Chapter 1 Living The Dream

SAM'S POV

I am Samantha Corpuz but my friends call me 'Sam', 25 years old. Nung bata ako, naka-upo ako sa damuhan, nakatingala sa ulap at pinagmamasdan ang mga eroplanong lumilipad sa ibabaw ng aming paaralan. Minsan nga tumakbo at aarteng hahabulin ito, kumakaway-kaway at sasabing, "Hoy2, andito ako?Andito ako" tapos pagtatawanan ako ng mga kaibigan ko kasi nagmumukha daw akong tanga. Palagi kong naiisip, Ano kayang feeling pag nakasakay ka na sa eroplano? Masaya kaya o baka nakakalula?Kaya noon pinangako ko sa sarili ko na baling araw kapag nag-aral akong mabuti makakasakay din ako sa eroplano at makakapunta sa iba't ibang bansa at...

–Walla-

Here we are, fast forward to the year 2019.

I am already a Flight Attendant for 3 years now in Emirates Airline, one of the leading companies in Asia. Sobrang fulfilling na everything I have planned when I was, came true except for one (yung lovelife ko) well I'm not hoping but just praying.

.

.

MEANWHILE

.

.

Before the plane takes off, a safety demonstration is being shown first to passengers and I'm in charge to do it. Actually, noong una sobrang kabado ako pero ngayon since three years ko ng ginagawa to yakang-yaka ko na..hehe hindi ako mayabang ah. Proud lang.

Announcement: "Ladies and gentlemen, I'd like to direct your attention to the television monitors. We will be showing our safety demonstration and would like the next few minutes of your complete attention. Now we request your full attention as the flight attendants demonstrate the safety features of this aircraft".

Pagkatapos nong announcement ay kanya-kanya na kami ng mga kasama ko sa pag-asikaso sa mga pasahero.

A passenger raises his hand to call my attention, "Ahh excuse me, miss"

I immediately approach him, "Yes sir" I answered with a bright smile.

"Can I have a pillow and a blanket please?"

I politely ask, "OK sir. Is there anything else you want sir?"

"No. Nothing that's all. Thank you."

"OK, I'll be right back with your needs sir" I replied with a wide beautiful smile.

While everything is settled pumunta muna ko sa cabin namin para makapag-pahinga.

Naghikab at nag-unat ng kamay, "I'm so sleepy", sinampal ko ng slight ang pisngi ko para magising ang diwa ko at pilit na nilalabanan ang antok.

May pumasok, "Oo nga besy ako din" inaantok na sabi ni Natalie.

Si Natalie ay naging best friend ko na rin dahil sabay kaming nag-apply at nakapasok sa Emirates Airlines.

May sumunod naman sa kanya, "Uy kayo lang ba. Ako din naman ah. Ang haba ng shift ko dahil may umabsent sa atin at kailangan ako ang replacement. Eh di ba on vacation ako ngayon?.. Yung beauty ko mga momshie Hagardo Versosa na..huhu" reklamo ni Mike na tinitignan ang itsura sa salamin.

Si Mike naman ay 1 year and a half pa lang siya sa airlines pero mabilis din namin siyang na close kasi nga bubbly and approachable ang personality niya.

Umupo ako sa gilid, "Ok lang yan girls. Last shift na natin to. Makakauwe din tayo ng Pilipinas".

May biglang pumasok si Jane bagong FA na nakabusangot ang mukha.

"Nakaiinis!" padabog na umupo sa bakantang upuan katapat ko.

"Oh ba't parang nanggigil ka jan?" curious na tanong ko sa kanya.

Tumayo bigla, "Eh kasi may isang pasahero ba naman...sobrang kung makapagsalita akala mo naman kung maka-utos siya, parang alila niya ko".Inis niyang sambit habang hinahanda ang makakain ang mga pasahero.

Tinapik ni Mike ang balikat niya, "Naku girl, ganun talaga masasanay ka rin jan"

Sa isip-isip ko, Yes I'm living my dream as a Flight Attendant and I'm so thankful and grateful that I was able to realize my dream pero kung akala niyo ay simpleng smile at pag-abot ng kailangan ang ginagawa ng FA pwes nagkakamali kayo.

Napag-daanan ko na ring murahin, sampalin, sigawan at tapunan ng wine o kaya ng mainit na kape ng pasaherong hindi man lang inisip na tao rin kami at hindi alila na pwedeng utos-utusan na lang but I know wala namang perfect job so I'm positive and I still love this job.

Humirit na rin ako, "Life is like riding on a plane before you can reach to your destination, sometimes you will experience some turbulence (hinawakan ko siya sa balikat niya)...Just enjoy the ride." Then smile.

Words of wisdom yun from me hahahaha para hindi naman siya magback-out sa pagiging FA.

Biglang tumayo si Mike nakapamaywang at hinawakan ang ballpen na parang microphone at sinabing, "Thank you very much, Contestant no. 5, Samantha Corpuz, from Palawan, Philippines!" sambit niya na parang pageant host.hahahaha.

Baliw din talaga toh. Atleast pampawala lang ng antok. Sabay tawa naming lahat.

