13 Chapter 12 Penniless or to make a Decision

***** ZHIO ******

Nagulat ako sa kanya...

Ang ibig lang sabihin di niya alam na ako nga Si Zhio.

Napangiti ako.

" Bingi... Zhion pangalan ko.."

" Dinagdagan lang naman pala ng letter 'N' eh. Balita ko patay na yung Ama niya."

" ... ".

" At kahit wala na ang Ama niya... masasabing maswerte parin siya."

I slightly look at her face.

" Maswerte?.. bat mo naman nasabi?.." ...kung alam lang nila.

" Akalain mo... iniwan lang naman sa kanya ang lahat-lahat na ari-arian ng Zel Cantheliz? Saka yung napakalaking kompanya dito sa bansa natin... "

Ngumisi ako.

Panu naging maswerte ang isang tao na iniwanan ka ng napakabigat na responsibilidad.

" Yun lang naman ang sa tingin nila..."

" At kahit kailan hindi niya mararanasan mangapa ng pera at maghirap."

" Maraming klase ng paghihirap... Oo karamihan tungkol sa pera... Pero yang sinasabi mong tao... nakakaranas din ng paghihirap."

Sabay titig ko sa mga dahon na iniihipan ng hangin.

" Eh... saan naman siya naghihirapan?."

"Desisyon." sabay kami nagtitigan.

Bigla akong bumitiw sa titig na yun.

Ngumiti siya.

"Sabagay mahirap din gumawa ng desisyon pero kung siya yung pag-uusapan.. alam kong madali lang siya makapagdesisyon.... may mga resourses siya eh."

Napangisi ako.

" Di mo alam ang sinasabi mo haga't wala ka sa kinakatayuan niya... aw.."

Bigla niya ako kinurot sa taligiran.

" Inaaway mo ba ako."

Napakunot noo ako.

" Ikaw dyan ang nagmamayabang tungkol sa kanya."

" Ayaw mo kasing magpatalo eh."

" ... sinasagot lang kita."

" Ang sabihin mo kabilang ka rin sa kanila.."

Ngumisi ako.. tsk.

"Fine..." saka tinalikuran ko na siya... walang kwentang prinsipyo.. lalo na kung hindi naman niya.

" Walkout?... wow."

Naglalakad na ako.

"Hoy! Sorry na!."

Napalingon ako.

" Huwag ka ngang mag-sorry para kang timang."

"Timang ka rin naman ng una kitang makita eh. Yang eyebags mo... isang ebedeensya na maraming bagay na gumugulo sayo upang matimang ka. Ngunit kung wala ka niyang pagsasabihan baka tuluyan ka ng maging timang... baka nga balang araw.. baliw ka na."

"Tss... Sira."

tumalikod na ako.

Rinig ko parang hinahabol niya ako. Kaya di na ako nagulat ng hilain niya ang braso ko.

" Andito ka para sa problema mo. Hindi para magsagutan tayo. ...at huwag na huwag mong sasabihin sakin.. wala kang problema."

saka siya nagpakawala ng ngiti...at napabitiw sa aakin.

I lean to her height level... tinignan ko siya.. mata sa mata.

"Lahat ng tao may problema."

"Kaya---" natigilan siya magsalita dahil idinampi ko ang sang daliri ko sa labi niya.

" At hindi lahat ng problema di kailangan sabihin sa iba."

Napatitig siya sa akin.

Inalis ko ang daliri ko at lumayo ng kunti sa kanya.

" ...ganun ba. Pero kailangan mong itulog yang eyebags mo."

"tss... Uuwi ka na ba."

" Hmm... depende."

"Depende?."

"... bakit mo ako tinatanong?."

"Uuwi ka na nga?!."

"Depende nga?!."

" Tss... Kung tatambay ka lang naman dito mag-isa..Sumama ka muna sa akin."

" ...hehe. Kalimutan ko... Uuwi na pala ako."

" Di umuwi ka. Tss."

at naglakad na ako.

" Saan ka ba pupunta."

"Umuwi ka na lang.tss"