11 Kabanata 8

February 11, 3030

Thursday

"Ma'am, your awake." nakangiting usal ni Anna.

"Bakit? Ilang oras ba ako nakatulog?" nagising ako dahil sa init ng sinag ng araw. Nakabukas ang bintana ng kwarto ko dahilan kung bakit sumilip ang araw dito.

"Ma'am isang boong araw po kayo natulog." nakita ko na ginagamit 'nya ang kanyang brain chips dahil may mga guhit na lumalabas sa kanyang mga mata at mga salitang baybayin pero hindi ko alam kung para kanino.

"Isang araw?" napakunot ang noo ko, kasabay ng pag balik ng mga alaala saakin.

Ang mga taong lobo..

"A-asan si Lycus?" nginginig ang boses ko dahil sa takot.

Ang mga taong lobo na pumaligid sa akin..

"M-ma'am, tinawagan ko na po si sir. H'wag na po kayong umiyak." nag aalalang sabi sa akin ni Anna.

Hindi ko na napigilan ang pag luha, ang takot na naranasan ko 'nong mga oras na iyon ay grabe. Hindi ko alam na nakayanan ko na gawin ang labanan sila. Hindi ko alam kung saan ko nakuha ang lakas nang loob at tapang 'nong mga oras na iyon, pero kung saan man nang galing ang mga bagay na iyon ay lubos kong 'yon pinagpapasalamat.

"Ma'am parating na po si sir." pag aalu pa sa akin ni Anna.

"Salamat," ngumiti ako sa ka'nya pero hindi ko pa rin mapigilan ang pagluha.

"Ma'am, lahat po kami ay nag alala ng mawala kayo. Kinausap po kami ni sir sa isip at sinabing i-lock lahat ng pinto at walang lalabas dahil baka dumating ang Dark Moon pack dito sa atin. Binilin 'nya rin po na mag lagay kami sa paligid ng wolf's bane, sasabihan 'nya na lang daw kami kung kailan namin iyon tatanggalin, dahil baka samantalahin nila ang pag sunod ni sir sa'yo, kinuha ka daw kasi ni ma'am Asena." pag kwe-kwento pa ni Anna habang bahagya pang nakakunot ang kanyang noo.

"Si ma'am Asena talaga.." napailing pa si Anna at lumingon sa akin. "Lagi nalang 'syang nakabuntot kay madame Avyanna na para bang kanang kamay nito." naiiling na sabi ni Anna. "Ma'am! H'wag po kayong mag papaapekto kay ma'am Asena!" napakunot pa ang noo 'nya. "Lalo na ngayon po e.. nawala ang alaala ninyo! Mas lalo kang pag iinitan ng Luna at ni ma'am Asena." bulong 'nya pa sa huling bahagi ng ka'nyang sinabi. "Alam mo kasi ma'am, bago pa mawala ang alaala ni'nyo ay iyang si ma'am Asena ay masyadong pa-impress kay madame Avyanna! Dahilan para gustuhin 'sya ng luna para pumalit sa ka'nya!" parang naiinis na sabi pa ni Anna sa akin. "Pero si sir ay hindi payag 'don." tumango tango pa 'sya. "Hindi daw dinidikta ng isang kalahi nila kung sino ang magiging kanyang mate." pinaglapat 'nya pa ang palad 'nya at tumingala na para bang nag de-daydream 'sya. "Nakakaingit nga po ma'am e." bumaling 'sya sa akin. "Base po sa paninindigan na mayroon si sir ay talagang ipaglalaban ka po 'nya. Kahit ang kapalit 'non ay ang pag suway sa nais ng Luna." saryoso 'nyang sabi.

"Paano mo nalaman ang mga bagay na iyan?" I asked.

"Ma'am, matagal na kaming nag tra-trabaho dito. Dahil din sa mga taon na pag tratrabaho namin dito ay nalaman namin ang uri na kinabibilangan ni'nyo." she said.

"Ibig sabihin ay.. purong tao ka? Hindi tulad ni Lycus? Na isang taong lobo?"

"Yes po ma'am." tumatango tangong sagot 'nya pa.

"Buti at hindi kayo natakot?" I curiously asked.

