and brave.
"I don't need your explanation and I don't want to see your face all over again!" Inipon ko ang lahat ng lakas ko at dire-diretso akong naglakad habang pinupunasan ang mga luha sa mukha ko.