ส่วนที่ 5 บทที่ 003-1

บทที่ 3-1 เป็นตายด้วยกัน

จะขึ้นสวรรค์หรือตกลงสู่ปรโลก ก็เป็นตายไปด้วยกัน

เซี่ยฟางหวาหลับตาลง ปล่อยให้น้ำตาไหลพรากลงมา ชาติก่อนนางรักไม่ผิดคนอย่างไร ชาตินี้ก็ยังคงรักไม่ผิดคนเช่นเดิม

ทั้งสองชาติล้วนเป็นฉินเจิง

ทว่ามนุษย์ต่อสู้กับสวรรค์ ต่อสู้กับโชคชะตา ต่อสู้กับวาสนา จะต่อสู้ได้หรือไม่ บิดามารดาของนางมิใช่ว่าต่อต้านไม่ไหว ท้ายที่สุดก็จบชีวิตลงหรือ เพียงแต่ไม่นึกเสียใจในตอนสุดท้ายก็เท่านั้น

ฉินเจิงมองนาง เห็นน้ำตาร่วงหล่นลงมาจึงยื่นมือไปรองรับเชื่องช้า หยาดน้ำตาตกลงบนกลางฝ่ามือเขา พลันเหมือนวางน้ำร้อนเดือดกลางฝ่ามือ ลวกลามไปจนถึงจิตใจ มือของเขาสั่นเทาเล็กน้อย ยิ่งเห็นว่านางร้องไห้หนักขึ้น ชั่วพริบตาฝ่ามือเขาก็เปียกชุ่ม ใบหน้าเขาแฝงไปด้วยความเจ็บปวด เจ็บแปลบบริเวณหัวใจ ทว่าก็ยังควบคุมอารมณ์เอ่ยปากขึ้น “น้ำตามากถึงเพียงนี้ หากยังไหลต่อไป คงพอนำไปตุ๋นไก่ได้”

เซี่ยฟางหวาตีเขา

ฉินเจิงโน้มกายเข้าใกล้ ยิ้มกล่าวว่า “ขอเพียงเจ้าอย่าร้องไห้ อย่าเมินเฉยข้า อย่าเอาแต่พร่ำบอกว่าไม่เกี่ยวข้องกับข้าแล้ว และห้ามไปเป็นฮองเฮาของฉินอวี้ แค่ทำสิ่งเหล่านี้ได้ ข้าก็จะปล่อยให้เจ้าตีตามใจชอบ”