"Sa totoo lang ma'am ay natakot po talaga ako, —kami. Syempre ma'am, oo nga't nakakasalamuha kami ng mga taong lobo pero hindi pa rin iyon normal para sa amin. Katulad ng alien, hindi normal na makasalamuha kami ng mga ibang species."

"Ahh.. I understand." I smiled at her.

"Nung isang araw nga ma'am ay nag handa na kami para sa kabilugan ng buwan. Nag luto kami ng maraming pagkain at hinanda rin namin ang isang matibay na lock para sa inyong mga silid, pero wala kayo dito upang gamitin ang mga iyon. Ang pagkain ay walang kumain. Ngunit ang lock naman ay maaring gamitin sa susunod na kabilugan ng bwan."

"Para saan ang mga bagay na inyong hinanda?"

"Sa oras na bumilog na ang bwan ay 'syang pag papalit ninyo ng anyo. Sabi ni sir ay dapat ni'nyong kumain ng marami para makatulog kayo bago pa man kayo makapag palit ng mga anyo."

Napatango ako sa sinabi 'nya. Ito ang sinabi sa akin ni Lycus. Ang unang pagkakataon na makita 'nyang isang lobo rin si Takara.

Siguro iyon rin ang dahilan kung bakit puro lobo ang nakikita ko nang gabing iyon.

Nakarinig kami ng isang tikhim, kaya napalingon agad kami ni Anna doon.

"Sir!" tumayo si Anna at bahagyang yumuko kay Lycus.

"Anna I want to talk to Takara. Privately." he seriously said.

"Sige po sir." bahagyang tumango si Anna at lumingon sa akin para ngitian ako at tanguhan. Tunanguhan ko naman 'sya pabalik.

"Ano 'yon, Lycus?" tanong ko agad ng umalis na si Anna.

"Ano ang ginawa sayo ni Asena?" saryosong ani kuya. Napaiwas naman ako ng tingin. "Wala—"

"Come on. Takara, tell me." matigas na utos ni Lycus.

"Pinakawalan ako ni Asena, gaya ng gusto ko, 'nong tinatali ako ni.. Khrysaor, if I'm not mistaken. Pinakawalan 'nya ako 'nong mga oras na iyon—"

"Damn you Asena!" nakita ko kung paano nag kulay pula ang kanyang mga mata at ang pag haba ng kanyang mga kuko at daliri sa normal na haba nito.

"L-Lycus—"

"She set you free.. so the Dark Moon's can approach you! They will hurt you!" tumingala 'sya na tila ba pinipigilan ang kumakain sa ka'nyang galit.

"Then she succeed! Dark Moon found you!" nakita ko kung paano gumalaw ang panga 'nya.

"N-nag lalakad lang n-naman ako 'non ng m-makita ako ng mga l-lobo.." I explained.

"She planned it.." nakita ko kung paano mag bago ang kanyang anyo.

Unti unti 'syang nagiging lobo.

"L-Lycus!" nanlalalaki ang mga mata ko habang nakatingin sa ka'nya.

Pero angil lang ang sinagot 'nya sa akin hanggang sa tuluyan na nga 'syang naging isang lobo.

Sa takot ko ay napaatras ako sa ka'nya.

"Lycus.." nanginginig ang boses ko.

"Stop.. please.." tumulo ang luha ko dahil sa takot at pag aalala sa ka'nya. Sumiksik ako sa isang gilid at doon yumuko dahil sa takot.

Does it my fault?

Because of me.. he turned into wolf.

"Takara.." muli kong narinig ang kanyang boses.

"I'm sorry." nilapitan 'nya ako at dahan dahang niyakap.

"I didn't mean to freak you out." pag aalu 'nya sa akin.

"Shh," he hushed me. Tiningala ko 'sya at nakita ko na nag balik na 'sya sa pagiging tao 'nya.

"Don't you ever do that again." I said, he only nodded and smiled. I hugged him back.

"I won't—"

"So, the impostor is still here." I heard a familiar voice. Agad naman akong napalingon sa pinangalingan ng boses.

Ang Luna..

Napabilis ang pag hinga ko dahil sa takot.

"Lycus.. your mother is here.." I whisper at him.

"I don't care—" he whisper back. But the Luna cut him.

