8 Kabanata 5

February 07, 3030

Sunday

"Takara bumangon ka na, baka mahuli tayo sa misa."

Narinig kong tawag ni manang. Sa totoo lang ay hindi ako nakatulog kagabi kakaisip sa resulta ng ginawang test sa akin.

"Opo, manang saglit lang po," tamad akong tumayo. Hindi ko alam kung may eye bags na ba ako dahil sa ginawa kong pag pupuyat.

"Sige bilisan mo, nakahanda na pagkain sa baba," hindi na ako sumagot at tumayo na para dumiretso sa C.R at makapag ayos na.

Nang napos na ang pag simba namin. Naisip namin na kumain sa labas, pero sila manang ay nauna na pauwi, may gagawin pa daw kasi sila sa bahay.

Kaya naandito kami sa restaurant na pinagkainan namin nung nakaraan ni Allen. Sa Glamorous Eatery. Nakatulala lang ako sa labas. Hindi pa rin ako maka get over sa nakakagimbal na nalaman ko kahapon.

"What's your order, ma'am and sir?" narinig ko na may lumapit sa amin na isang robot pero hindi ko iyon pinansin. Nakatulala pa rin ako sa labas. Pinapanood ang nag liliparang mga sasakyan. At ang mga taong nag lalakad. Yung iba naman ay nakikita ko ang kanilang mga brain chips ay ginagamit habang nag lalakad.

Nag balik lang ang wisyo ko ng maramdamn ko ang mainit na palad na humaplos sa kamay ko.

Napabaling ako sa ka'nya. "Lycus.."

"Ah.. Anong gusto mo? Kanina ka pa tinatanong hindi mo naman sinasagot yung tanong."

Iniabot sa akin ng robot ang digital menu nila.

"Shawarma rice nalang." I said then smiled. Nakita ko na pinindot 'nya ang pangalan ng inorder ko.

"Shawarma rice and Kebab rice, on going. What about drinks? Ma'am and sir?"

"Water."

"Juice." I said. Muli akong sumulyap sa labas bago ituon muli ang atensyon sa nag tatanong na robot sa amin.

"What flavor ma'am?" tanong 'nya ng mapindot 'nya na ang inorder ni Lycus na drink.

"Uh.. pineapple please." sabi ko. Nakita ko naman na napakunot ang noo ni Lycus pero hindi ko iyon pinansin.

"Water and pineapple juice, on going sir, ma'am." umalis 'sya at sinabi na ang mga orders namin. Nakita ko na bumukas ang bibig ni Lycus pero naunahan ko 'syang mag salita.

"Ah.. Lycus, I have something to tell you." ani ko.

Oh.. damn, hindi ko alam kung paano sasabihin ang limitado kong buhay in a nice way?

"What's it—" naputol ang sinasabi 'nya ng biglang tumunog ang cellphone 'nya, pero pinatay 'nya iyon at bumaling ulit sa akin.

"Ano—" hindi pa 'sya natatapos ay muling nag ring ang cellphone 'nya.

I heard him murmured a curses.

"Wait, I'll gonna take this phone first." sumenyas pa 'sya para umalis.

Nag hintay ako ng ilang minuto pero nauna pang dumating ang order namin ka'ysa sa ka'nya.

Mukhang saryoso ang pinag uusapan nila at natagalan 'sya sa telepono.

"Thank you." ngumiti ako sa robot bago 'sya umalis.

Nakita ko na pabalik na si Lycus kaya umayos na ako ng upo.

"I'm sorry about that, may emergency kasi na nagyari sa isang planta." napailing pa 'sya bago bumaling sa akin. "Ano ulit yung sinasabi mo kanina?" tanong pa ni Lycus bago 'sya umupo sa harap ko.

"Sa bahay ko na lang sasabihin, nagugutom na ako. Tanghali na, hindi pa tayo kumakain. Kain na muna tayo." sabi ko.

"Alright." kinuha 'nya na ang kubyertos at nag simula ng kumain.

"By the way Takara." pag pukaw 'nya pa sa atensyon ko.

"Bakit?" tanong ko.

"Kailan ka pa sumubok inumin ang anti allergies?" bahagyang napatagilid ang ulo ko sa tanong 'nya.

"Anti allergies?" pag uulit ko pa.

"Yes, anti allergies." he said.

"Uh.. I did not drinking any medicine..?"  naka kunot noo kong sagot.

"Then, bakit ayan ang inorder mo?" he asked. Bahagya namang nanlaki ang mga mata ko.

"B-bakit?" I asked.

"Nevermind." umiling lang 'sya at sumubo na ulit ng pag kain, habang ako ay hindi ko na ulit nagalaw ang pagkain at inumin ko.

I'm afraid that one wrong move, my whole secret will immediately spill.

Which is I don't want to happen.

