17 Chapter 14

Chapter 14

    "WHEN I first saw you, that was the most special day of my life because I know that you're the one. Sinabi ko sa sarili ko na hindi ko hahayaan na magkaroon ka ng dahilan para iwan ako. I hid the monster inside of me for a long time at tuwing kumakawala ang pagkabipolar ko, sobra-sobra ang takot na nararamdaman ko. What if matakot ka? What if kung iwan mo ako dahil hindi mo ako tanggap? What if hindi sapat yung pagmamahal na meron ka para manatili sa tabi ko? Full of what ifs at sobra akong natatakot.", His voice break as she saw his tears started to fall at hindi niya napigilan ang mapanganga, "I was right. You left me..." Pagpapatuloy nito habang pinupunasan ang luha na tumulo sa mga mata ng binatang nasa harapan niya..

"I can't blame you. Sinaktan kita eh. I deserve that. Umalis ako ng bansa para magpa-therapy at ayusin ang sarili ko. I want to be the better version of me para wala ka nang dahilan para iwan akong muli. I'm back at binabawi na kita. Sapat na siguro ang pitong taon na page-explore mo sa mga lalaki para manatili ka na sa akin." Seryoso nitong sambit bago tumayo at lumabas ng kaniyang kwarto habang siya ay nanatiling tulala.

May rason siya... Pero hindi sapat na dahilan yun upang mawala ang sakit na pilit niyang ibinaon sa nakalipas na pitong taon. Sumisigaw ang utak niya na umalis at magpakalayo-layo pero iba ang isinisigaw ng puso niya... Gusto nitong manatili siya at tignan ang ipinagbago ni Nixon. She must be really insane.

Natigil siya sa kaniyang pag-iisip nang marinig ang pagbukas at sara ng pinto ng kaniyang unit; mukhang umuwi na ang dating nobyo. I wonder kung saan siya ngayon namamalagi.

Natigil siya sa sa pag-iisip nang marinig ang pagtunog ng doorbell at sa isiping bumalik si Nixon ay halos manginig ang kaniyang tuhod sa kaba at nakahinga lamang nang maluwag nang makitang bumukas ang pinto at pumasok si Alrice wearing a worried face and right at that moment, she knew that something is wrong.

Tumayo siya upang salubungin ang kaibigan; sinigurado niya na walang bakas mula sa pag-uusap na naganap sa pagitan nila ni Nixon kanina.

"Hey, you okay? What's wrong?" Salubong niya dito. Mas tumindi pa ang hinala niya na may problema nga nang makita na tagaktak ang pawis sa mukha nito. She looks so haggard but still managed to look so darn pretty. How can she do that?

"S-si Akira. Nikki, si Akira alam mo ba kung nasaan siya?" Tanong nito at para itong natataranta base sa bilis ng pagsasalita nito.

Kunot ang noo ay sinagot niya agad ang kaibigan, "No. Kagabi lang magka-kasama tayo hindi ba? Baka naman nasa unit niya lang at nagpapahinga, alam mo naman masyado siyang naging wild kagabi diba? For sure, may hang-over pa yun." Pagpapakalma niya sa kaibigan but Alrice won't give this up.

"No! I was with her last night- noong iniwan mo kami, may nakita akong lalaki na panay ang sunod sa kaniya. Even when she goes to the bathroom, that man actually followed her. Then this morning, I came to visit her but she's nowhere to be found." Naiiyak nitong kwento. Maging siya ay nagsimulang mag-alala para sa kaibigan when an idea crossed her mind.

"Did you tried to call her?" Tanong niya. Natigilan naman si Alrice at parang may napagtanto.

"N-no. I came here as soon as I didn't saw her inside her unit."

Napailing naman siya bago kinuha ang cellphone at tinawagan si Akira. Kinakabahan siya habang nagriring ang phone niya. Paano nga kung may nangyare kay Akira?

Halos mahigit niya ang hininga nang tumigil ang pagri-ring kasabay ng malakas na background na para bang madaming tao ang lugar na kinalulugaran ng sumagot. So hindi nga ito na-kidnapped?

"Oh, chorva? Wazzup?" Sagot ni Akira. Niloud-speaker niya ang tawag para marinig ni Alrice ang usapan at hindi na ito mag-alala pa.

"Nasaan ka?" Tanong niya habang nakatingin kay Alrice na titig na titig sa phone niya na para bang dito nakasalalay ang buhay nito.

"Airport. I have a photoshoot, why?" Agad nitong tugon. Napa-iling naman siya habang si Alrice ay napakamot na lamang sa kaniyang ulo.

"Wala, have a safe flight. And by the way, paki-inform si Alrice kapag may mga businesses ka, okay? Ako ang naii-stress sa inyo eh, my god!" Sabi niya tyaka pinatay ang tawag at tinignan si Alrice na parang hiyang-hiya.

"So ayun, okay lang siya. Para kang loka-loka dyan. Next time, make use of your cellphone at hindi yung load ko ang sinasayang mo. Kaloka 'to." Biro niya pero inirapan lamang siya nito bago nagpaalam na aalis na.

Napa-iling na lamang siya sa kaibigan. Akmang hihiga siyang muli dahil sa sakit ng kaniyang katawan nang mapatigil siya mula sa paghakbang dahil sa sakit ng kaniyang kaselanan.

Then the memories of the last night came crushing in,

"THAT'S IT, baby. Moan for me. Only to me." Bulong ni Nixon habang sinisipsip ang kaniyang n-pples na parang uhaw na bata at minamasahe ang kaniyang kaselanan na halos magpawala sa kaniyang ulirat.

Tuluyan na niyang hinubad ang kaniyang damit leaving her fully naked at nang makitang nakadamit parin si Nixon ay bahagya niya itong pinigil sa ginagawa upang tanggalin ang suot nito na sinangayunan ng binata at mabilis na hinubad ang suot na pang-itaas at iniwan ang pantalon bago lumuhod at ipinatong ang kaniyang isang binti sa balikat nito at sinimulang galugarin ang kaniyang kaselanan na nagpasigaw sa kaniya sa sarap lalo na nang pinaikot nito ang dila sa kaniyang k-litoris.

"Ah! Oh... Yes, i want more. More Nixon. Please! Ah!" Maging siya ay hindi na kilala ang sariling boses pero sa ngayon ay hahayaan niyang kainin siya ng makamundong pagnanasa.

Sinabayan niya ang paghagod at pagdila nito at halos hindi na niya alam kung saan ibabaling ang ulo nang makaramdam na naman ng pamumuo sa kaniyang puson.

"Fuck, Nixon! Ooh, yes baby! Ahh!" Mas humigpit ang pagkakahawak niya sa buhok ng binata nang maramdamang palapit na nang palapit ang pagsabog at nang pinasok ni Nixon ang kaniyang daliri sa loob niya ay tyaka niya pinakawalan ang naipong pagnanasa na agad namang sinalo lahat ni Nixon.

Napasampal siya sa kaniyang pisngi upang alisin ang ala-ala na yun at halos mapasabunot siya sa sarili nang makaramdam ng pag-iinit at ng pagkabasa.

Maybe she just needs to take a shower para mawala ang kahibangan sa kaniyang katawan. That's Nixon, for pete's sake! The man she despise the most. I can't feel lust towards him. That's impossible. Yeah, that's impossible.

-END OF CHAPTER 14-