3 Chapter 2

Malapit nang bumagsak ang mga luha ni Kleio, Paano'y ayaw sabihin ng kanyang sir Fel ang dahilan ng pagalis nito. Ito kase ang kaisa-isang professor niya na nakakaintindi sa kanya bukod kay Zenia. Simula kase ng pag pasok niya sa unibersidad ay ito na ang nagmistulang tutor,kaibigan at kuya nito.

Halos mapaiyak naman sa kakatawa ang guro sa inaasal niya. Dahil siguro ngayon lang siya nito nakitang nagkakaganito. Simula kase ng makilala siya nito ay puro ang kakulitan at ang pagiging tigasin lamang ang ipinapakita niya. But now she can't handle it anymore and the mere fact that her Sir Fel will be gone gives her sadness.

"It's okay Kleio. You know you can call me anytime, right?" saad nito. By the looks in his face halatang ayaw nga nitong umalis, but how will she understand if he doesn't even tell her something? Alam niyang kahit anong gawin niyang pangungulit dito ay hindi nito sasabihin iyon, kilalang kilala niya ito.

"Okay, I give up. Promise me nothing will change sir." Nilahad niya ang kamay niya. Pinky swear, ika nga ng mga bata. Effective daw ito. Kaya't kahit magmukhang tanga dito ay ginawa niya. Hindi naman siya binigo ng guro. Tumatawa pa itong nakipag-pinky swear sa kanya.

"I 50 % promise Kleio" nakakalokong ngumiti ito sa kanya, na nagbigay sa kanya ng kakaibang pakiramdam. A very strange feeling. Ayaw na ayaw niya talagang napapatitig dito. Hindi rin niya alam kung bakit pero there is something she can't understand inside of her. But she can't say she doesn't like it, In a way.

Napaiwas si Kleio ng tingin sa guro. Tinawanan nalamang siya nito. Ito ang ayaw niya sa guro, mahilig itong tawanan siya. Well, wala siyang magagawa sa isip isip niya. Kesa naman seryoso ito sa buhay mas maganda nang chill lang ito. Hindi kase bagay sa gwapong mukha nito.

"Fine then, Bye sir I have to go. Baka kung saan na makarating si Zenia sa kakahanap saken" paalam niya dito. Nginitian niya ito bago lumakad at buksan ang pinto.

Alam niyang paglabas niya ng kwartong iyon marami ng magbabago. Pero life goes on sabi nga ng iba. Alam niyang may sinasabi pa ito pero wala na siyang lakas ng loob para bumalik ulit doon. Sabihin na ng ibang madrama siya atleast cool siyang lumabas doon.

Nakasilip lang si Desmont sa dalawang naguusap. Medyo nagiging madrama na ang mga ito. At halos siya naman ay hindi magkandarapa sa pagtatago.

What the !!!! What Am I thinking? Anong sense ng pagtatago ko dito.

Umayos siya ng upo. Ngunit kahit nagbabasa na ng magazine ay rinig na rinig niya parin ang mga ito. And the sound of her voice make him feel that she was somebody from the past.. He felt quite hurt at the idea. Pero kalmado naman siya sa lagay na yon. He wants to look at the girl pero hindi niya magawa sa dahilang baka makita siya nito. Ano kayang itsura ng dalaga? Ang tanong na gumuhit sa kanyang isip.

"Fine then, Bye sir I have to go. Baka kung saan na makarating si Zenia sa kakahanap saken" saad ng dalaga kasabay ng pagsarado ng pinto.

"Kleio, wait you forgot something.." Biglang sigaw naman ni Felipe dito. Ngunit base sa narinig niya ay hindi sumagot ang dalaga.

Tumayo na siya. Nakita niya nakatitig lang ang guro sa pintuan nito. Habang may hawak na cellphone. Nilapitan niya ito.

"So who was that? One of your favorite student ?" Tanong niya habang patuloy ang pagsusuri sa laman at design ng kwarto.

"That is Kleio Castro.At magiging estudyante mo siya." Sambit nito habang inaayos ang salamin.

Oh, she'll be my student.

-------------

"Sorry class but I really need to go," Pagpapaalam ng sir Felipe sa kanyang mga estudyante. Habang ang mga classmate niya ay puro tanong at pangungulit ang ginagawa sa guro. Tahimik lamang siya, alam niya kaseng hindi sila sasagutin nito. Napatunayan na niya iyon kaninang umaga ng pumunta siya sa office nito.

"Sir, we will miss you, Is it really necessary for you to go?" Saad ni Zenia rito pero kagaya ng inaasahan niya ngiti nanaman ang isinagot nito. Nakatitig lang siya sa guro. Alam niya kaseng ito ang huling beses na makikita niya ito. Not exactly na hindi na makikita pero magiging iba na kase ang sitwasyon.

"Uy, Kleio are you okay?" baling sa kanya ng kaibigan na nakaupo lamang sa likod ng kanyang inuupuan. Nag-thumbs up lang siya kay Zenia.

"Sir kahit isang clue lang," Pamimilit ng classmate nilang si Nina.

Tinitigan lamang sila nito. His eyes are emotionless. Na parang natatakot umamin. Na parang gusto nalang itago. Pero sa huli napailing nalang ang guro sabay ngiti.

"Hindi niyo talaga ako paaalisin ng hindi ako nagbibigay ng clue? Okay I'll give one clue." Natahimik ang lahat, maging siya. Ano kayang sasabihin nito.

"I've done an unforgiveable mistake in this school and I can't afford to lose everything. I can't afford to lose that someone. I'll rather leave" sabay ngiti nito sa mga estudyante niya. Nagulat ang lahat sa naging pag-amin nito. "Clue" lang ang hiningi ng mga classmate niya pero parang revelation ang ginawa nito. Hindi niya maisip na kaya itong gawin ng sir Fel niya. Lahat sila napanganga, hindi alam kung ano ang irereact pero isa lang ang tumatak sa kanya sa mga sinabi nito. He's leaving because of someone.

He's leaving because he fall...

Fall for someone,

But,

The fact that he's inlove is a good thing for him, she thought.

But again..

Why does it hurt?

"Okay, I give up. Promise me nothing will change sir"

"I 50 % promise Kleio" Then he smiled.

Now, it all made sense. It's not the fact that her Sir Felipe fall for someone. But, it's the fact that from the very day she had known him she had loved him.