NIOA 11

11.

Naglakad ako ng naglakad hanggang sa makarating ako sa gusto kung puntahan.

Mystic Garden. My safe haven.

Umupo muna ako sa damuhan bago ko tuluyang inihiga ang katawan ko. My eyes meets a thousands of stars in the night sky. I'm happy dahil kahit pala dito sa mundo ng mga mahika, may mga bituin din.

Stars in dark sky are one of my most favorite scenes. Lalo na kung kalmado ang buong paligid at ako lang mag isa. Peaceful environment can clear my mind even for just a hour.

Nakatitig lang ako sa mga bituin ng mahagip ng mata ko ang isa sa kanila na sobrang kinang.

For once, I smiled. "Mama... Papa..."

I looked at the shining star like it was my parents. "Can you see me? I'm now lying down on this grass inside this different world, where people are weird and not normal." I stopped for a second and I sigh before I continue.

"Ma, Pa, kung nandito kayo ngayon, ano kayang sasabihin niyo? Maguguluhan rin kaya kayo tulad ko? O baka naman bata pa lang ako eh nandito na tayo? If you're both still alive, maybe I won't be confuse right now. Kasi alam kong nandiyan kayo na magpapaliwanag sa akin. Siguro mas madali kong maiintindihan ang mundong kinagagalawan ko. Siguro mas makikilala ko ang sarili ko. Siguro hindi ako nalilito ngayon kung ano at sino ba talaga ako. Because, Mama, I'm really really confuse right now. Hindi ko na alam Ma, Pa, kung sino ba talaga ako. I felt like my whole past was all fake. Pakiramdam ko bagong panganak ako. I need to cope up, I need to adapt, I need to stay here even if I don't want to."

Matunog akong bumuntong hininga at nanahimik. Siguro kung may makakakita sakin dito ngayon, iisipin pang baliw ako dahil nagsasalita ako mag isa.

Pinikit ko ang aking mata. If I really belong here, then than means I also have magic but what is it? Ano namang kapangyarihan ko?

Headmistress can teleport things. Tita Aly can read minds. And Grella can control water.

How about me? Anong kapangyarihan ko?

"What are you doing here?" agad akong napamulat at napa upo ng marinig ko ang boses na iyon.

I look around and there I saw him, standing at the back of mine.

"Ikaw na naman?" naiinis na saad ko but his expression didn't even change. Still emotionless.

"Stay away from here." his voice sound so cold and dangerous. Nakakatakot ang aura niya. At ang mga mata niya...they are burning.

Kitang kita ko ang mga yun kahit madilim.

Kumunot ang noo ko. "Why would I?" mahinang bulong ko pero alam kung maririnig niya.

Dahan dahan akong napaatras ng humakbang siya papalapit. I thought I can still get away from him pero sa isang iglap lang ay nasa harapan ko na siya at naipatayo niya na ako.

What?! My eyes didn't even see him do that!

Nakakapit ang kamay niya sa dalawang balikat ko. I want to push him away but my body won't let me. Para akong napako sa kinatatayuan ko.

He's staring at me deeply. "Just stay away." maikli ngunit nakakatakot na sabi niya. Then he let go of me. Napahakbang ako paatras dahil sa titig niya.

The way he looks...it's scaring me.