Chapter 14 You're Dead

<<< SENA >>>

Hay naku may kasabihan sa akin na "wag niyo na asarin si Sena lalo na kung gutom.

Ay wow... ansasarap. Andaming putahe... Seafood my Favorite! Hinila ko na yung upuan at naupo.

Antagl ko nang di nakakain ng Shells at hipon! Pusit… wow… Opss… Nang gumalaw yung isang chef at pinagsilbihan ako… nilagyan yung pingan ko … at halos itinuro ko lahat… Seafood Buffet.

"Miss" at napangiti ako dahil pwede na ako sa wakas kumain.

"Thank you." Ang saya. Ahmmm… tungkol pala kanina… Actually,ma-iihi na ako sa takot…

Alam niyo mga girl, wag kayong magpapatalo sa mga lalaki, kasi kahit paano may mga puso naman sila. Ipakita niyo lang na di kayo sa kanila natitinag. Wag pa weak sa harapan ng mga lalaki okey.

Tignan niyo ako, kunti na lang mapapa amo ko na ang bisita ng bansa natin. Pero sa tingin ko, tagarito siya eh. Sadyang na impluwensyahan lang ng ibang bansa. Sadista talaga, alam niyo kung mahina ako, kanina pa siguro ako patay. Di ko lang seneseryoso mga kagagawan niya.

Nakaka asar na din kaya. So, since my favorite na putahe ang nakahanda… Recharge mode tayo. Happy? Oo, super saya ko, gusto ko na nga maiyak. Ahahaha… Naalala ko mama ko… ganto lang ang ihain ni Papa sa hapag nag tatransform si Mama into malambing na wife. Ahehehe…

Kain lang ng kain.

Nang biglang may tumapik ng balikat ko. Mga problema nito, magpapakain ba sila o hindi!

Yung Secretarya na alam ko natatakot na sa amo niya. At sa likuran nito ang Yabanger na Sadista.

"Miss Sontoria, you take a wrong seat."

Sus, naman, andaming upuan… may pangalan ba ito. Tss… Kaya yung pingan ko binuhat ko at naupo sa pinanghilang silya sakin.

Naupo na din si Yabangers. Hahaha, parang ako nga dito ang mayabang eh. Nyahahaha.

Pinagsilbihan nga siya na parang princippi, pinsnghimsy ps ng hipon… hehehe, ako din please… Hay naku… ang tatamad naman ng mga kamay na yan… titig ko sa kamay ng asungot… Alam lang ba niyan manakit? Pero, ganda ng kamay niya ah.

Pagkatapos nagsitayuan silang lahat sa likuran ni Master Sean. Kami lang ba ang kakain?

I mean, Di naman siya kumakain, nakatitig lang sa akin ang mga mata niya, na parang kahit anong oras mapapatay niya ako. Pinag iisipan kung ano ang gagawin sa akin.

"I already decided to discharge your brother."

Napaangat ako ng paningin. Discharge… Ahahaha, naconfine KUya ko? Tulad ko na almost 1 week na nga? Bigla akong ngumiti sa kanya. Mabait naman pala mga friends.

"Dead." Na ikinabawi ng ngiti ko… Haist! Nambubwisit talaga ang lalaking to. Na halata niya ang

Reakktion ko kaya lumabas din ang mga ngiti niya na kanina pang naghihintay ng pagkakataon.

Nabitiwan ko ang kutsara at tinidor. Kung mamatay ang Kuya ko…

Biglang nag flashback yung mga moments namin ni Kuya. Hahaha, lahat puro pang aasar.

"Owkey." Then kain ulit ako. Since pang-aasar ang naalala ko, oras na din ata ng kuya ko para sumalangit ang kaluluwa… fine.

Siya ang nagulat sakin.

"What! Are you crazy?!"

Natawa ako sa kanya. Nabawi ko din yung ngiti niya. Ahahahaha.

"Sarili mo ata ang pinagsasabihan mo, since na di ka naman baliw na pumatay lang ng tao, di ako naniniwala. Bleh."

"George!" Hay naku. Tawag na naman niya sa Mamang lalaki na parang Spoiled Brat na kanina pang tinatawag kapag naiisahan ko. Ito ba ang panakip butas niya para matakpan ang kahihiyan niya.

"Master Sean,"

Ang kiddo naman ng lalaking to. I have this brain. dah. Killing a person is a Sin… and huwag na huwag. Parang kayo naman itong walang konsensya. Lahat tayo may konsensya… Kaya lang, yung nangyari sa mga magulang ko… ubod ng mga walang konsensya din ang gumawa nun sa kanila.

Since walang fair justice dito sa Pilipinas… Sila na lang ang humarap kay St.Peter kapag namatay sila. Wala din ako magawa eh… Sabin a din ng Kuya ko… mag-move on na kami dahil wala naman ang kahihinatnan kung maghihiganti kami. Okey, I trust him na lang. Ayoko din naman mawala sa tamang landas.

"Kick this Stupid woman to my household!"

Lalapitan na sana ako ni George ng...

"Ahem, if you don't mind, Mr. Yabangers, can I have a take out of some? Di mo naman to mauubos." Speaking of my Brother… gusto kong bigyan siya ng biyayang to…

Ngunit nagulat ako ng pataubin niya yung mesa. Halos mabingi ako sa crash na nangyari… Wow lakas. Napa-iling na lang ako ng nanumbalik yung pagkatao ko. Yung pusit ko… hipon… Oh my seafooods! What…. Ganito ba talaga ang mga mayayaman. Madaming nagugutom sa labas! Halos limang pamilya na sana ang makakain nuang sinayang niyang pagkain. Ghad!

Ngunit sa totoo lang ang puso ko, biglang kinabahan. May sanib ba talaga ang lalaking to.

"Leave us at once!"

Ulit.

Nagmadali nga nag si alisan yung mga tao.

Last hirit ko:

Tinuro ko sarili ko...

"Ako din ba?"

"Your dead!"