13 Chapter 10

Chapter 10

ILANG araw na mula nang mamalagi si Nikki sa islang ito kasama si Nixon at masasabi niya na nasanay na siya. Para lang silang mag-asawang dalawa ng binata at itong lugar na ito ang kanilang paraiso.

Nixon was very sweet towards her at bawat araw ay mas nagiging sweet pa ito na pakiramdam niya na lalanggamin na ang nasa paligid nila.

Come to think of it, may mabuti din palang naidulot ang pagkidnap nito sa kaniya. Mas naging malapit sila sa isa't isa pero hanggang ngayon ay hindi pa siya tinatanong ni Nixon na bumalik sa pagiging magkarelasyon. Ayaw na ba nito ng commitment? Napailing na lamang siya sa naisip. Baka naman gusto lang ni Nixon na paghandaan ang kanilang muling pagbabalikan. Tama, yun nga yun at oras na yayain siya ng binata na maging sila muli ay sisiguruhin niya na agad siyang o-oo. Napangiti na lamang siya. How i wish na gusto parin makipagbalikan ni Nixon.

Natigil siya sa pag-iisip nang maramdaman na may yumakap sa kaniya mula likod at kahit hindi niya ito tignan ay alam niyang si Nixon ito. Maliban sa mahilig ito na yakapin siya mula sa likod ay silang dalawa lang naman ang tao sa lugar na ito.

"What's going on in that pretty head of yours?" Malambing nitong bulong sa kaniya.

Natigil siya sa pagiisip at bahagyang nilingon ang binata na nakayakap sa kanya mula sa likuran at nakapatong pa ang ulo sa kaniyang balikat and she find that gesture very sweet. "Nothing, I just thought of how beautiful this place is." Sagot niya. Alangan naman sabihin niya na "Iniisip ko kung kailan mo ulit ako tatanungin para maging girlfriend mo." Nakakahiya naman yun 'no.

"Gusto mo na bang dito nalang tayo tumira?" Agad na tanong ng binata pagkatapos ng ilang segundo. Natawa naman siya sa suggestion nito bago sumagot, "Abno, alam mo naman na bawal diba? May buhay tayo sa maynila na kailangan ipagpatuloy." Sagot niya habang humaharap para makapagusap sila nang maayos.

"Ayaw mo na ba akong makasama?" Tanong nito na bakas ang lungkot sa boses at sa magaganda nitong mata. Parang nanikip ang dibdib niya sa nakita. Ayaw na ayaw niyang nalulungkot si Nixon kaya hinawakan niya ang pisngi nito pero bago pa siya makapagsalita ay bigla na lamang bumangis ang itsura nito.

"Nixon, calm down... Hin-" Hindi na niya natapos ang sasabihin nang biglang tumayo si Nixon at masama ang tingin sa kaniya. Yung tingin na yun... How can she forget that glare? Yan yung titig ni Nixon sa kaniya noong muntik nang may mangyare sa kanila.

"Shut up! Sabihin mo nalang na ayaw mong makasama ako at atat na atat ka nang umuwi sa maynila! Bakit Nikki? Ha?! May lalaki ka ba doon?! Sabihin mo tangina!" Sigaw nito. Napatakip na lamang siya sa kaniyang nakaawang na bibig.

Ayos naman sila kanina ah? Sinabi lang naman niya na may buhay sila sa maynila na kailangan asikasuhin, anong pinoproblema nito? Nang hindi pa siya nakasagot ay naramdaman nalang niya ang higpit ng kamay ni Nixon na nakapalibot sa kaniyang braso. Sa sobrang higpit ay alam niya na magkakapasa siya doon.

"You're mine. Hangga't hindi pa ako nagsasawa sayo, akin ka. Pagmamay-ari kita at gagawin mo ang lahat ng gusto ko. Sige, iuuwi kita sa Maynila at hahayaan ko na magsama kayo ng putang'nang lalaki mo pero hayaan mo akong pagsawaan ka bago ka pagsawaan ng iba." Bulong nito na binuntunan pa ng nakakainsultong tawa at sa sobrang sakit ay hindi na niya namalayan na tuloy-tuloy na pala ang agos ng luha sa kaniyang mukha. Para nanaman itong ibang tao. Her Nixon won't ever say that to her. Never.

