บทนำ
ครืน!!!
เสียงการเคลื่อนที่ของอะไรบางอย่างดังสนั่นท่ามกลางทะเลทรายอันร้อนระอุ ก่อนที่ไม่กี่วินาทีต่อมาจะเกิดแผ่นดินไหวอย่างรุนแรง พื้นทรายเริ่มยุบตัว ฝุ่นทรายฟุ้งกระจายทั่วทุกพื้นที่ บดบังทัศนียภาพโดยรอบจนไม่สามารถมองเห็นได้ว่าเกิดอะไรขึ้น
แรงสั่นสะเทือนลุกลามเป็นวงกว้าง เนินทรายหลายแห่งทลายตัวลงแล้วไหลไปรวมกันอยู่ที่ศูนย์กลาง แรงสั่นใต้พื้นส่งผลกระทบไปถึงหมู่บ้านเพียงแห่งเดียวที่ตั้งอยู่กลางทะเลทรายแห่งนี้ เสียงครืดคราดดังสนั่นหวั่นไหวสร้างความตกใจและแตกตื่นของผู้คนจนต้องรีบมองหาที่หลบภัยให้ตัวเอง
เหตุการณ์นั้นดำเนินต่อไปราวสิบนาทีกว่าทุกอย่างจะสงบลง ผู้คนที่หลบอยู่ตามที่ต่าง ๆ เริ่มทยอยออกมายืนออกันอยู่ที่ชายเขตหมู่บ้าน พยายามชะเง้อคอมองไปยังจุดเกิดเหตุแม้มันจะไกลมากจนไม่สามารถมองเห็นได้ก็ตาม เสียงซุบซิบถึงเรื่องที่เกิดขึ้นดังระงม ก่อนจะค่อย ๆ เงียบลงแล้วพากันขยับเพื่อหลีกทางให้ผู้ที่มีอำนาจสูงสุดในหมู่บ้านได้เดินเข้ามาดู
ชายชราในวัยย่างเข้าเจ็ดสิบปีแต่ยังแข็งแรงดีมองตรงไปยังทิศทางที่เกิดแผ่นดินไหว ความสงบนิ่งที่แสดงออกมาทำให้ไม่มีใครรู้ว่าเขามองเห็นหรือกำลังคิดอะไร ในเมื่อไม่มีอารมณ์ใดปรากฏขึ้นบนใบหน้าเลยสักนิด
เพียงแต่...
ถ้าหากสังเกตดี ๆ จะเห็นว่าภายในดวงตาคู่นั้นฉายแววกังวลและหวาดหวั่นมากมายขนาดไหน
เรื่องราวเล่าขานและคำทำนายที่ถูกสืบต่อกันมาของผู้ดำรงตำแหน่งหัวหน้าหมู่บ้านจากรุ่นสู่รุ่น ดังก้องขึ้นภายในหัว ยิ่งเห็นว่าท้องฟ้าค่อย ๆ แปรเปลี่ยนเป็นสีดำไล่มาจากจุดที่เกิดแผ่นดินไหวแล้วกระจายไปทั่วทั้งที่เป็นเวลากลางวันก็ยิ่งหวั่นใจ สองมือที่กำหัวไม้เท้าออกแรงบีบแน่นก่อนจะพึมพำออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา...
เบามาก...
เบาจนไม่มีใครได้ยินนอกจากตัวเอง
"เขากลับมาแล้ว"
tbc…