Chapter 2

Chapter 2: Ang Yabang

I woke up early dahil may school kami ngayon. I am on my 3rd year in College taking up Mass Communication. I've always dreamed of becoming a Field Reporter.

Naka civillian lang naman kami in school. Hinatid ako ng aming driver sa school.

"Good Morning, Future President!" Bati nila sa akin.

"Hello!" Bati kong pabalik sa kanila.

I am running for Presidency in our campus sa College Level. May meeting kami ngayon para dito. Dahil meeting de avance na ngayon.

Sinabi ko ang aking platform and goals para sa Student Government. Sunod na ipanakilala ang President ng isang grupo. Medyo clueless ako kung sino ito.

"Good Afternoon, Everyone! I am Alec Daniel Alvidrez! Running for the position of Presidency."

Wait... What? This is Alec Daniel Alvidrez? Eh hindi naman ito President Material ah! This is a big mistake. Sino ba namang tao na may pag-iisip ang pipili dito?

"WE LOVE YOU, ALEC!"

"KUYA ANAKAN MO KO SAMPU!"

"ALEC HOW TO BE YOURS?!!"

Totoong nakakabingi ang mga sigaw ng mga taong ito. Akala ko eh sing-gwapo ni Lee Min Ho ang lalaking ito. Pero okay, Aminin ko na lang, Oo, Gwapo siya pero never ko siyang magiging type.

"Alam ko naman na ako ang pinunta ninyong lahat dito. Kaya sisiguruhin ko na hindi masasayang ang oras niyong lahat."

Then, Wtf? Seriously? Mic drop on a Miting de Avance? Are you kidding me? Sinong presidente ang gagawa nito?

Nagkaroon sila ng intermission number. Halos mamatay na ang lahat ng kababaihan dito pati na rin ang mga baklush.

Sumayaw sila ng Ignition. Okay, Given na yun na napaka talented ng grupo nila.

"Carmen! Kailangan natin ng performance."

"H-Huh? Edi mag-perform kayo."

"Ikaw dapat! President yang sumasayaw ngayon dapat kalabanin mo siya."

"Ayoko nga! Di naman ako marunong sumayaw eh."

"Ms. Liv Cameron Llorente! Why don't you call out your team and have a dance showdown right here?" Tumuon yung Alec sa amin.

"Carmen! Sige na. Sasama kami nila Stephen."

Nang napalitan na ang kanta ay sinimulan nila Kalani ito. Sa bagay, para saan pa ba ang pagiging Director niya for Theatre and Performance Plays, diba?

Sinayaw ko iyong kantang I Got a Boy ng Girls Generation. Kapantay na namin ngayon ang sigawan na binigay ng audience sa Team nung Alec.

"This is how we'll end our Miting de Avance! Again, A warm applause for the two opposing parties who are running for the position for Student Government."

Namigay kami ng mga bookmarks, pen, at notepads sa mga audience. Nagkaroon muli ng photo-op kasama ang isa pang party list.

"Good job, Ms. Llorente." Naglahad ng kamay si Alvidrez.

"Better watch out for the debate, Mr. Alvidrez."

"Hmm, Chicken lang yun sa akin." He winked.

Sh*t! Kadiri! Did he just winked at me? Bakit ba parang ang lamig ng panahon kahit hindi pa December? Ahh, Puro hangin kasi itong kalaban ko sa posisyon ng President.

Balik regular classes na pala. Nagtagal lamang ang miting de avance ng dalawang oras.

"Mauna na kami sayo, Carmen. May klase na kami in 10 minutes. Okay?" Paalam nila Cashmere.

"Okay, Mamaya na lang pag-uwi."

Mga 20 minutes pa bago ang susunod kong klase. Photojournalism ang next subject ko. Nais ko kasing magtrabaho bilang journalist sa South Africa. I am really interested in their culture and history.

Tumambay muna ako sa cafe para uminom ng Iced White Chocolate Mocha. At kumain rin ako ng meryenda na Croissant.

"Mind to share a seat?"

"Kuya George! Omg!" Nagulat ako na nandito sa harapan ko si Kuya.

"Naisip ko na daanan ang paborito kong kapatid kasi hindi ako nakarating sa birthday mo."

"It's okay, Kuya. At least, Nakita kita today." I hugged him real tight.

"Here's my gift for you, my little woman."

Inabot niya sa akin ang isang paper bag na may lamang box. Binuksan ko ito and this just brightened my day.

"Polaroid? Thank You, Kuya!"

"You're welcome and I bought you tons of film dahil alam ko na kailangan mo yan for your career sa Photojournalist."

"Thank You, Kuya! Sobra! Namiss kita."

"I missed you, too. Mamaya uuwi ako sa bahay para doon matulog."

"Sure, Kuya!"

"Wala ka bang klase today, hm?"

"Hala! Oo nga. Sige, I'll go ahead na. See you later, Kuya!"

Tumakbo ako papunta sa building ng klase namin. Halos mabangga ko na ang mga tao wag lang akong ma-late sa klase.

"Oh my!"

Nabangga ako ng isang lalaking tumatakbo rin. Hindi ko nakita ang mukha niya pero...

"Sorry!"

Are you insane? Nambabangga ka ng tao tapos he'd just say sorry while running on your back and wave your hand like nothing? Really, Boy? A boy with a pink backpack? Makita lang kita lagot ka sa akin!

Pagkarating ko sa third floor ay naabutan ko na palakad na ang Prof ko sa room. Kaya inunahan ko siya at tumakbo ako.

"Anong nangyari sayo?" Tanong ng kaklase ko.

"A-Ayaw ko kasing ma-late eh." Hingal na hingal ako.

Nagsimula ang klase at tinuro sa amin ang basic communication sa lengwaheng itinuturo sa amin.

"Class, Before the semester ends, You will be having a project. Each of you must use your knowledge in Photojournalism in this project. That is why I am giving you this a month early so that you'd have enough time. This is due on the first day of your last semester. Understood, Class?"

"Yes, Prof."

Okay, So Preparing for Candidacy then a project in Photojournalism? What a challenge. Nagp-pressure much?

"May idea ka na sa gusto mo'ng maging subject?" Tanong ng kaklase ko sa akin.

"Hindi pa ako sigurado eh."

Natapos ang araw na vacant ang huling subject ko. Nagpunta lang ako sa sulok ng school kung saan tahimik. Umidlip ako dahil gusto ko na talagang bumawi ng tulog.

Napasarap na ang idlip ko pero shuta! Naalimpungatan ako. Nahagip ng mata ko ang isang lalaking naka pink backpack.

"Hey!" Tawag ko sa kanya.

"Yes, Miss—"

"You! Aren't you a candidate for the position of Presidency? Why don't you start acting like one?"

"Excuse me, Anong ginawa ko sayo?" Sarkastikong sagot niya.

"You bumped me sa quad!"

"Oh, Ikaw pala yun? Sorry ha, but you really are clumsy and It's not my fault."

"And about how I should act? Don't worry, Ako naman ang magiging president so, wala tayong problema when it comes to it."

Nalaglag ang panga ko sa kayabangan niya. Tignan natin kung hanggang saan ang yabang mo. We'll see each other in the upcoming Presidential Debate. Makikita ko kung may kaalaman bang naka-stock dyan sa utak mo.

—————————————————

A/N: hoping that you'd also follow my account and rate this story at comment na rin kayo about sa iniisip niyo para sa story na ito. para lalo tayo ganahan mag-ud. thank you, thank you ❤️