"Nixon, nasasaktan ako." Humihikbi niyang angal nang  mas diniinan pa ni Nixon ang kapit sa kaniyang braso. "Oh honey, don't cry. A bitch like you doesn't cry, you moan." Sabi nito tyaka siya hinila papasok sa loob ng bahay. "You know I'm not." Sagot niya habang binabawi ang braso but Nixon won't let her. Parang ibang tao ang kausap niya ngayon. "Honey, sorry to dissapoint you but I really am 100% sure that you have another man. I saw you with him. Don't deny it." Seryosong giit ng binata. Sino? Si Jerome? Yung bakla niyang kaibigan? Alam yun ni Nixon dahil nagpaalam siya dito at ito pa nga ang nagsabi na mag-enjoy siya at bakit ba nito binibring-up yun? Para may dahilan ito na saktan siya?

Nang makarating sa kwarto ay pabalang siya nitong binato sa kama na para lamang siyang isang bagay na walang halaga. Walang pag-iingat. Nakita niyang may kinuha ito sa drawer ng bed-side table at nang makita kung ano yun ay nagsimula syang kabahan at mapatakbo papunta sa pinto para sana tumakas pero nahablot nito ang kaniyang mahabang buhok.

"Saan ka pupunta? Akala ko ba mahal mo ako?" Mapang-uyam nitong tanong na halatang nang-aasar tyaka siya dinaganan at pinosas ang kaniyang dalawang kamay sa head-board ng kama.

Matapos gawin yun ay tinitigan nito ang kabuuan niya na parang siyang-siya na nakaposas siya at walang kalaban-laban. "Nixon, pakawalan mo na ako parang awa mo na. Please, please." Umiiyak niyang paki-usap. Nagbago na ang isip niya, gusto na niyang umuwi. Kung ganitong Nixon lang din naman ang makakasama niya ay di-bale nalang. Pero parang mas lalo pang natuwa si Nixon sa pagmamaka-awa niya. "Yes, beg Nikki. Beg for your freedom." Mapang-asar pa nitong sagot sa kaniya na parang sinasabi na 'magmaka-awa ka man, pagsasawaan parin kita.' No, I won't give you the satisfaction Nixon. Pinigilan niya na mapahagulgol at magsalita. Nanatili na lamang siyang nakatitig sa binata at mukhang hindi nito iyon nagustuhan dahil bigla siya nitong sinakal. Para syang mawawalan ng hininga sa ginagawa nito.

"Beg, beg for me to stop." Bulong nito pero nanatili siyang nakatitig lamang dito. Kung mamamatay siya, atleast hindi niya hinayaan na macontrol siya ng binata. Sa unang pagkakataon.

"DAMN IT, I SAID BEG!" Sigaw nito tyaka inalis ang pagkakasakal sa kaniya kaya napaubo siya at kumuha ng hangin para bumalik ang ayos ng kaniyang paghinga. Hindi na niya namalayan na nakalapit nang muli si Nixon na may hawak na sigarilyong may sindi. Ano ang binabalak nito?

"Sinabi ko na sundin mo lahat ng utos ko hindi ba? Inutusan kita na magmakaawa pero hindi mo ginawa. Now, let me punish you." Galit nitong sabi tyaka walang pasabi na hinubad ang kaniyang short kaya nagsimula nanaman siyang magpanic at tuluyang napahiyaw sa sakit nang ilapat nito ang sigarilyo sa kaniyang singit at halos panawan siya ng ulirat sa sobrang sakit.

Tumawa naman na parang baliw ang binata, "That's what I've been looking for." Sabi nito tyaka hinithit ang sigarilyo bago tinapon sa bintana habang siya ay patuloy na umiiyak dahil sa awa sa sarili. Ayoko na... Gusto ko nang umuwi... Please let me go home...

-END OF CHAPTER 10-