19 Kabanata 16

February 28, 3030

Saturday

Huminga ako ng malalim sa harap ng salamin.

This is it!

Pinagisipan ko talaga kung anong isusuot ko mamaya sa simbahan. Ang daming mga bagong damit ngayon kaya mas pinili ko na bumili sa isang old boutique na tinawag nilang 20th boutique alive, ang mga damit sa taong twentieth thousand, dahil doon ako mas sanay at komportable.

Mahabang dress, walang heels. Dito ako sanay.

Binili ko ang isang simpleng dress na hanggang ilalim ng tuhod ang haba, and instead of heels, mas gusto ko ang doll shoes. Siguro sa mga makakakita sa akin iisipin na isa akong manang, 'di katulad nila na halos ang mga hindi dapat na makita na lang ang natatakpan.

Dahil ngayon na 'yung araw na sasabihin ko kay Lycus ang dapat na malaman 'nya, kaya dapat na akong maghanda, yung tungkol sa taning ng buhay ko ngayon ay maibubunyag na. Kaya ngayon na sa kwarto ako at nagaayos ng sarili para sa lakad namin. Balak ko kasi pagkatapos ng misa t'saka ko sasabihin sa ka'nya.

"Okay na siguro 'to," pag kakausap ko sa sarili ko. Tinignan ko ang replekyon ng sarili ko sa salamin at ng makitang wala naman ng mali pa sa akin ay lumabas na ako ng kwarto at bumaba pero  kalagitnaan pa lang ng hagdan napukaw ang pansin naming lahat dahil sa isang babaeng puno ng cofident na pumasok sa bahay papunta sa direksyon ni Lycus.

Ngayon ko lang 'sya nakita, pero parang pamilyar 'sya.

"Tadai ma! (I'm back!)" sigaw nito habang nasa magkabilang kamay at nakataas ang dala 'nyang mga bag.

Tadai ma? Ano 'yun?

Nang tuluyan na 'syang makapasok sinungaban 'nya ng halik at yakap si Lycus na 'syang dahilan kung bakit napasinghap kaming lahat na nakakita.

What the hell?

Napangiwi ako sa nakita.

Who is she?

"T-Takara??" gulat, mangha, at pagtataka ang nakita ko sa mga mata ni Lycus.

Takara? Did I heard it right?

Doon ko lang nakita ng maayos ang mukha 'nya.

T-the fudge?!

Kamukha ko 'sya!

Nanigas ako sa nakita. Hindi makagalaw.

Bakit parang may replika ako?

O..

Ako ang replika?

Dahil mas maganda 'sya sa akin, idagdag pa ang mga bagay na nakapalibot sa ka'nya, mga mamahalin.

"Watashi ga inakute sabishīdesu ka?

(Aren't you miss me?)" nakangusong sabi ni Takara at pinulupot ang braso palibot sa leeg ni Lycus.

Ano daw!? Hindi ko maintindihan! Wala akong maintindihan!

"Nani? (what?)" naandoon pa rin ang emosyong nakita ko kay Lycus kanina, ang gulat sa ka'nyang mga mata.

Ano daw? Nani?

Ano yun? Yaya?

Nailing at natawa nalang si Takara sa sagot ni Lycus at may sinabing pagkahaba haba.

"You know what my moon? we can get married na, I asked Allen about our relationship, that I don't want to get attached with him because I love someone, at first he didn't agree, of course. But then he agreed that we should cancel the relationship we had because he said that he understand me, that I may not ready to be with him again. Because of what he did. Then I brought myself to U.S. Nag pagamot ako about my illness, and for me it's a miracle that my illness just fade away in just a few weeks, kasi sabi ni Doc. Medina ay mukhang mahihirapan ng ibalik ang dati kong health. But I think it's just because of late moderation here." sa mga sinabi 'nya kanina ayan lang ang naintindihan ko. Napansin 'nya siguro na parang mas kailangan pa ni Lycus ng eksplensyon kaya may sinabi nanaman 'syang hindi ko maintindihan.

"Ryokō to kusuri o tsutaetakattakedo, tawagoto no yō ni tsukareta,

(I wanted to tell you my travel and my medications but I'm tired like a shit,)" parang nagiinarte na hinawakan 'nya ang sentido isinandal ang ulo sa dibdib ni Lycus.

So clingy.

Hindi ko talaga sila maintindihan! At isa pa ang bibilis ng pagsasalita nila!

"Ta-Takara.. w-what—h-how?" hindi makapaniwalang Lycus.

Takara is now here.

I should get out of here now. As soon as possible.

But..

There's side of me.. saying that I should face the consequences of my every actions.

And one of my action is being part of their life.

"I am smelling someone's unfamiliar.." nilibot 'nya ang ka'nyang tingin. "Here." pag ka sabi 'nya ng here ay lumingon 'sya sa akin. Diretso sa aking mata.

What the..

Hell!

Nanlaki ang mga mata ko sa ginawa 'nya lalo na ng mag teleport si Takara papuntang harap ko.

Napaatras ako sa takot at gulat, muntik pang madulas dahil nasa hagdan na nga ako.

