1 PROLOGUE

Untruthful Testimony

Prologue

Justin

Bata pa lang ako. Pangarap ko ang yumaman. Mabili ko ang mga bagay na gusto ko, kotse, bahay at mga luho na hindi ko makuha dahil sa kahirapan ng pamilya ko. Siguro, kung ang mga magulang ko nagsikap sa buhay tulad ng mga nakikita ko sa iba. Baka sakali nagbago ang buhay namin ng aking pamilya. But that's not what happened. Hindi naman sa sinisisi ko ang pamilya ko. Talaga lang siguro pinanganak akong mahirap. And I grew up to be mahirap. 

Isang poor na nangangarap maging mayaman. 

Isang poor tatanda na mahirap. 

What if I study?

Is it time for me to finish my studies? Dapat bang simulan ko sa pag-aaral? Tapusin ko ang pag-aaral ko, o mag-asawa nalang ako ng mayaman na mag-aahon sa 'min sa hirap?

Working hard? Kung ito naman ang gagawin ko. Will anything be changed in my family's situation? Makakaahon ba kami sa kahirapan? Maiahon ba kami ng pagtatrabaho ko ng mabuti sa hirap ng buhay na meron kami?

Parang hindi ata? Dahil mas tumindi ang hirap. Ang paghihirap na dinaranas ng aking pamilya sa araw-araw. Biruin mong, minsan kakain na lang kami. Kailangan ay sabay-sabay kami. Para walang nauubusan ng ulam at makakain. Di bale ang kulang sa laman ang mga sikmura namin. Ayos lang, basta lahat makakain. Walang maiiwan na gutom. Dahil iniiwasan din namin ang mayroon na magkasakit sa pamilya dahil sa gutom. Wala kasi kaming pambayad sa hospital bill. Kaya kailangan din namin ingatan ang mga sarili namin. And, thanks God. Dahil kahit minsan walang nagkasakit sa amin na nahospital.

Panganay ako sa pamilya. Kaya, ako ang siyang una na nangarap para sa pamilya ko. Maaga nag-asawa ang mga magulang ko. Kaya, sa edad ko. Para ko lang sila kapatid at tropa. 

My mother first got pregnant when she was sixteen. At ako ang ipinagbubuntis niya that time. Ako yung unang baby nila ni Itay. How many years past. Hindi ako nasundan. Pero, nang mabuntis si Inay, naks! Sunod-sunod. Parang wala pang isang taon ata. Nagbubuntis na siya ulit at nanganganak. Kaya mga bata pa ang mga sumunod sa akin. Kaya naman sobrang mas humirap ang pamumuhay namin dahil sa nangyari. Mahilig kasi! Sukat ba naman kada uuwi si Itay, pampawala ng pagod nito, yung favorite nilang exercise. Kahit sa umaga. Ito rin ang favorite nilang almusal. Kahit sa kusina. Minsan nahuhuli ko sila. Nagtatago nalang ako. Baka mahuli. Yari ako. 

Sex is life! hahaha yun ang tamang term para sa akin. Para sa mga magulang ko mahilig sa sex. But hindi ako, lilinya sa kanila. Ang gusto ko. Ang pangarap ko, mabigyan sila ng maayos na pamumuhay at suportahan sila, maging ang lahat ng mga bata kong kapatid sa kani-kanilang pag-aaral. Kaya, yung sex na 'yan. I-pagsasawalang bahala ko muna. If, I have a chance na maranasan kung masarap ba talaga. Kasi, nakikita ko, kung papaano habang pinapanood ko, habang sumisigaw si Inay, faster, faster. Habang si Itay, I'm coming. Nangingisay pa sila kapwa. Tapos, bagsak paypay ni Inay, maging si Itay sa pagod. Titingin sila sa paligid baka may nanunuod. Pero, di nila alam nasa ilalim lang ako ng lamesa. Tatawa ako, dahil sa hindi nila alam. Kung paano ako nakasilip at gumapang ng makarating ng ilalim ng mesa ng hindi nila nararamdaman at nalalaman.

