Chapter 2 - Intro: Female Lead (Part 2)

Cze's P.O.V

Pagkatapos kong mag shower, binuksan ko na yung pintuan nang banyo tsaka lumabas at lumakad papuntang dresser ko.

I'm wearing a black oversized hoodie that reaches up to my knees. Along with a black skinny ripped jeans and black converse shoes.

Mukha akong pupuntang burial pero sa school lang po ako pupunta. Kaya wag po kayong mag alala.

Gangster lang ang peg eh.

Kinuha ko muna yung hair dryer ko sa drawer nang sink nang banyo. Bago umupo at bli-now dry ko muna ung buhok ko tsaka ko ito pinut-up into a messy bun.

Hindi niyo pa po ako kilala ano? Dahil po kasi yan sa kabobohan ko. Kaya here goes na po ang introduction ko.

Hey everybody, the names Cze Jane Cruz. 20 years old and nasa University. 5'8 tall, fair skin, black hair, fairly tall nose, tamang-tamang body features naman kahit papaano. As for my face? Not to brag, but..oks lang and may itsura naman na kahit papaano din, kaya nang mag compete for national goddess.

Charot~~ joke lang.

Kung ako lang tatanungin, I'd say na okay lang naman itsura ko. Saktong-sakto lang. hehehe

Anyways, alam ko naman na sawa na kayong pag-usapan tong pagmumukha ko kaya deretsahan na lang tayo.

When it comes to personality, I'm not that bad. Aym pretty kind hearted and malinis naman ang concience.

Pagdating naman sa temper, medyo complicated ako. Let's just say that madali akong maiinis. What can I say? Ganyan lang talaga ako. Kaya, you seriously wouldn't want to get on my bad side.

The last time someone crossed my bottomline, they ended up transferring to another school. Sabihin na lang nating, hind ko siya napag-pasensyahan for being a retarded bitch kaya yun yung nangyari sa kanya.

Hindi po ako bully pero kapag talaga nainis ako or sumobra na talaga at hindi ko na kinaya ang ugali o pagka-tao mo, pasensiyahan na lang tayo. Wala akong pakialam kung anak ka man nang mayor o famous na tao, but if you mess with me, I'll pay you back triple.

Enebe yenn..nag muka na tuloy akong villain.

O siya tama na ang sat-satan. Pamilya ko naman tayo.

Meron po akong 5 years old na little brother. His name is, Jay Andy Cruz. And he is the cutest and the most handsome little brother in my eyes. At syempre nemen, ako din ang pinaka maganda at the best na ate sa kanya.

Psh..sino ba namang hindi magkakagusto na magkaroon ng Ate'ng katulad ko. Ang bait at maalalahanin ko kaya. Lugi niyo na lang kung ayaw niyong maniwala.

Anyway, love na love namin ang isa't-isa and halos hindi niyo na talaga kami mapaghiwalay kapag nakita na namin ang bawa't isa. It's probably because, despite our gap in age, comfortable kami tsaka close na close kami with each other.

So yep, hashtag siblings goals for life ang sini-simbolo naming dalawa.

As for my parents.

Meron akong gwapo, matalino, hard worker, caring, thoughtful and the best na papa sa mundo.

His name is, Joshua Cruz. In his mid 40's, but still really handsome (actually looks like he is still in his early 30's). I have got to say na, kahit minsan strict and overbearing ang papa ko, may punto at palaging considerate naman lahat nang mga decisions niya sa buhay namin. Kaya nga love na love ko din yun ehh.

He works as the Vice President of Martinez Corporation. He's also really good friends with the CEO of the company, Mr. Aaron Martinez, my uncle.

Silang dalawa nga yung nag patayo nang companya noong younger days pa nila. Well, I guess that was only possible since they are childhood friends after all. They literally grew up togther.

Sabihin na lang nating daig pa nila ang tunay na magkapatid. Nag promise pa nga sila na sila daw ung magiging ninong nang mga first child nila ehh. Sabay pa nila pinagbinyag ang mga anak nila. Akalain mo yun? Kami yung naging gueanie pigs nila.

Diba? Daig pa nila yung mga asawa nila na mag best friend din. Oh yeah, and that's another thing too. Mag bestfriends sila Mama and Tita Claire (asawa ni tito Aaron).

So basically, Ninong ko si Tito Aaron kasi ako yung first child, pero twice lang kami nag meet. At yun ay noong pag binyag ko at nung 5 years old palang ako. That's because, pumunta sila Tito Aaron nang Canada 2 years after nanganak si Tita Claire, ang wife niya. Pano ko nalaman toh? Sinabi sakin nung papa ko syempre.

Ang ama ko naman, Ninong nang first child nila Tito Aaron. I'm not sure what his name is kasi hindi naman talaga kami nag meet tsaka hindi naman kinukwento ni Papa samin yung ina-anak niya.

Ohh diba shocking? Kung tungkol sa kanilang dalawa ni Tito Aaron ang paguusapan halos ayaw na nang papa ko i-close ang bunganga niya. Pero pag tungkol naman sa inaanak niya bihira lang siya magkwento.

Tinanong ko nga siya kung bakit hindi siya nag kwe-kwento tungkol sa ina anak niya noon. Alam mo kung ano sinabi niya?