"And who are you? You didn't look familiar." mataray na tanong nang totoong Takara, pero wala akong naging imik sa sinabi 'nya.

Dahan dahan kong nilingon si Lycus at nakita ko na tumayo na 'sya sa kinauupuan 'nya.

"And where do you think your going?" I heard Nagatsuka's voice. Napalingon ako sa ka'nya at nakita ko na hinaharangan 'nya ngayon si Lycus!

Damn it!

"Uh—"

"Now, I think understand you my moon." ngumiti 'sya at lumingon bahagya kay Lycus at muling humarap sa akin at mas lumapit pa.

"Sinong doktor ang gumawa sayo? At gayang gaya mo ang mukha ko, huh?" nakakainsultong sabi 'nya sabang umiikot sa akin habang may nakakadiring emosyon sa mga mata 'nya habang naka tingin sa akin.

Wala akong masabi dahil sa kahihiyan na tinatamo mula sa ka'nya.

"Kaya ba parang gulat na gulat ka My Moon? Kasi may babae kang binayaran para mag panggap bilang ako, habang nasa malayo ako? At natatakot ka na makita ko 'yon?" tinignan 'nya si Lycus ng nag a-akusa na tingin.

Tinignan ko rin si Lycus kaya lang ay hinaharangan 'sya ni Nagatsuka.

"Almost one month lang akong nawala nag bayad ka na agad ng babae para, palitan ako panandalian huh?" ngumiti muna 'sya sa akin ng nakakaasar bago nilingon ulit si Lycus

Pinagbalik balik 'nya ang tingin sa aming dalawa.

"Grabe, ganoon na lang ba kung mangulila ka sa akin, My Moon?" tanong 'nya kay Lycus na sa tingin ko ay hanggang ngayon ay hinaharangan ni Nagatsuka dahil hindi pa rin makapunta sa kinaroroonan kk.

O sadyang ayay 'nya lang akong daluhan?

Damara it's not the right time to think those negative things!

"Anata wa watashinokao o kopī suru tame dake ni josei ni shiharaimashita ka? Bakageta. (You paid a woman just to copy my face? Ridiculous.)" parang naupos na sigarilyo ang pasesya 'nya ng walang umiimik sa aming dalawa. Base pa sa tono 'nya parang nangiinsulto pa 'sya.

"Now, woman. Name your price, para makaalis ka na," sabi 'nya pa at nag cross arm pa sa harap ko.

What the heck!?

Name your price my ass!

Gusto ko yang isigaw sa ka'nya para hindi 'nya ako maliitin ng ganito, pero para saan pa? Talaga naman na ginamit ko ang itsura na mayroon ako para may matirhang bahay..

Pero kailan man ay hindi ako naging bayaran.

"Bakit 'di ka makasagot? Nahihiya kang sabaihin ang presyo mo? How much?" hindi na napigilan ni Takara na hawakan ang braso ko at pigain.

Damn it!

Naramdaman ko na lang na nagiinit na ang mga mata ko.

You need to be strong Damara..

Siguro sa sobrang kahihiyan na rin kaya hindi ako nakapagsalita at kapag kasi nag salita ako baka pumiyok ako at tumulo ang mga luha na kanina ko pa pinipigilan.. maaari din na magbibigay sa ka'nya 'yon ng dahilan para mas pag igihin pa ang pang iinsulto sa akin.

"Hindi mo ako sasagutin?!" doon ko nakita ang litid 'nya sa leeg na halos maputol sa sobrang lakas ng sigaw 'nya. Mas lalo pang humigpit ang hawak 'nya sa akin. Naramdanan ko ang kuko 'nya sa aking braso, hanggang sa naramdaman ko ang tumutulong mainit at malagkit na likido.

Muli akong lumingon kay Lycus at nakita ko na sinampal 'sya ni Nagatsuka.

What the?

Tuluyan na lang akong napayuko at naluha, walang boses na humikbi.

Tagos sa puso ang insulto 'nya sa akin.

"Get out of here! Now!" sigaw 'nya, pero ng makitang hindi ako gumalaw ay hinablot 'nya ang buhok ko at kinaladkad palabas ng bahay dahil sa hindi ko pag imik at kilos.

"Damara—! What the hell?"

I heard a hard slap before she drag me outside of their house.

Hinawakan ko ang ka'nyang kamay para sana tanggalin, pero mas lalo lang 'syang nang gigil.

Tuloy tuloy lang ang pag agos ng luha ko habang kinakaladkad parin 'nya ako palabas ng bahay.

"Now, dalawa nalang tayo, baka naman hindi kana mahiyang sabihin ang presyo mo?" sabi 'nya pa, pero hindi ko 'sya inimik at pinunasan lang ang luha ko.

"Tell me? One mill? Two? What!?"

Stop, please..

"Or you wanted a bigger than that?" nauubos na pasensya na sabi 'nya pa.

"What—!"

"Hindi ko kailangan ng pera mo!" sigaw ko sa mukha 'nya.

Thank God.. you give me a little strength..

That's what I need now.

"Really?" ngumiti 'sya ng nakakainsulto sa akin.