Anong ba ang ibig 'nyang sabihin?

Pilit kong binalikan ang nangyari dito sa restaurant kung mayroon ba akong nagawa na maaaring dahilan ng isang allergy.

"Takara, bakit hindi mo kainin 'yang pagkain mo? Sayang." pangaral 'nya pa.

"I-I just lose my appetite. Don't mind me Lycus. Kumain kana jaan." pinilit kong ngumiti.

"Why?" he asked.

"Siguro na lipasan na ng gutom? I don't know." nag kibit balikad ako at muling sumubo ng kaunti para matahimik 'sya kahit papaano, pero ang katiting na subong iyon at halos hindi ko pa malunok.

"By the way, sino yung tumawag sayo?" pag iiba ko ng usapan.

Tinapos 'nya muna ang pag-nguya at nag punas ng bibig bago nagsalita. "Secretary, bukas kailangan ko na talagang pumasok. Nag kakaproblema na ang mga makina ng planta. Kilangan ko na ring pirmahan ang mga kontrata at mga request."

"Okay, I see." tumango-tango ko pang sagot.

Nang natapos 'syang kumain ay nag pa-take out 'sya at umiwi na kami.

Pag uwi namin, dumitetso ako ng kusina para kumuha ng tubig.

Ang layo ng resto sa bahay. Idagdag mo pa ang hindi mawalang tensyon sa akin. Kinakabahan ako..

Habang umiinom ako, narinig ko yung pinagu-usapan nila Rica.

"Alam mo Rica, si ma'am? Confirmed! Bumait na talaga. Tapos si sir naman ay ilang araw ng hindi pumapasok!"

"Oo nga Anna. Tapos dati diba araw araw yan sila ni sir na lumalabas. Kaya siguro hindi na si sir nakakapasok ngayon ay dahil ipinapaalala ni sir ang mga ganap sa kanila noon."

"Hindi rin! Sa tingin ko ay dahil nag a-adjust pa si sir sa pagkawala ng alaala ni ma'am, pero malay ba natin."

"Pero grabe talaga dati 'no! Si sir lang ang nakakapag pakalma kay ma'am! Siguro hahanap hanapin ko ang ganoong pangyayari." ani Rica. Narinig ko silang nag tawanan.

"Oo! Pero madalas kasi na ako ang napapagalitan! Pero grabe yung behavior ni ma'am Takara kapag si sir na ang sumuway! Parang dolphin! Ang amo amo!"

"Totoo! Naalala ko nga dati. Napagalitan 'yan ng nabubuhay na sila Mr and Mrs. Hatsu dahil sa video na nag me-make out yung dalawa!"

Make out?

Damn it?

"Hmm! Nakita ko rin sila isang beses!"

Hindi kapani-paniwala.

Mag kapatid sila..

Sa papel, pero sa dugo..

Ay hindi..

Kaya may posibilidad.

Hindi ko naramdaman na dulas na pala ang baso sa kamay ko dahil sa gulat sa mga sinabi nila.

A sibling is doing what couple do!?

"Ano 'yun—?"

"—Ma'am!" narinig kong sigaw nilang dalawa.

Wala sa sariling kinuha ko ang bubog para tulungan sila. Buti na lang hindi ako na tusok.

"Naku, ma'am kami na po!" nag aalalang sabi ni Anna.

Sinabi ko sa kanila na 'wag na sana 'tong makarating pa kay Lycus. Pero nag aalalangan pa sila.

"Kapag sinabi o nakarating ito sa sir 'nyo ay isa rin kayo sa mapapagalitan. Hinayaan 'nyo akong mag pulot nito!" pananakot ko pa.

"Pero ma'am ang sabi po namin ay kami na po ang kukuha 'nyan. Pero nag pumilit ka po." dipensa pa nila.

"Hayaan 'nyo na kasi!" I forced to laugh. Wala na silang nagawa kundi ang umiling at pag bigyan ako.

Habang paakyat ng kwarto, nakasalubong ko si Lycus

"Pinuntahan kita sa kwarto mo kasi akala ko naanduon ka, saan kaba dumiretso?" nakakunot ang noong sabi 'nya.

Totoo nga kaya ang sinabi nila?

They didn't exactly said that they love each other more that a brethren.

Pero para sa akin ay ayun ang pinupunto nila.

For me..

It's disgusting.

"Sa kusina lang ako galing, uminom lang. Bakit mo ba ako hinahanap?"

"Ano ba yung sasabihin mo sa akin kanina?"

Sasabihin ko pa ba?

Wala naman akong papel sa buhay 'nya kundi bilang impostor ni Takara.

Kaya mas mabuti pa na h'wag na lang.

"Na gusto ko sanang maghanap ng trabaho." I said.

Tama yan Damara. Para pag nakaipon ka, makapag handa ka na sa pag hinto ng oras mo.

