Chapter 11

- - - Chapter 11 - - -

- Chad's POV -

"Anong nangyari sa inyo?" Tanong ni Grandpa.

"Grandpa, kumagat po si Ate sa bitag." Saad ni Beana. "Masyado syang matapang makipag-argamento sa lahat ng tao sa loob ng AIS. Lalo syang tumatapang kapag usapang Drop Out na ang usapan. Parang alam na alam nya na hindi sya tatanggalin ni Ate Chantal." Paliwanag ni Beana.

"Tsk. Mayabang sya. Wala namang magagawa si Chantal sa kanya, maliban nalang kung sya talaga si Chantal." Saad ni Grandma.

"Grandma, pano kung sya talaga si Ate Chantal?" Tanong ni Beana.

"Hindi ko alam. Siguro kailangan natin sya natungin kung bakit nya ginawa yon." Saad ni Grandma.

"Mahal, hindi tayo pwedeng padalos-dalos. Diba, ang sinabi ni Brent na nakataya ang buhay ni Chantal sa mga sikreto nya?" Saad ni Grandpa.

"Iyon nga ang kailangan nating malaman. Kung totoo ba o hindi." Saad ni Grandma.

"Paano kung nalaman na natin? Paano na si Chantal? Paano kung totoo?" Sunod-sunod na tanong ni Grandpa.

"Ah! Basta! Ang mag-ingat nalang ang magagawa natin." Saad ni Grandma.

"What if myembro pala si Ate Chantal ng isang sindikato?" Tanong ni Beana.

"Basta. Ituloy nyo na ang mga plano nyo. Mag-ingat kayo." Saad ni Grandma. Tumango naman kaming lahat.

Chantal, lil' princess, kung ano man ang tinatago mo, sana hindi yan makakasama at ikakasira ng magandang buhay mo.

- Chantal's POV -

"Ok ka lang?" Tanong ni Brent habang nandito kami sa bahay ko kasama sila Ivy. "Kanina ka pa tahimik."

"Nalulungkot lang ako. Kailangan ko pa kasing magkunwaring ibang tao para pagtuunan ng pansin ng pamilya ko." Malungkot kong saad at pilit na ngumiti. "Everything is perfect about me. My looks, my carrier's, my brain, and everything that people want to have. It's just really hitting me hard, it's really hurts that I have everything but not the attention of my family.... Because all my life. T-they think that I-Im dumb. It's really h-hurts that they a-are your family, the f-family that h-help you up, the f-family that c-cheering you up, i-is the one w-who p-pushing you d-down."

"Shh... Wag ka nang umiyak. Kahit naman ganon sila, at least hindi ka nila sinasabihan ng masama." Saad ni Ivy.

"Wag ka nang umiyak, Fay. Nandito kaming mga kaibigan mo para suportahan ka. Kami nalang ang gagawa ng mga bagay na dapat pamilya mo ang gumagawa." Saad ni Ashley at niyakap ako. Tapos sumunod na si Ivy, Angel, at parang naiilang na nakiyakap si Brent.

"Haha. Thank you. I'm ok now." Saad ko at ngumiti sa kanila habang pinupunasan ang mga luha ko.

"By the way, napapansin mo ba iyong ginagawa nila sayo, Fay?" Tanong ni Brent.

"Oo. At napapansin ko rin ang punyetang pag-aagawan nyo sa akin nila Lake at ang mga punyetang pagpaparamdam sa akin ng mga punyawa nyong nararamdaman." Saad ko at inirapan sya.

"Napapansin mo pala?" Nahihiyang saad ni Brent at napakamot pa ng batok nya.

"Oo nga. Napapansin mo pala? Akala ko manhin ka talagang put tank in a can!"

"Tough ina mo rin!" Saad ko sa kanya. "Shempre, mapapansin ko! 376 IQ neto." Mayabang kong saad habang itinuro ang sentido ko.

"Puta, edi ikaw na." Saad ni Ashley.

"Sige, hindi na. Iyak ka na, ehh." Pang-aasar ko at niyakap sya. "I love you, Ashley."

"Love you, more." Saad ni Ashley tapos yumakap din sa amin.

"Fay, magagalit ka ba samin kung may isa sa amin ang magsabi ng sikreto mo?" Biglang tanong ni Ivy.

"Bakit mo naman na itanong yan?" Tanong ko.

"Feeling ko kasi. Dadating ang time na kailangan naming mamili sa Pagitan ng sasabihin namin sa mga magulang mo o ikaw ang magsasabi. Na sa ayaw o sa gusto mo, kailangan naming sabihin kasi sa ikabubuti na naman na iyon. Hindi ka ba magagalit?" Tanong ni Ivy.

"You know what, Ivy. I don't know the feeling of betrayed. Well, oo. Natraydor na ako ng pinsan ko pero hindi ko pa alam kung anong feeling kapag kaibigan mo na. But just like you said. 'Para sa ikabubuti ko rin naman'. So... It's fine." Saad ko at ngumiti.

"Owhhh... Nakahinga ako ng maluwag doon, ahh." Saad nito at ngumiti.

"Haha. Ikaw kasi kung ano-ano iniisip mo. Para kang tanga. Sige na, magsiuwi na kayo. Alas-syete na." Saad ko at isa-isa silang niyakap at hinalikan sila sa pisnge. Pagkatapos ko kay Brent ay kinausap ko muna sya.

"Ikaw, ha. Ingatan mo mga kaibigan ko, ha? Babarilin kita pag may nangyaring masama sa kanila. Bye na... Tyaka wag nyo na akong pag-agawan. Pag ganyan parin kayo bukas hindi na talaga ako magkukunwaring hindi ko napapansing may gusto kayo sa akin." Saad ko.

"Oo. Te-text ko din yung apat kong kakumpitensya. Haha." Natatawang saad ni Brent. Inirapan ko nalang sya.

"Bye, Fay." Saad nila. Paglabas nila ay isinara ko na ang pinto at umakyat na ako at naligo. Pagkatapos kong mag-bihis ay kinuha ko ang phone ko dahil may nag-message sa akin.

"Ano nanaman ang kailangan ng mga taong to?" Tanong ko sa sarili ko. Tiningnan ko ang Facebook Account ko at nakita kong marami nanamang friend requests don. "Gagawa nga ako ng Account ni Faith." Saad ko pa saka ako gumawa ng isa pang account pero Faith Irish na ang nakapangalan doon.

Una kong in-add ay sila Ivy, Angel, Ashley, at Brent na agad din naman nilang in-accept. Tapos saka ko lang in-add sila Lake, Leon, Ryan, at Ian. Mabilis din nila akong in-accept at nagulat ako ng biglang may lumitaw na group chat sa message ko. Pinindot ko ang group chat at binasa ang mga messages doon.

Section 2-A

Miss Pres.:

@Faith Welcome.

Roxx:

Hi, @Faith.

Faith Irish:

Para saan ito?

Miss Pres.:

For school purposes.

Faith Irish:

Ganyan ba talaga si @Sheila(Miss Pres.)? Maikli magreply?

Ryan:

BabyFaith, ganyan talaga yan. Haha.

Faith Irish:

Ayan. Kaya ako inaaway ng mga fans nyo, ehh. Ara kayong mga tanga.

Leon:

Oo nga. Si Ryan kasi.

Faith Irish:

Heh! Isa ka pa!

Tapos non ay hindi na ako nagreply at pinatay nalang ang phone ko.

Bukas hindi na ako magsasalamin. Nakakainis, ehh!

- - - To Be Continued - - -