Eto sabi niya, "mysterious yang inaanak ko na yan, tsaka sabi niya sakin na wag siyang pagusapan kung kani kanino lang."  sinabayan pa niya niyan nang wiggly eyebrows niya.

Kita niyo ba yan? So considered pala akong "kani-kanino lang"?

Hampas lupang ama to. Sabi ko nun sa sarili ko.

May pa secret secret pang nalalaman ehh. Nag tanong lang naman ako. Ni pangalan nga di niya binaggit.

Ohh alam ko kung ano yang nasa utak niyo.

Kung bakit di ko na lang tanungin yung mama ko?

Triny ko na yan. At parehas din sa nangyari sa papa ko ang nangyari samin.

Grabe yang so called "god-brother" ko na yan ahh. Nakuha niya sa side niya ang dalawang magulang ko.

Minsan nga nagtataka talaga ako kung ako ba talaga ang totoong anak nila o hindi.

Tsaka anong mysterious mysterious na yan? Ni pangalan niya ayaw pang ipaalam. Ano peg nun? Ano siya sa akala niya? Si Batman? O d kaya si Doctor Strange?

Psshh..ngek ngek niya nuh.

Anyways, all I know is that, boy siya tsaka around the same age lang daw kami. Tsaka parang wala na din naman kaming chance na mag meet pa dahil baka nasa States parin yun.

Anyway change topic naman tayo.

I have a beautiful, smart, good at cooking, strict, and lovely mother (sometimes) who I really love. Her name's Amanda Suarez Cruz. She's just two years younger than my dad, but let's just not point out her real age. She hates being called old. Although, it is quite acceptable, since my mother really is still beautiful and she looks like she's still in her early 30's.

Well, isn't that awesome. She gets to look young and get praises everywhere she goes, without people bothering to question her about her age. While me, on the other hand, is most likely to be called a "grandmother" because I don't smile often.

Like, how is that even reasonable right?!

Tsk tsk.

Hay, tama na nga yan, nakaka wrinkles ang mainis.

My mom works as a culinary teacher at my university, and believe me if I say that the foods that she cooks are literally the best.

Aaaang sarap sarap nang luto nang Mama ko! Kung hindi lang madali mag digest ang kinakain ko, siguradong mataba na talaga ako.

The only bummer lang tungkol sa pagluluto niya ay dahil culinary teacher siya sa school ko.

Uhh..mga prends, ayaw niyo talagang magkaroon nang teacher na parent. Lalo na kapag nagtuturo sila sa school na pinapasukan niyo. Nakakasakit sa ulo.

Hindi lang sa malalaman nila agad kung ano ginagawa mo sa school, nababantayan ka din nila. Pati grades mo bantay sarado. Ang saklap saklaaaappppp.

Kapag may nakabantay sayo, hindi ka na pwede makipag lakwatsa kasama ang mga kaibigan mo.

Hindi naman sa bad student ako, wala lang talagang chance na mag lakwatsa, kasi patay ako sa parents ko.

Tsaka gusto ko kayang maging good na role model sa kapatid ko.

Okii. So that's it for the introduction guys. You all will meet them later once I go downstairs to face my unwanted death.

Next topic.

If you're wondering kung bat ako nag E-English at tsaka bat ko sinabing, "for the whole 10 years na nandito ako sa Pilipinas" ay dahil po yun sa pinanganak po ako sa Canada. We obviously lived there for more 10 years and then bumalik na dito sa Pinas.

Noong buntis palang po kasi si Mader ko, nag plan na silang pumunta sa Canada. Tas napag ispipan na din nilang magtayo nang bahay dun. Kasi dun din naman nakatira yung ibang mga kamag-anak namin eh.

The only reason na kung bakit kami lumipat ulit dito ay dahil 10 years ago, nagkaproblema ang companya. Which is the Martinez Corps, syempre naman.

May nangyari kasing hindi maganda at muntik nang mawala ang companya dahil dun.

Ohh, curious kayo noh? Well well well, sorry but I'm afraid that, I won't be able to tell you what exactly happened 10 years ago, yet.

It's not the time yet. Kakaumpisa palang po nang story so chillax lang muna okay? Okay!

Naputol ang train of thoughts ko nang bigla kong maalala na may school pa pala ako.

It completely slipped out of my mind.

Nakalimutan kong school day pala ngayun. Owemgiiiii bat ang tanga ko?

Tumayo na ako tapos lumakad papuntang cabinet tsaka kumuha nang medyas. Tsaka lumakad pabalik sa dresser ko kung saan naka-hang ang bag ko sa upuan.

Kinuha ko na din syempre ang phone ko na nakapatong sa kama ko. Syempre sabay na dun ang pag ayos nang kama. Masipag kaya ako. Charot~~~

Minake sure ko na din na dala ko na yung laptop ko tsaka I.D. tapos mga books ko. Noong sure na ako na ready na ang lahat. Kumaripas na ako papuntang pintuan at dali-daling lumabas.

Sinarado ko na ang pintuan nang room ko tsaka dali-daling bumaba nang hagdan.

And the word 'death' completely slipped out of my mind too.