"Son, face me." Luna commanded, pero hindi sinunod ni Lycus iyon.

"Face her." I said. He sighed and then stand up and turned around.

"Don't you ever call her impostor." Matigas na sabi 'nya.

"Why wouldn't I? I know—we! Know who she is!" sagot ng Luna. Unti unti naman akong tumayo para dipensahan ang sarili ko.

Para mag malinis.

"Stop—"

"Son! Naririnig mo ba ang sinasabi mo!? Hindi ganyan ang susunod na Alpha!" napailing pa ang ka'nyang ina. "You disappointing me son.." naiiling na sabi ng Luna. "It's like your not ready to be a Alpha anymore. Unlike before."

"I am ready to be Alpha. But the pack didn't ready to change the leader. They are not ready to be guided by me." narinig ko ang sakit sa ka'nyang boses. Hinawakan ko ang ka'nyang braso.

"Bakit pa kasi kayo nag pa apekto sa banta. Mas lalo 'nyo lang na sinabi na natatakot kayo sa—"

"It's for your own good! Lycus!" napahawak sa noo ang luna. "Ayan na ba ang naipluwensya sayo nitong.. impostor?!" parang nandidiri pang sabi ng Luna ang salitang impostor nang sa akin na 'nya ibaling ang sama ng tingin.

"I am not impostor—!" sinubukan kong dipensahan ang aking sarili.

"Really?! Damara!?" sigaw sa akin ng Luna.

Halos mapaatras naman ako sa tinawag 'nya sa akin.

How did they know?

"You can't fool us! You. Are. Not. Takara!" halos ipag duldulan pa ng Luna ang mga salitang iyon sa akin.

"Lycus! Bakit hinahayaan mo ang sarili mo na mag paloko sa isang 'di hamak na isang babae lang?!" minuwestra pa ng ka'nyang ina ang mula ulo hanggang paa ko.

"She's not Takara. Son! Wake up—!"

"I know ma! I know!" sigaw ni Lycus sa ka'nyang ina at ako ay napa atras naman at napakurap kurap sa nadinig.

He know.

But how?

"Then son why did you letting this woman to stay by your side?" mas mahinahong sabi ng Luna.

"Oh!" bahagya 'syang natawa. "Siguro dahil nakikita mo sa itsura 'nya si Takara. Tama ba ako anak?" nagulat naman ako sa sinabi ng ka'nyang ina.

"What ma?! No—!"

"Then why?!" nag simula ng bumalik ang mataas 'nyang boses.

"Why son!? Tell me!?"

"Ma! H'wag ka nang makialam dito pwede ba!?" sigaw ni Lycus.

"Bakit?" nakakunot noong tanong ng Luna. "Bakit ka natatakot na madinig ng impostor na ito ang dahilan mo huh?" pinag diinan 'nya pa ang salitang impostor.

Hold your tears up Damara.

Huminga ako ng malalim at pinilit na h'wag maluha sa harap ng dalawa.

Don't give them the satisfaction.

"Just leave it to me." tila napapagod na sabi ni Lycus.

"I don't want Damara on your side— if possible.. I don't want her near.. but don't worry, I will leave it to you, but at least tell me. Where is Asena?" saryosong ani ng ginang.

"Don't ask me, mom."

"Just make sure she's safe. When this month end and there's no shadow of real Takara, I will arrange your marriage with Asena." lumingon sa akin ang Luna bago 'sya mawala.

Narinig ko na bumuntong hininga si Lycus.

Pumikit ako ng mariin at inisip na sana ay mapunta ako sa labas, paulit ulit ko na siniksik sa utak ko ang hiling ko, na sana pag dilat ko ay nasa labas na ako, at sa tingin ko ay nangyari ang nais ko dahil saglit akong nakaramdam ng hangin na sumalubong sa aking katawan at pag dilat ko ay nakita ko na nasa labas na nga ako.

Nag unahan na ang mga luha ko sa pag lisan sa aking mga mata.

Bakit parang ang sakit?

Dapat ay hindi ganito ang nararamdaman ko..

I don't have a rights at all..

Because I deserve this..

All of their words..

Not the hates..

And I don't deserve to be treated like that.

