0254 ยากจนชั่วชีวิต

บทที่ 254 ยากจนชั่วชีวิต

แกล้งตายก็แล้วกัน!

จินเฟยเหยาแสดงสีหน้างุนงง จากนั้นเอ่ยอย่างสงบนิ่ง “ข้าก็ไม่รู้ ข้าไม่ใส่ใจความเป็นความตายเพื่อช่วยคุณหนูผู้สูงศักดิ์ ตอนนั้นข้าสลบไปหลายวัน พอฟื้นขึ้นมาก็พบว่ารอบด้านมีผู้บำเพ็ญเซียนมากมาย ไม่รู้ว่าตอนข้าสลบไปพวกเขาช่วยคุณหนูไห่ไว้พอดีหรือไม่”

คิดไม่ถึงว่าจะใช้คำพูดประโยคเดียวปัดสวะให้พ้นตัวและไม่ล่วงเกินคนทั้งสองฝ่าย เจ้าเล่ห์มากจริงๆ ผู้บำเพ็ญเซียนที่ติดตามมาได้ยินคำพูดของนางก็รู้สึกว่าไม่เห็นเป็นอะไร ถึงอย่างไรเดิมทีทุกคนก็ไม่ได้ทำอะไรเลย ผู้อื่นไม่ได้ปฏิเสธก็นับว่าดีแล้ว ส่วนในใจหลี่อีกลับเคียดแค้น ผู้ใดจะรู้ว่านางสลบไปจริงหรือไม่

หลี่อีก้มหน้าลงมองไห่หลันอิน “อินเอ๋อร์ สิ่งที่สหายเซียนจินพูดมาเป็นความจริงหรือ ตอนนั้นนางสลบไปจริงๆ? ดังนั้นผู้บำเพ็ญเซียนเหล่านี้จึงมาช่วยเจ้า?”

ไห่หลันอินเงยหน้าขึ้นมองจินเฟยเหยา พบว่านางกำลังมองตนเองด้วยรอยยิ้มน้อยๆ รอยยิ้มเหมือนกับในวันนั้นไม่มีผิด แล้วนางก็เลื่อนสายตามามองผู้บำเพ็ญเซียนเหล่านั้น ทุกคนไม่ต้องปลดปล่อยอานุภาพกดดันออกมา ไอสังหารในดวงตาห้าร้อยกว่าคู่ก็เพียงพอจะสังหารนางได้แล้ว