1 TRW1

Nasa labas ng simbahan si Cailer habang nagre-reherse para sa kasal. Kasal kung saan pingarap niyang maging bride ng lalaking nakatayo at nakangiti ngayon sa altar, si Edrian ang bestfriend slash love of her life and  soon-to-brother-in-law ni Cailer. Isang oras pa bago dumating ang totoong bride ngunit bakas na sa mga tao ang labis na kasiyahan para sa dalawang nalalapit nang pagbukludin ng panginoon.

Umalis sa hanay si Cailer matapos magpaalam sa organizer na magpapahinga na muna siya sa loob ng kanyang sasakyan. Hindi pa rin alam ng dalaga kung paanong napapayag siya ng kanilang magulang na maging bride of honor ng ate niyang si Claire sa kasal ng lalaking

pinakamamahal niya.

Inside her car she burst in tears as she  felt the unbearable pain in her chest. How can she face her family and their guest in her state? Cailer watch her own face in the rear mirror as her tears keep falling down.

"Bakit si ate nagawa mong mahalin sa sandaling panahon?" Cailer loudly asked as if he will appear in front of her and answer her. "Bakit akong palaging nasa tabi mo ang nabaliwa?Bakit ako ngayon ang nasasaktan?

Bakit ako ngayon ang nahihirapan?

Bakit ako?"

Isa lang naman ang hiling ni Cailer bago niya dalhin sa bahay at ipakilala si Edrian sa mga magulang niya, na sana makita ni Edrian ang worth niya bilang isang babae at hindi bilang isang bestfriend lamang.

Sobrang tuwa naman noon ni Cailer nang bumalik sa kanilang tahanan ilang araw ang makaraan si Edrian. Ngunit hinfi para sa kanya kundi para sa ate niya. Buong akala niya nauntog na ito at siya ang pinunta nito sa bahay nila. Hindi ba nito alam kung paano gumuho ang mundo niya ng bigla syang magpahayag ng panliligaw sa ate ko?

Hindi niya hiniling na mahalin siya nito pabalik pero sa dami ng babae sa mundo na pwede nyang mahalin bakit ang ate pa niya ang pinili nito?

Ang sakit sakit. Durog na durog ang puso niya ng sandaling iyon.

Ang tamis ng ngiti niya noong hinihingi ni Edrian ang kamay ng ate niya. Kasing tamis ng ngiti ni Claire nang marinig nito mula sa huli na mahal siya ng lalaking matagal na pala nitong iniibig.

Masama na ba siyang kapatid kong  hihilingin niyang sana hindi nalang matuloy ang kasal nang dalawa na syang papatay sa puso niya?

Kung nasa labas siguro siya ngayon, iisipin ng mga tao na siya ang bride at napipilitan siyang pakasalan ang napakagwapong lalaki sa harap ng altar na masayang nakangiti habang naghihintay sa babaeng kahit kailan hindi magiging siya.

Nahigit ni Cailer ang hininga ng may kumatok sa bintana ng sasakyan niya, "Ms. Cailer samahan mo daw po sila Ma'am na humarap sa mga bisita. Any minute po darating na si Ms. Claire."

"Paki sabi nila Mom na mamaya na lang sa reception, masama kasi pakiramdam ko. Salamat." I said without opening my window.

The moment her dad's secretary left the bridal car parked beside her car. Without thinking she opened the driver's seat side and re-opened the newly park bridal car.

"Cailer ayos ka lang ba?" Nag-aalalang tanong ni ate Claire nang makita niya ang ayos ng nakabbatang kapatid.

"Oo ate, sobrang saya ko lang siguro, yung best friend ko ikakasal na at iyong ate ko sobrang saya." Nakangiti  tugon ng dalaga sa kapatid habang pinupunasan ang mga luhang hindi pa rin tumitigil sa pagpatak ang mga ito.

Sa sobrang higpit ng yakap ng nakakatandang kapatid sa kanya ay alam niyang ramdam ng nakakatandang kapatid na sobrang pa rin siyang nasasaktan kahit na masaya siya para sa kanilang dalawa.

"I am not sorry for loving him little sis, But I promised to you that I will never hurt him, never leave him, liked what youll going to do. I promised to you that I will love him until the last breathe of my life." Nakakaintinding nakatitig sa kanya si Claire. "Cailer, hindi man sya naging sayo, nasasaktan ka man ngayon, always remember na ate mo pa rin ako at nandito lang ako para sayo. Balang araw makikilala mo rin ang taong kahit sandaling pagkakakakilala lang ay alam kong mamahalin ka." Umiiyak na rin nyang saad.

Mahal niya ang  ate niya.

Mahal niya rin ang lalaking pakakasalan nito.

Pero masama bang unahin ni Claire ngayon ang sarili niya? Masama bang maging selfish muna kahit ngayon lang? Hindi na niya kasi talaga kaya.

Sa loob ng isang taong panliligaw ng lalaking mahal niya sa kapatid niya, hanggang sa naging magkasintahan ang dalawa, at ngayon ay ikakasal na, sana naman ay siya naman  pagbigyan nila.

Hindi niya  na kasi talaga kaya.

Hindi niya na kayang makita pa syang ikasal sa babaeng mahal na mahal nya.

Cailer knew any minute she will break down, she can't take the pain any longer, sobrang sakit ng dibdib niya, isama pa ang pananakit ng mga mata dahil sa labis na pag-iyak.

"I'm sorry ate, don't be guilty for whats happening to me okay. Be happy. But can I escape this one? Hindi ko na talaga kaya. Can I ate? Pleaasse." Nagsusumamong tanong ni Claire sa kapatid dahil ilang minuto na lamang ay maaari na siyang tawagin para sa line up ng mga abay.

"I'm sorry too sis. I will but please seek for your happiness. Okay?" Sunod-sunod na tango na lamang ang tanging naisagot sa kanyang kapatid at lumabas na ng bridal car at bumalik sa sariling sasakyan.

"Cailer where the hell are you going!?" Sigaw ng daddy ng makita  nitong paalis ng simbahan ang sasakyan ng bunsong anak.

"I'm sorry dad and mom."

She need to do this for herself. Cailer will leave everything and escape the life she will face after the wedding. She needs to hide from the people who knew about her feelings for Edrian and she need to hide as well from her parents 'coz she doesnt want  them to think that they are one of the reasons why she choose to leave.

Cailer hope no one will know where she is but her fate didnt allow it.