32 I'm sorry, baby boy

Madaling araw siya gumising para pag-aralang maigi ang lugar. Tumango siya na parehas ng mga detalye ni Charlie ang nakita. Nagbihis na siya agad upang simulan ang plano.

Suot ang maruming t-shirt at lumang modelo ng pantalon, mugto at nagmamakaawa niyang tinitigan sa mata ang katulong na nagbukas sa kanya ng pinto. "S-subukan ko po sana ang mamasukan bilang katulong. Sige na po. Marunong po akong maglaba. Mabilis po akong maglinis. Masarap din po magluto."

Minasdan siya mula ulo hanggang paa ng babae. "Tiga-saan ka ba, ine?"

"Sa malayong probinsiya po. Sumugal po ako rito para makatulong sa nanay kong may sakit. Sige na po. Kuhanin niyo na po ako."

"Ganoon ba? Marunong ka ba magplantsa? Ano bang pangalan mo?"

Actually, no. "Oo naman po. Ako po si Alice."

"Sige, Alice. Hintayin mo ako riyan at kakausapin ko lang si madam."

Naghintay siya saglit sa tapat ng pinto. Tiningala niya ang cctv na nasa sulok. Perpekto ang angggulo noon sa papasok sa gate, karugtong sa pinto.

"Alice, pasok ka na. Magsisimula ka na ngayon. Dadalhin muna kita sa kuwarto mo."

Ilang paliwanag, tour at pagpapakilala sa asawang koreana na may halong dugong pinoy ni Brandon ay nagsimula na siya. Unang pinagawa sa kanya ay ang paglilinis ng mga kuwarto at comfort room. Mainam na iyon kaysa ang mag-plantsa. Baka mabuking pa siyang hindi talaga sanany.

Pawis na pawis siya nang matapos ang malaking guest room at attached bathroom nito. Naalala niya tuloy ang mga kasambahay nila sa Suniga Manor. Ilang kuwarto ang nililinis nila, samahan na rin ng iba pag gawaing bahay.

I'm sure I'm one of their headaches. Weekly I twice asked them to change my bedsheet and towel.

Hawak ang walis tambo, mop at dust pan ay nabitin ang paglalakad niya nang marinig ang boses ng babaeng tinawag ang pangalan ng asawa nito. Hindi niya tuloy alam kung papasok pa ba siya sa kuwarto nito o mamaya nalang. Paano kapag naghahalikan silang pumasok sa kuwarto at naroon siya.

What a nasty view!

Mula sa terrace ay pinanood niya ang mahigpit na pagyakap ng babae sa asawa nito. "How's your initial meeting?"

Dinala ito ni Brandon sa sofa at inatake ng halik.

Umiwas na siya nang tingin. Dumiretso na siya sa kuwarto upang magsimula sa paglilinis. Tinanggal niya ang bedsheet at pillow case. Padarag niyang pinagpag ang mga unan at nag-spray ng hypoallergenic. Nabitin ang pagsalansan niya ng mga unan nang bumalagbag ang pinto. Agad siyang yumuko at humingi ng paumanhin nang matigilan ang naglalampungan.

"P-pasensiya na po. L-labas nalang po ako." Hindi niya na hinintay ang dalawang magsalita. Binuhat niya ang maruming labahin at umalis.

Tiis lang, Sky. Pulang-pula ang kanyang mukha sa sobrang inis. Kinusot niya ang kanyang mata at naghilamos. Inubos niya ang oras sa paglilinis ng sala at paglalaba. Madali niyang nakuha ang loob ng kasamang katulong kaya pinagpahinga siya nito hanggang gabi.

It was a very good opportunity for her, especially when the woman goes out to attend a bridal shower. After the dinner, Brandon asked for a wine glass and some ice. Ang matandang kasama niya ang nagdala noon sa lalaki.

Getting drunk, ha? Humanda ka sa akin mamaya. Inubos niya ang paghihintay ng oras sa pag-stalk ng profile ng asawa nito. May bagong upload na picture para sa venue ng event. She checked the other photos and found a picture of a group. Even if the people look crowded she easily found Zedrick together with Dorothy.

She suddenly asked herself if she didn't leave the Casa De Rios. Would there be a chance to live a life like those fun moments on the picture with Zedrick? Booze, Parties and many more moments with him.

She let out a sighed. There's no reason for her to continue her relationship with him, he is the criminal's brother. Hinagis niya sa higaan ang kanyang cellphone at nagpalit na ng damit na madalas na style ng nakatatandang kapatid niya. Nilugay niya ang kinulot pang buhok at naglagay ng light make up para mabawasan ang tapang sa kanyang mukha.