"Really?" gulat na anya.

"Oo sana. Kung pwede." I asked.

"Okay, bukas sumabay ka sa akin ng makapagsimula ka na. 'Yun lang ba?"

"Uh.. Oo."

Ngumiti 'sya sa akin at umalis na.

Naiiyak nanaman ako. Naalala ko nanaman ang mga nadinig ko.

Ang bigat sa dibdib, ni wala akong mapag sabihan.

Parang sirang plaka na paulit ulit na nag pla-play sa utak ko ang mga katagang sinabi ni doc.

I only have a few days and weeks.

Pero bago pa tumulo ang mga luha ko ay pumasok na ako ng kwarto at doon umiyak ng umiyak. Nilabas ko ang mga luha na gustong kumawala hanggang sa napagod ako at nakatulugan ko na.

"Ika limang araw. Kahapon kita inalok ng kasal. Pero hindi ka pa rin dumidilat. Ayaw mo bang matali sa akin?" I heard him chuckle.

"Alam mo ba? Na hinarana ko pa ang mga magulang mo para sa pag hingi ko ng kamay mo?"

"Kinantahan ko sila ng kanta na ilang taon ko ng pina-practice para sa pag kakataon na 'to."

"Sir, I'm a bit nervous

'Bout being here today

Still not real sure what I'm going to say

So bare with me please

If I take up too much of your time.." narinig ko pang pag awit 'nya.

"See in this box is a ring for your oldest

She's my everything and all that I know is

It would be such a relief if I knew that we were on the same side

'Cause very soon I'm hoping that I..."

Dahan dahan kong idinilat ang mga mata ko. Nung una ay malabo at sumalubong sa akin ang puting kisame.

"Amara?" gusto kong lumingon sa pinang gagalingan ng boses pero hindi ko maigalaw ang ulo ko.

"A-Amara!" naramdaman ko na hinawakan 'nya ang braso ko.

He just called me Amara..

My nickname..

"Nurse!" tinignan ko 'sya na nakatingin rin sa akin.

"Nurse!" tumakbo 'sya sa pinto at hinawakan ang magkabilang hamba nito at doon tinawag ang mga nurse.

"Nurse! Damara just open her eyes!" nararamdaman ko ang pag bigat ng talukap ng mga mata ko, pero pinipigilan ko iyon.

Bumalik ang lalaki sa akin at hinawakan ang kamay ko.

"I knew it. You will fight!" niyakap 'nya ako pero hindi mahigpit dahil alam ko na alam 'nya na masasaktan ako sa oras na higpitan 'nya.

"Ang pag bukas ng mga mata mo ay kahulugan na papakasalan mo ako.." naramdaman ko ang pag hawak 'nya sa pisngi ko. Napangiti naman ako.

Jazzaniah..

Tumango ako sa kanya dahan dahan..

"I love you.." I almost whisper.

"I love you too.." nakita ko ang pag tulo ng mga luha 'nya.

"I'm glad.. your now awake." sabi 'nya at hinalikan 'nya ang noo ko. Gusto kong pumikit at damhin ang kanyang halik pero natatakot ako. Natatakot ako na sa oras na pumikit ako ay hindi ko na muli pang maidilat ang mga mata ko.

"Sir excuse me po. We'll just check the patient." ngumiti ako kay Jazz at tumango. Dahan dahan naman 'nya akong binitawan. Nginitian 'nya ako habang nasa tabi ng aking hospital bed.

"Check the vital sign.." nakatingin ako kay Jazz habang dahan dahan kong pinikit muli ang aking mga mata.

Habol ko ang hininga ko ng magising ako.

What happened?

Napatingin ako sa paligid ko.

Purong kristal ang nasa paligid..

Pero naalala ko na nasa isa akong kulay puting silid.

Napakunot ang noo ko.

Ano iyon?

Para 'syang panaginip.. na hindi.

Pinilit kong alalahanin ang nangyari sa panaginip ko.

May naalala ako pero hindi malinaw kung ano ang eksaktong nangyari.

Ano iyon?

Umupo ako sa dulo ng higaan ko at hinawakan ang ulo ko at yumuko at pumikit ng mariin.

Anong nangyari sa panaginip ko!?

Pinilit ko ang sarili ko na alalahanin yung nangyari pero wala akong maalala.

Naramdaman ko ulit ang pag init ng aking mga mata.

No.. I'm not going to cry again..

Pero tumulo na ang pinipigilan kong luha.

Ano ba ang nangyari?!

Bakit pakiramdam ko ay napakalaki sa akin ang nawala!?

Isa sa mga 'yon ay ang aking alaala..

Pero alam ko, bukod sa alaala ay mayroon pang malaking nawala..

Hindi ko lang masabi kung ano.