I wiped my tears away.

Be strong Damara, no one will be stong for you.

Huminga ako nang malalim bago mag simulang mag lakad palayo sa tahanan na aking kinagisnan sa panahon na ito.

I need to be independent.

I need to be away from this place and werewolves.

"Takara!" nagulat ako nang marinig ang boses ni Lycus.

Damn.

Nag panggap ako na hindi narinig ang boses 'nya at pinag patuloy ang paglalakad, pero sa pag kakataon na ito ay mas mabilis na.

Hurry up!

Damn it Damara!

"Takara.." agad na hinawakan ni Lycus ang aking mag kabilang braso, agad naman akong napaigik sa sakit. Iniwas ko sa ka'nya ang aking braso dahil na tamaan 'nya ang sugat ko at.. dahil ayaw ko na hawakan 'nya na ako.

They need me gone.

Tiningala ko 'sya. "Bakit?" malamig kong sabi.

"Takara—"

"Now that you know that I am impostor. Don't call me a name that I didn't own." I said.

"Damara.. then." ang hinawakan naman 'nya ngayon ay ang aking palapulsuhan at unti unti bumababa sa aking kamay.

"Let's talk. Can we?" I heard a begging on his voice.

"Para saan pa?"

"About.. us." nakita ko ang pagod at sakit sa ka'nyang mga mata. But this time he didn't effort to hide it on me.

"Us?" pagak akong tumawa. "Did I heard it right? U-us?" bahagya pang napatagilid ang ulo ko. "Lycus—"

"Stop." matigas na sabi 'nya.

Naramdaman ko naman na nag init ang aking mga mata at unti unti nang nanubig. Pasimple ko'ng kinuha sa ka'nya ang aking kamay pero hinigpitan 'nya ang hawak dito.

"A-alright." ng iwas ako ng tingin saka'nya. "Bitawan mo ako." pumiyok ang boses ko.

"No—"

"What—?!"

"Let's go—"

"I'm not going with you."

"Damara. H'wag nang makulit. Tara na." muli kong narinig ang emosyong nag sasabi na napapagod na 'sya.

"H'wag mo nga akong hawakan!" nag pumiglas ako sa hawak 'nya saakin.

"Hindi ako ang kapatid mo! Hindi ako si Takara! Kaya p'wede ba!?" muli nanamang tumulo ang panibagong luha sa aking mga mata.

"I know.." nakita ko kung paano bumagsak ang ka'nyang balikat.

"But please.." muli 'nyang sinubukan na hawakan ang aking kamay pero iniwas ko agad ito sa ka'nya.

"Kailan mo pa nalaman na hindi ako si Takara?" I asked.

"Kailan!?" sigaw ko ng hindi 'sya sumagot sa akin.

Ganoon ba kahirap sagutin ang tanong ko?

"The first day."

What?

Napiling naman ako sa ka'nya.

"What—? Haaa!" hindi ko alam ang magiging reaksyon. Naiiling ako na natatawa habang lumuluha..

"Impossible.. that cannot be." I said.

"I know the smell of Takara.. and you smell different.. so I had done a research about you."

"Damn!" tumalikod na ako sa ka'nya para tumakbo na palayo pero bago pa ako makahakbang ay hinawakan 'nya na ang kanang balikat ko at hinatak pabalik, paharap sa ka'nya. Nanlalaki ang mga mata ko sa ginawa 'nya. Nang nakaharap na ako saka'nya ay hinawakan 'nya ang mag kabila kong pisngi at agad na nilapat ang ka'nyang labi sa akin.

Mas lalong nanlaki ang mga mata ko sa ginawa 'nya.

Hinawakan ko ang kanyang damit para sana itulak 'sya pero ang nangyari ay napakapit ako doon ng igalaw 'nya ang ka'nyang labi sa akin.

"Don't you ever.." sinubukan 'nyang magsalita sa gitna ng aming ginagawa. "..do that again.." humiwalay 'sya at naramdaman ko ang malakas  na hanging tumama sa aking katawan.

Pag dilat ko ay nakita ko na nasa loob na ulit kami ng kwarto ko.

"I love you as Damara, not as Takara. Remember that." he kissed my forehead.

What did he just say?