ตอนที่ 269

ตอนที่ 269 ผนึก

ลมบนภูเขาพัดแรงมาก ยิ่งดึกก็ยิ่งรู้สึกว่าลมหนาวพัดแรงขึ้น อากาศหนาวจู่โจมเข้าหา 

ภูเขาที่มีป่ารกชัฏแห่งนี้ ปกติก็ไม่มีทางอยู่แล้ว แล้วอีกอย่างภูเขาก็สูงชันเป็นอย่างมาก ทว่าพอมีเสิ่นอี้คอยช่วยเหลือพวกเขา เย่หนิง เฝิ่งเยี่ยนฮวาย และคนอื่นต่างก็ไม่ต้องเสียแรงในการขึ้นไปยอดเขา

เพียงแต่ลมบนยอดเขามีลมแรงมากๆ โชคดีที่เสิ่นอี้เตือนเอาไว้แล้ว เย่หนิง เฝิ่งเยี่ยนฮวายและคนอื่นๆ จึงสวมเสื้อนอกที่ค่อนข้างหนา ถึงจะเป็นเช่นนั้นทว่ายังรู้สึกว่าบนยอดเขาแห่งนี้ยังหนาวจับขั้วกระดูกอยู่ดี

แม้ว่าจะเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิแล้ว แต่เมืองตงไห่ตั้งอยู่ทางใต้ ถึงแม้ว่าอากาศในช่วงฤดูหนาวจะไม่ได้หนาวมากนัก แล้วภูเขาแห่งนี้ไม่สูงนัก พวกเขาต่างก็คิดไม่ถึงว่าจะหนาวขนาดนั้น ทุกๆ คนต่างตัวแข็งและหนาวสั่น

เหลียงเซิ้งห่อตัวเข้าไปในเสื้อผ้า เย็นจนร่างสั่นเทา พูดว่า "ทำไมถึงรู้สึกว่าสถานแห่งนี้น่ากลัวนะ" 

เฝิ่งเยี่ยนฮวายจามออกมา ถูจมูก แล้วจึงพูดขึ้นว่า "ถ้าไม่มีอะไรฝังอยู่ข้างล่าง คงไม่หนาวหรอก”