Napasabunot ako sa sarili ko at sumigaw ng walang pakundangan.

"DAMN IT!" humagulgol ako ng humagulgol.

"WHAT'S WRONG WITH ME!?" tumingin ako sa repleksyon ko sa salamin.

May kulang sa akin..

"What's.. matter..? What's wrong?" walang hinto ang pag tulo ng mga luha ko.

Nadulas ako pababa ng higaan ko at doon na pa luhod.

I feel like half of me disappeared..

Hinayaan ko ang sarili ko na pumalahaw ng iyak.

Ano ang nawala..

Bakit may nawala..

Paano iyon nawala..

I cried a lot.. I cried until there's no tears left.

Nang nahimasmasan na ako ay pumunta ako sa C.R at doon nag hilamos.

Get up, dress up, show up, and never give up.

Nang lumabas ako ng kwarto ay nakita ko mula dito si Lycus. Naabutan ko si Lycus na umiinom, at mukhang lasing na 'sya.

"Anna, paki kuha pa ng isa." namumula ng utos ni Lyus kay Anna.

"Sir, pang lima mo na ho yaan. Baka po hindi 'nyo na kayanin." nag aalalang sabi ni Anna.

"Atashini shitagate." mahinahon pero may diing sabi ni Lycus sabay pag laglag ng ulo dahil maging ang ulo 'nya ay hindi na rin 'nya makontrol sa ka'nyang kalasingan. Napakunot naman ang noo ko sa sinabi 'nya.

"Just follow me." dag dag 'nya pa ng mapansing hindi 'sya naintindihan ni Anna, pero ayaw pa 'atang sumunod ni Anna. Naglibot 'sya ng tingin para siguro humingi ng tulong, nang nakita 'nya ako ay agad na binigyan 'nya ako ng isang nagungusap na tingin.

"Ako na ang kakausap, sige na gawin mo na ang mga gagawin mo. Tapos matulog kana at late na." inunahan ko na 'sya. Bumaba na ako para makalapit na sa kanila.

"Salamat po ma'am. Salamat po." ngumiti 'sya sa akin at pinag lapat pa ang ka'nyang mga palad.

Nginitian ko 'sya at lumapit na kay Lycus.

"May problema ba?" nagaalala kong tanong, pero gulat lang na napatingin 'sya sakin.

"Nothing." walang emosyong an'ya.

Napakunot ang noo ko. Ngayon ko lang 'sya nakitang ganoon ka saryoso.

Kahit nag tataka ay kinulit ko parin 'sya.

"Naka lima ka na daw tapos gusto mo pa? Baka mapano ka pa!" sabi ko sa ka'nya at umupo sa harap 'nya.

"Leave me alone." tinignan 'nya lang ako ng masama.

Lubos akong nag tataka sa stranghero na ugali na pinapakita 'nya.

"Kung iinom ka, dapat isama mo ako! Dadamayan kita!" kumuha ako ng bagong baso at kumuha ng bagong alak.

"Damnit! Ano sa tingin mo ang ginagawa mo!" nagulat ako sa bigla 'nyang pag taas ng boses! Kaya nahulog ko ang baso at alak na hawak ko!

Pangalawang baso ko na 'to!

"Dinadamayan ka," sagot ko sa ka'nya at ngumiti. Pinipilit ko pa rin na ngumiti sa ka'nya kahit unti unti na akong naiiyak sa mga kinikilos 'nya.

Sensitive ako ngayon..

Konting kutya lang sa akin ay alam ko na iiyak muli ako.

Tumayo 'sya at sinabing. "I don't need you." pagkasabi 'nya noon mag walk out 'sya.

Tumulo ang luha ko at napaupo sa upuan na kaharap ko.

Nakakapanghina. Anong dahilan at nag kakaganyan 'sya?

Muling tumulo ang panibagong patak ng luha ko.

Sana makalimutan 'nya yung pangyayaring ito..

Sana kinabukasan ay hindi 'nya maalala ang pangyayaring ito.

Pinunasan ko ang luha ko at tumayo na. Nilinis ko muna ang mga bubog bago ako nag lampaso para sa natapong alak.

H'wag naman sana ulit akong isugot sa ospital pag katapos nito.

Nang natapos ako ay mag isa muna akong kumain ng hapunan, pero habang sumusubo ako ay lumalabas ang mga mainit na likido sa mata ko. Minadali ko ang pagkain at umakyat na.

Sa pag apak ko palang sa loob ng silid ko ay naalala ko ang napaginipan ko na hindi ko maalala. Naalala ko na inaalala ko iyon bago ako lumabas para daluhan ang sa tingin ko ay may problemang si Lycus.

Lycus..

Lahat sila ay inaakala na kapatid ko 'sya..

Not in paper.. not in blood.. we're do not have a connection at all..

We're connected because of me, the impostor of Takara.