Chapter 10

Jeomar's POV 

Everyday tinatago ko ang sakit. Everyday na kasama ko siya feeling ko mawawala siya sa tabi ko, naging mas maingat ako sa kaniya. Kami. 

Laging nakaalalay kami sa kaniya. ilang araw at linggo na ba ang nakalipas? at nakikita ko paunti-unti ang pagpayat niya. 

Sobrang payat niya. 

"Mahal, okay ka lang ba?" Tanong ko sa kaniya ng nakita kong nahihirapan siyang huminga.

"Ano kaba, hayaan mo muna ako mahal. Asthma lang." Lagi niyang sinasabi. Asthma. The fuck. 

"Asus, Oo na. Sure ka bang kaya mo mahal? Andito lang ako lagi para sa future Wife ko." I said Smiling but she just rolled her eyes. Maldita ng mahal ko! 

"Hoy! di kaya ako nag Yes sa proposal mo." Tama, Nireject niya ako sa proposal ko. She said ayaw niya daw na pagsisihan ko yun kahit naman na hindi. di na namin siya mapilit ni sir. 

"Kaya nga mahaaaal! Pakasal na kasi tayo," nagpacute pa ako. "Alam ko namang gusto mong maikasal na sakin ayeeeee, sige na mahal. Bata bata pa tayo ka diyan, advance ako mag-isip bilis." Pagpipilit ko pa so she just kissed me. 

"Alis na, huwag kang ano diyan. wag niyo ko pilitin nila mommy! Naku bata pa tayo!" she smiled, but I know she's faking it. "Alis na muna mahal." In that, hinalikan ko siya sa noo at kinumutan.

"See you later beautiful." sinarado ko na ang pinto at doon nanatili, napaupo na lamang ako when I heard her crying. 

Ganoon na lamang lagi, Everytime na sabi niya aalis ako kasi inaatake siya ng Asthma niya daw, umiiyak siya sa sakit. Tinanggihan niya ang proposal ko dahil ayaw niya na maitali ako sa kaniya na alam niyang mawawala din naman siya. Sobrang sakit everytime na sinasarili niya ang sakit pero ayaw niya daw ipaalam sa akin. 

She wanted me to be happy while she's suffering.

sobrang sakit makitang nakangiti lang ang mahal mo sayo habang unti unti na siyang pinapatay ng sakit niya. 

sobrang sakit na pumapayat siya, sobrang sakit na wala akong magawa kapag inaatake siya.

Ni Hindi ko siya mayakap tuwing inaatake siya kasi ayaw niya.

Sobrang sakit isipin na nakakatulugan niya na lamang ang pag-iyak. 

Mahal na mahal ko siya, Sana ako na lang.

Bakit ang mahal ko pa? 

Bakit siya pa? 

Bakit? 

"Inaatake na naman ba siya?" tanong ni sir sa akin. 

"Opo." umiiyak na sagot ko, naramdaman ko naman ang pagtapik niya sa balikat ko.

"Thank you for loving my daughter. Thank you for everything Jeomar for not giving up on here. She wanted you to be happy. Ilang araw na lang mawawala na siya sa akin. I know, sobra na 'tong hinihingi namin," he said crying. "Please, wag mong ipakita sa kaniya na nahihirapan ka, ipakita mong matatag ka dahil iyon ang hiling niya sa amin. She wanted us to be happy, She wanted us to accept na pwede siyang kunin sa atin. Sobrang sakit bilang tatay niya pero wala akong magagawa. Sana ako na lang. Sana ako na lang."  ako na Jowa lang masakit sa akin, siya pa kaya na tatay? 

God, Bakit si Mishy pa?

"I will si-."

"Please call me tito." 

"Yes tito, I will. Mahal na mahal ko po siya, Sana ako na lang ang may sakit."

Mishy POV:

He knows. I know he knows what's happening. 

Everytime, Everytime na umaalis siya I know nasa labas lamang siya nakikinig sa kung paano ako patayin ng sakit kong 'to. 

Hindi niya sinasabi pero alam ko na lahat, My parents just asked him to marry me. 

I know he loves me very well but I wanted him to be happy with someone 'yong sasabay sa pag tanda niya because I know ilang araw na lamang natitira sakin. 

I love him, I love them. 

and It's painful seeing them cries because of me. 

I already accepted my fate. 

I prayed to God that He will going to heal their heart, Sana matanggap na nila at di sila umiyak. Sana maging masaya sila, 

kahit na wala na ako sa tabi nila.

I opened the drawer, saw the pen and papers. 

I started to write letters for them...

 for him....

To my First and my Last Love, Jeomar;

                       You have shown me what love is and what it feels like to be loved. Every time you kissed me and our lips touched so softly, I could feel it. I got the same magical feeling as our first kiss. I could feel it when our hearts get so close they are beating as one. 

Mahal ko-------------

To be continued..... Epilogue soon </3

A/N: AYAWWWW KOOOO NAAAA :( NAIIYAK NA KOOO. EPILOGUE SOON <3 THANK YOU FOR SUPPORTING KUNG MERON MAN LOLS.