Sumilip ang head naming sa cabin at umakto kaming parang walang nagyari at nang wala na ito ay tumatawa pa rin kami pero pigil-pigil na lang baka mapagalitan kami sa loob.

AFTER FEW MINUTES

Nagsalita ulit si Natalie, "Hai..I miss my boyfriend" nang nakamokmok.

Biglang sinamaan ng tingin naman ito at tinaas ang isang kilay ni Mike, "Tumigil ka nga Natalie eh wala ka namang boyfriend...Ang sabihin mo namiss mo ng magkaboyfriend." with matching funny facial expression pa ni Mike kaya medyo napatawa kami ng malakas.

Bumaling naman ng tingin si Mike sa akin, "By the way, Sam. Kumusta naman yung suitor mo na si Captain Anthony Buencamino? (With beautiful eyes)".

"... One of the hottest and in demand pilot sa Airlines natin" dugtong ni Natalie na kinikilig na rin.

Pangungulit nila sa'kin, "Ano?Dali na gurl?..Sinagot mo na ba siya?" tanong nila habang niyuyugyog ako.

But I just shook my head as a sign of 'no'.

Biglang napatayo sa inis, "HUH?!? Samantha naman..Anong bang inihintay mo ang perfect guy na ang lumalapit sayo ayaw mo pa?!...Kami nga itong hirap na hirap humanap ng lovelife... ikaw binabalewala mo lang..."Lumapit ng kaunti at akmang sasakalin ito pero napigilan naman ni Natalie "Naku pag hindi ako nakapagpigil..."

Napahawak siya sa braso nito para pigilan."Ohh oh oh gurl relax ang puso mo. Ano ka ba friend natin yan..Kalma ka lang..nakikita ko na yung wrinkles mo sige ka.."

"Tss!"

Iniwan niya si Mike para lumapit sa tabi ko, "Oo nga naman Momshie, medyo matagal na ring nanliligaw sayo si Anthony ha. Baka magsawa yun sa kaka.antay sayo sige ka " sabi ni Natalie.

Pinapakonsensya pa ata ako ng mga ito.

Eh sa wala nga akong feelings don. Sa inyo na lang kaya?!

Nag-isip muna, "hmm ewan ko. I just can't feel the spark. Parang may nagsasabi na hindi siya for me. I mean, no offense sobrang bait at responsible niya but I just couldn't see my future with him" pagpapaliwanag ko trying to defend myself from the bullies.hehe.

"Ahh!" parang may biglang naisip si Natalie.

Biglang tumayo ito at pumuwesto sa tabi ni Mike, "Tsk Tsk Tsk. Alam mo Momsh parang alam ko na kung bakit hinding-hindi niya magawang mahalin yang si Mr. Perfect kasi hindi pa rin siya makaget.over sa high school crush niya" and points her finger on me.

Unti-unti silang lumapit sa akin at tinaasan na rin ako ng kilay ni Mike na parang nag.aantay sa sagot ko.

Ano to Interogation?Kulang na lang may ilaw sa ibabaw ng ulo ko at nasa dark room kami??

Well, I really hate to admit it pero ang sabi ko na lang sa kanila habang iniiwasan ko silang tignan"...ewan...siguro...hindi ko sure eh" mahinang sabi ko na pati ako nalilito rin sa sagot ko.

"Naku naman Sam, anong year ka ba nabubuhay? 2019 na oh(pinakita ang calendar sa tabi niya)" sermon niya habang nakayuko ang ulo ko.

Awtomatikong napatayo siya, "Tapos na high school life mo, may trabaho ka na, FA ka na nga di ba? Tsaka baka hindi natin alam ...baka...may pamilya na rin yun"

Boom!

Tama nga siya.

Malungkot na sabi niya parang nakikisimpatya din siya sa akin na parang sinasabi tigilan ko na ang kahibangan kong to.

Sabay hagod sa likod ko.

Lumapit uli silang dalawa sa harapan ko, "Forget him na. It's just one-sided love. Kung palagi kang mananahan sa past mo, paano na lang si future?...(he lifted my head) You have to move on and besides if he really likes you...... he could've pursue you no matter what pero wala pa din eh ". dismayadong sabi niya habang tinitignan ako.

Uu nah ako na yung tangang umaasa na baling araw makita siya at sabihing mahal niya rin ako. Ako na!!Happy?.

"Tama. Let him go." sabay hug nila sa'kin.

Ouch.

Ang sakit.

In times like this I'm just so happy I've found true friends like them that would stick to me through thick and thin. Love you guys. Muawh*

Hindi pa nga kami tapos sa heart-warming scene nato ay may naisip na agad na kakaiba tong si Mike, "Ano mga Momsh boys hunting na tayo?".

Kumalas ako sa pagkakayakap niya at napahampas mahina, "Sira".

Ok na eh konting kembot na lang tutulo na yung luha ko. hehe

Pero sa totoo lang hindi lang naman yun ang dahilan ko bakit hindi ko magawang magmahal. Takot din akong maging gaya sa parents ko na naghiwalay din. Nasaksihan ko ang naging masalimoot na pagsasama nila. Yung akala mo perfect couple na sila pero hindi pala.