Fifteen

Fifteen

Tahimikang bawat hakbang ko habang patungong cafeteria, kanina parin akonakakatanggap ng text galing kay Lovely ngunit kanina ko parinnapapansin ang mga kakaibang tingin saakin ng mga tao.

Napahawakako ng mahigpit saaking hawak na libro habang piniling iyuko ang akingulo.

"Kaninaka pa?" Kaagad akong nabunutan ng tinik ng makita ko ang masiglakong kaibigan.

"Hindinaman." Napapalingon din siya sa taong nasa paligid.

"Anongmeron bakit parang kanina pa nila tayo tinitingnan?" Nagkibitbalikat ako at hindi umimik.

Sabaykaming bumili ng maiinom at naghanap ng mauupuan, ngunit wala nakaming makitang bakante, maya-maya ay sabay kaming nagtinginan niLovely ng makitang itinataas ni Liam ang kanyang kamay para makuhaang atensyon namin.

Kinikiligna tinitingnan ako ni Lovely, pero naidako ko ang tingin ko sa kasamanito. Ang sama ng bawat tingin na pinupukol saakin ni Hana. Napalunokako.

"Doonna tayo." Nailing iling ako.

"H-huwagna, may matatapos nadin naman. Maghintay nalang tayo."

"No,doon tayo. Ayokong pagpyestahan ng mga tingin ng mga estudyante."Wala akong nagawa kundi ang sumunod sakanya. Dire-diretso ang paguponi Lovely doon samantalang ako naman ay naiilang dahil sa mga tinginni Hana.

"Thanks,Liam." pagpapasalamat ni Lovely.

Hindiako makatingin ng maayos sakanya kahit na alam kong ang lagkit lagkitna ng mga pinupukol niyang tingin saakin.

Tahimikkong ginalaw ang aking pagkain habang sabay sabay kaming natigilan ngbiglang kinuha ni Liam ang pagkain ko at hiniwa-hiwa ang porkchop.

Napasulyapako sa nagtatakang mukha ni Lovely at Hana.

"H-Hindina, ako na."

"No...alam kong walang lakas yang malilit mong braso para dito." Tuluyanna akong nahiya dahil sa sinabi niya.

Maslalong nagdilim ang mga tingin ni Hana saakin at hindi ko na alam angdapat kong sabihin sakanya.

"Ganyanba kayo ka-close noon?" biglang tanong ni Love, lahat kaminatigilan sa sinabi niya kaya mabilis ko na lamang na tinakpan angnapakaingay niyang bibig.

"Yes,super. Diba Billy?" namutla ako, bigla ng tumayo sakanyang pwestosi Hana.

"Maliata ang lugar na napuntahan ko, excuse me." mataray na sambit niya.Sinundan ko siya ng tingin.

"Anongproblema nun?" asik ni Lovely.

Nagfocusna ulit ako sa aking pagkain at hindi na ulit tiningnan ang alam kongnakamasid parin na si Liam.

Afterko kumain ay pasimple akong binulungan ni Lovely.

"Yunggamot, make sure." aniya. Tumango ako at kinuha saaking bag anggamot na sinabi niya. Ininom ko iyon ng walang pagaalinlangan attsaka ko lang naalala na nasa harap ko nga pala si Liam.

"Parasaan yan?" natigilan kaming dalawa ni Lovely sa tanong niya.Nagkatinginan kaming dalawa.

"P-Parasa katawan niya yan..." nagisip pa ito sa sasabihin saakin."Vitamins." dugtong niya.

Awkwardakong ngumiti at umayon sa sinabi niya. "Ou, vitamins." sagot ko.

Sabaykaming napatayo ni Lovely at nagpaalam sakanya. "Thank you ah, forletting us sit here." sabi ni Love.

Ngumitilang din ako sakanya. "Una na kami" paalam ko sakanya.

Tumayona din siya at sumunod saamin. "Saan kayo?" natigilan ako sapaglalakad at seryosong tumingin sakanya.

"Why?"

"Bakalang pwede akong sumama." Biglang bumalik pabalik sa Lovely.

"Naku,tamang tama may meet up kami ng mga ka-grupo ko para sa reporting. Tama yan para maykasama si Billy sa library." pinandilatan ko siya ng mata dahil sasinasabi niya.

"Library?Pupunta ka ng Library?" wala akong magawa kundi ang tumango nalamang sa tanong niya. Gusto ko pa naman sana mapagisa ngayon atmatulog dahil late na ako nakauwi kagabi dahil sa trabaho.

Tuluyanng nagpaalam saamin si Lovely kaya nagsimula na din akong humakbangpaakyat ng Library, hangang ngayon ay pinagtitinginan parin kami ngmga tao.

"Hindimo naman ako kailangan samahan." bulalas ko sakanya.

"Why?"sandali siyang natigilan at seryosong tinitigan ako. "I alreadytold you. I am going to be your friends again, Billy."

"P-Pero-"napatigil ako sa pagsasalita dahil bigla siyang lumapit saakin atinakbayan ako. Mas lalong tumindi ang mga tingin ng mga tao dahil sakanyang ginawa at hindi nadin mapalagay ang pagkakarera ng puso ko.

"Letsgo, para makapag-aral ka pa." tuluyan na akong nawala sa sarili ko,ang alam ko na lamang ay umaayon na lamang ako sa bawat hakbang niya.Tahimik ang pagpasok namin sa loob ng Library, pinilit kong humiwalayng landas sakanya dahil kailangan kong pakalmahin ang akingnaghuhurmitadong puso.

Maynanadya pang bumangga saaking babae dahilan para tuluyang malaglag ang mga nakuha kong libro.

"Sorry." sarkastikong sambit niya.

Pinigilan ko ang sarili kong mainis sakanya kaya walang sali-salita na lamang akong pinulot ang mga librong nahulog, ngunit ang mas kinainis ko ay ang pagtapak niya nito habang pinupulot ko.

"Ay sorry-AGAIN" madiing bigkas niya. Biglang nag-init ang ulo ko sa kanyang pananalita at masamang tumingin at tumayo.

Humalukipkip siya sa harap ko. "Bakit? May problema?" tinaasan niya pa ako ng kilay. Napalunok ako at pikit matang nilunok ang aking galit.

"W-Wala." bumalik ako sa pagpupulot ng mga libro at hinayaan siya.

I'm a transferee and scholar of this school, ayokong mabalewala ang lahat dahil lang sa pagpatol ko sa mga walang kwentang tao.

"W-Wala naman pala, puro lang salita. Hana is better than you." ani nito at tuluyan ng umalis roon. Sinundan ko siya ng tingin hanggang sa nakita ko siHana sa dulo ng book shelves na nakahalukipkip at nakataas ang kilay na nakatingin saakin, nag apir din sila nung babaeng bumangga saakin.

"She's not that great, not your level. Lets go!" tuluyang kumulo ang dugo ko dahil sa sinabi nito.

Huminga na lamang ako ng malalim at nagdiretso na sa inuupuan ni Liam. Napatigil ako sa paglalakad at pinagmasdan siya.

Ang dami ng nagbago saating dalawa, at inaamin ko iyon. Noon, if I choose to play with you nothing can stop me, because that time we only have each other. But now? I don't know.