Maliit pa ako that time. Pasaway! But, ngayon naman. Minsan naririnig ko lang sila sa loob ng kwarto nila maingay. Yung lagitik ng papag rinig ko mula sa kabilang kwarto. Dun kasi ako. 

Lumaki ako, ganun na ang nakagisnan ko at nakasanayan ko. But, okay lang. Basta sa bahay lang sila at alam kong si Inay lang ang sinisipingan ni Itay. Kesa maghahanap pa siya ng ibang sisipingan. Jusko, maawa naman si Itay. Marami kasi akong kapatid. Labindalawa kami. Kaya nasabi ko na wag na sana maghanap pa si Itay ng wala kay Inay. Baka una pa ako, ang babatok sa kanya at hatawin ko siya ng dos por dos. Teka nga! Parang naaamoy ko na ang luto sa canteen ahh! Mukhang masarap. I licked my lips. Parang natakam ako sa niluluto nila. Ginutom tuloy ako. Habang may dumaan na gwapo.

Sino yon? naitanong. 

Mukhang bago siya dito. Pero parang suplado. Hindi man lang maaliwalas ang mukha. Kunot ang noo at tahimik. Umupo siya, may ilang piraso na estudyante mula dito. Sa kinakaupuan ko. Wala siyang kibo. Maliban sa sumubo na siya ng ilang beses ng pagkain na nasa plato niya. Wala din siya katabi. Parang ayaw niya. May ilang babae kasi ang kinikilig na nagtutulakan at nagtatawanan ang lumapit saka nagtanong kung pwede umupo. But, sorry. Hindi sila pinansin at kinibo. Malas nila. Suplado pala talaga tulad ng naisip at unang pumasok sa isip ko.

"Justin, ano ba ang tinitingnan mo?" may katabi nga pala ako habang nagmumuni-muni. Nag-aaral kasi ako. Nagrereview. May exam kami mamaya at sa favorite kong professor pa ako may exam. 

Favorite kasi papagalitan na naman niya ako dahil sa tiyak sasabihin niya. Late ako sa subject niya nung isang araw. Kaya hindi ako nakapasok. Totoo naman.

"Wala! May bago lang sa mata ko. Kilala mo?" gumalaw din ang mata nito. She turned her gaze to what I was pointing at. Nakita niya ang tinutukoy ko. 

Her face and look seemed surprised to see an angel being put down, lowered to the ground. Gwapo pa! Kaya sobrang nakaka-attract talaga sa mata. Kaya yung mga babae. The whores tremble. Hindi na nahiya. Ka babaeng mga tao. Nagpapapansin sa mga tulad ng estranghero na gaya nung lalaki. Mga kinikilig at nanginginig mga p*ke.

"Mukhang bago, hindi ko kilala. I think new transfer? Maybe, ngayon lang din natin siya nakita dito sa school. Mukhang hindi naman siya estudyante eh!" wika na sabi ni Lay.

Agree ako! Mukhang hindi nga ito taga dito sa school. Mukhang taga ibang planet. Este! Taga ibang department or maybe talagang hindi siya estudyante rito sa school. Pero, bakit andito siya sa canteen? Sino ang hinihintay niya? Mukha kasi may hinihintay siya. Napaisip tuloy ako. Pero, yung kinakabisado ko. Patay! Oras na pala para sa exam ko. 

Lakad takbo, hinugot ko yung sling bag ko na isinabit ko sa upuan. Tapos ay kinuha ko naman isa-isa yung books ko. Pinagpatong-patong ko nalang. Wag lang ako malate. Kundi talaga babatukan na ako ni Prof. I bit my lip. Habang ngiwing-ngiwi ang mukha ko, at saka ako tumakbo. Wag lang matisod. Nag dahan-dahan ako sa pag-akyat sa hagdan. Gosh! I am really late.

Kasalanan ito ng gwapo na 'yon! Asar. Kagat labi.