"Is the pleasure you got from Lycus is enough? Huh?" sabi 'nya sa akin na napagpalaki ng mata ko.

Fvck you!

"It's impossible that he didn't touch you for almost a month," ngumiti 'sya sa akin ng nakakaasar.

"I don't know what are you talking about." naiiling kong sabi habang patuloy parin ang pag agos ng mga luha ko.

"Really?" doon bumalik ang pagkamuhi sa mga mata 'nya at hinablot bigla pababa ang buhok ko.

Damn it!

Wala akong alam na self-defense kaya ang ginawa ko ay sinabunutan ko 'sya pabalik.

This is the first thing I know to fight back.

Wala na lang akong nagawa kundi umiyak kahit ilang beses ko ng sinabi sa sarili ko na tama na.. Pagod na ako..

Bakit ba hindi ko naisip na pwede 'syang bumalik? Bakit hindi ko naalala na walang sikreto ang hindi mabubunyag? Nararamdaman ko pa ang mahahaba 'nyang kuko na bumabaon sa ulo ko.

"Stop.. Please," naghihinang sabi ko sa ka'nya, dahil alam ko.. na kahit gantihan ko pa 'sya ay wala pa rin akong laban sa ka'nya.

"Okay then," padarag 'nya akong binitawan dahilan kung bakit bumagsak naman ako sa simento kaya nag ka sugat ako ng maliit.

"Now, leave." sabi 'nya at sinipa ako palayo na parang basahan. Doon ako mas lalong naiyak.

Ano bang naging kasalanan ko at nararanasan ko 'to?

"I don't want to see you around! Okay!?" pag ka sabi 'nya 'nun kinuha 'nya ang wallet 'nya at kumuha ng pagkakapal-kapal ng mga pera.

Thousand.. A lot of thousand..

"Now, I want you gone—we! Want you gone! Kaya h'wag ka nang lalapit sa amin! Maliwanag!?" pagkasabi 'nya nunay hinagis 'nya sa akin ang mga libo libong pera 'nya sa aking mukha.

Lumuhod 'sya para mag pantay kaming dalawa at hinawakan ang baba ko paangat, para mag pantay ang mga mata namin.

"Don't you dare na mag pakita pa sa amin, okay? You slut!" pagkatapos 'nya akong kaladkadin, kabunutan, insultohin, kalmutin, ilampaso sa simento. Ngayon ay sinampal naman ako at sinabihan ng pvta.

Damn you!

Hindi pa 'sya nakuntento na sampalin ako, pagkatapos ay tumayo 'sya at tinadyakan naman 'nya ako sa tyan.

"H'wag ka ng babalik, dahil hindi lang yan ang makukuha mo mula sa akin. I swear." pag katapos 'nun ay bumaling 'sya sa mga tao sa paligid.

"See this woman!?" sigaw 'nya sa paligid.

Damn!

A shit!

"This is a sl—"

"Takara! Stop! Why are you doing this!?" sigaw ko sa ka'nya. Lumingon 'sya sa akin at muling lumuhod sa harap ko.

"Afraid that they might know your slutty attitude?" hinawakan 'nya ng mariin ang panga ko at pinilit na pinatayo.

"This woman! Is a paid slut! She copy my face to be paid, and impersonate me!" ipinakita 'nya sa lahat ang mukha ko na hawak 'nya. Ang sunod kong narinig ay mga bulong bulongan.

"Now.. she's now free from her contact with my fiancee.. she's now free. You may now use her." tinulak 'nya ako sa gitna at saka nag teleport paalis.

Ganon ba ang nagagawa ng pag mamahal? Magagawa mong saktang ang taong pinagseselosan mo?

O pagmamahal nga ba 'yon?

Masasabi mo bang pag mamahal 'yon kung wala kang tiwala sa kapareha mo?

Kahit na napipikit ay hindi ko na 'sya nakita sa paligid.

Thank God umalis na 'sya..

Sinubukan ko ayusin ang sarili ko at tumayo para makapag lakad palayo.. Kahit hindi ko alam kung saan tutungo.

Tumayo ako kahit ang sakit ng katawan ko, sinubukan kong ayusin ang buhok ko pero kirot ang naramdaman ko at ang mainit at malagkit na likido mula dito.

Tinignan ko ang kamay ko na nabahiran ng likido na 'yon.

Dugo..

Muling tumulo ang panibagong batch ng luha sa aking mga pisngi.

Hindi ko alam kung nasaan na ako ngayon, nakikita ko lang ay isang sapa.. Na may baybayin.

Dito ang unang lugar na nasilayan ko sa panahong ito, na 'syang sa tingin ko ay huling magiging lugar ng aking masisilayan.

Nararamdaman ko ang pag bigat ng aking katawan, maging ang talukap ng aking mga mata, pero pinipigilan kong mapikit at matumba.

We must find time to stop and thank the people who make a difference in our lives.

And thank you Lycus.. for this wonderful experience.

And sorry if I'll stop for being your Damara..

And I know..

I might hurt you.. because I know I am belong to someone.

And that's not you.

It's him.

Nandilin na ang paningin ko at tuluyan ng natumba.

"Damara!"