Habang lumilipas ang taon ay nagiging kamukha niya si Eury. Mas strong lang ang feature niya.

Pasado alas diez nang umakyat siya sa kuwarto ng lalaki habang taban ang maliit na kutsilyo mula sa likuran. Naabutan niya itong pumasok sa C.R. Dahan-dahan siyang pumasok para magtago sa makapal na kurtina. Ang tunog ng nagbukas-sarang pinto ay kutob niyang nasa harap niya na ang lalaki. Ilang sgalit pa siyang naghintay hanggang sa patayin na nito ang ilaw.

The moon served her light as she stood in the middle of the window. Letting her shadow covered his frame, making his drunken sense to feel her presence.

He grunted and opened his eyes. He immediately saw her and sat up. "E-Eury?"

Kanina pa niya gustong lundagan ito ng saksak, pero kalmado niyang tinitigan ito. She wanted to show an act to prove that she is correct. That he killed her sister.

"Brandon, ayaw ko pang mamatay."

"I'm sorry." Tumigil ito sa tangkang paglapit nang umatras siya at umiling.

Sorry? Fuck you, Brandon! "Bakit? Bakit mo 'yon ginawa?"

"Patawarin mo ako, Eury. Hindi ko. Hindi ko sinasadyang-"

Naputol ang pisi ng kanyang pasensiya. She swung her knife, but he stepped back. She thought she didn't hit him but his side hips touch the blade. "Mamamatay tao. Napakasama mong tao!" Susunggaban niya ng isa pa pero boses ng asawa nitong babae ang kumuha ng kanyang atensyon. Mabilis siyang kumubli sa bintana. Pinanood niya si Brandon na pagbuksan ng pinto ang asawa nito.

"Hindi ko tinapos dahil si Zedrick ang dancer nila. I can't believe with Dorthy, She allowed him. Goodness," bungad ng babae rito bago yumapos.

Hirap siyang lumunok habang pinapanood ang lalaking hinila ang asawa nito papasok sa walk in closet. Wala siyang ideya kung bakit. Mabilis siyang lumabas para bumalik sa kuwarto niya. Natataranta siya. Bakit biglang bumalik ang babae? She need to get out of there before Brandon called a Police. Her hands were shaking when she saw a blood on the knife. Binalot niya iyon sa maruming damit at sinalpak sa loob ng kanyang bag.

Kinakabahan siya sa gagawing pagtakas. Pinakiramdaman niya ang nasa likod ng kabilang pinto. When she felt no one's in there, she twisted the doorknob to pull it open. Bumulaga sa kanya ang seryosong si Zedrick. Sinira niya ulit ang pinto pero pinigil nito iyon. Walang kahirap-hirap siyang hinila palabas.

Saglit na sulyap sa itaas bago sa kanyang kasuotan. "Even my brother, seriously?"

"Excuse me." Sinuntok niya ang dibdib nito. "Alis. Dadaan ako!"

His jaw clenched. Anger alone was the only visible on his eyes as he bore a hole into her soul. "Are you really that desperate, that even a married man is not exempted to your lustful mind?"

She wanted to slap him, but she resisted to not hurt him. Yes, get mad at me. So at least I know that you hated me. Despise me as I do to your criminal brother.

Kusa itong umiwas nang tingin. Nahihirapang pawalan ang mga katangang gustong mabigyan ng kasagutan. "It is only the day passes by. Everyone changed. Age increased. People come and go but the love I feel for you since I am young remains the same. It doesn't change. It can't forget, but why you seem to forgotten. Just say it. Say sorry, then I can forgive you after seven years of running from me. Just say it, Thaysky. I am willing to accept you again."

His bloodshot eyes fed the brim of her eyes. She closed her hand to put all the pressure on it. She cannot cry. She will not cry in front of him. Crying means loser. She is not weak. She is still not done to get tired of revenging. Until his brother is breathing she will not stop. She will haunt him.

"Honey, Zedrick is with me. Come on, let's eat?"

Naalarma siya sa narinig na boses. Bago pa siya maabutan ng mag-asawa, kailangan niya munang tibagin ang taong nasa harapan niya.

Nagpakawala siya ng mapang-asar na tawa. "Are you kidding me? You still love me? Well, it is my naïve and young heart once... maybe love you but now... never. Over my dead body. Why would I apologize to a criminal's siblings?" Taas noo niyang nilagpasan ito. Walang lingon kahit pa labis ang pagsisisi niya sa mga pinawalang salita.

I'm sorry, Baby boy.