15 I used to let go him for his good sake

" Hindi mo na kailangan gawing ipaglaban ako. Umalis kana rito " aalis na ako. Kaso niyakap nya ako.

How do we rewrite the stars? 🎶

Say you were made to be mine

Nothing could keep us apart

Cause You'd be the one I was meant to find🎶

It's up to you, and it's up to me

No one can say what we get to be

Naiiyak naman ako.

" Ayokong masaktan ka. Hindi tayo para sa isa't-isa. May mga taong handang pumatay sayo para paghiwalayin nila tayo " pinipilit kong alisin ang kamay nya. At umiiyak ng sobra.

" Yun ba din ang gusto mo? Gusto mo bang maghiwalay tayo? Eh bakit nung niyakap mo ako. Miss na miss mo ako " napaiyak ako sa braso ko. Totoo yun....Miss na miss kita.....

" Chester.....Totoo yun miss na miss kita. We can't get through this. I think we have no chance to fight our relationship. We should stop this. We should forget us. Our relationship " bumitaw ako sa yakap nya ng mabilis at tumakbo ako ng mabilis.

( Kung Tayo by skusta clee )

Kung tayo talaga..... 🎶

Tadhana ang magsasabi sa atin

Kung bitaw ba o kapit pa

Kung para sa akin ka....

Kahit mawalay pa.....

Hahanapin ang puso...

Ang daan pabalik sayo ohhh...

" SOFIE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! " Huhuhhu Sorry Chester. Eto lang ang naiisip kong paraan. Tumakbo sya pero lalong binilisan ko takbo. Hanggang sa napagod na sya.

Kung tayo, tayo🎶

Kung tayo, tayo.....

Kung tayo, tayo talaga...

Paalam Chester Lapaz salamat at nakilala kita. You are my happiness in my life but.....We should stop this. Tama na muna. Goodbye Chester Lapaz. Hindi ko kayang umabot tayo na makita kitang masaktan dahil sa akin.

Humagohol ako sa laboratory. Duon ako tumigil wlang tao. Alam ko kapag umiyak ng umiyak ako asthmahin ako nito. Kailangan kong huminahon. Malakas ang tibok ng puso ko naghahabulan. Pilit ko hinahawakan ang dibdib ko. Pero patuloy ang hindi makontrol ang paghinga.

Kinapa ko ang cellphone ko. Tinatawagan ko si Tintin. Pero hindi ito sumasagot. Tinatawagan ko naman si Carlos but cannot be reach. Nauubusan na ako ng lakas. Pinagpapawisan na ako. Pilit kong sumisigaw pero lalo akong malalagot ng hininga. Hanggang sa pumiyok na ako. Tinawagan ko rin si Faye pero hindi ko rin sya makontak. Napaiyak nanaman ako. Nakita kong namutla ang mga palad ko.

Pinilit ko ring makontak si Dad and Mom. Pero hindi rin gumana. Natira nalang si Ezekiel Russell Reyes. Wla na akong choice. Nagring.

" Hello? Oh! Sofie! " pilit kong umimik. Kahit paputol-putol.

" Russell.... Puntahan....mo....ako...sa laboratory...." hanggang sa hindi ko na kaya. Nabitawan ko na ang Cellphone ko. At napahiga nalang ako sa sahig.

" Why?! Sa laboratory? Okay! Wait for me" naliliyo ako pero rinig ko parin na nagsasalita pa ang cellphone ko. Nagsara na ang talukap ng mata ko.

?*(#?#(?#(*?#(*?(#!*($!#(*(?

" Sige pre pupuntahan ko lang si Sofie" dali-dali akong nagpunta ruon. Pinabayaan na nila ako. Dahil gagawa pa daw sila ng Project.

"Hello?! Sofie? Sofie?....." Hindi naman ito nagsasalita. Pinatay ko na ang tawag. Itinulak ko ang mga taong humaharang sa akin. Anong nangyari kay Sofie? Bakit ganon ang boses nya?

Natigilan ako ng makita ko si Sofie. Na nakahiga ruon. At namumutla.

"Sofie?! " binuhat ko si Sofie. Nagshortcut ako ng daan palabas ng campus. Oh no! What the heck is going on? What happened to her?!

Nakarating na kami sa kotse. Pumasok kami sa loob. Pinaandar ko ang kotse. Tiningnan ko ang tibok ng puso nya nahinga pa, Kinuha ko yung pantingin ko sa mata na flash. Hindi kaya bigla nalang syang nahimatay?

Dadalhin ko sya sa private place. Ako lang ang nakakaalam. May oxygen pa ako sa duon sa patagong bahay ko. Dinala ko sya duon.

!$("!"!!$("!$!";_+#(";$+7$!$)#!*)$!*)@!@)!$8$;_+$;_+$;$+_63;"';;"+$;$($!8#!$9#!$8

Dali-dali ko syang pinasok.

" Hey! Prepare to my bedroom. Be sure its clean. I will check her to know what is her condition " I said to my guard. He is my long bodyguard. He is half korean and half Filipino.

" Ok sir! " mabilis nitong ginawa. Inihiga ko sya ng dahan-dahan. Maraming pang bodyguard ang nakatambay duon. For secure its place is safe.

I get Stesthoscope so I check her heart. Pinabuhat ko iyung oxygen naka tago ruon. Kumuha ako para malanghap nya ang oxygen. Ilang min. ay gumalaw ang kamay nya. Hinawakan ko iyun. Dahan-dahang mumulat ang mata nya.

" Did you see me? " She nooded. Nakita ko itong may pumatak na luha.

" Are you okay? Pansamantala lang naman itong oxygen. Dadalhin din kita sa hospital. Saka sasabihin ko sa parents mo " bigla itong umiling. Nangunot ang ulo ko. Pinasabi ko na palaksan ang aircon sa bodyguard ko.

" But why? it's important that you go to the hospital " umiling parin ito. Kumuha ako ng towel sa bag ko. Ipinunas sa kanya. Pawis na pawis ito.

" May gusto ka bang sabihin? " Tumango ito. Inalis ko ang oxygen.

" T-Thank y-you! " umiiyak ito. Pinunasan ko ang luha nito.

" Don't cry.....You should rest" tumango lang ito. Pumikit ito at parang natulog muli.

Bakit ba ito umiiyak? Dahil ba kay Chester? Kaya siguro umiiyak ito.

Pinaalis ko ang bodyguard ko. Sabi ko magbantay sa labas. Hinaplos ko ang buhok nito. Ayokong nasasaktan ka dahil lamang sa lalaking iyun.