2 Chapter One: Special Gift

𝐋𝐀𝐆𝐈 nila akong tinatanong kung bakit daw "𝒉𝒊𝒏𝒅𝒊 𝒑𝒂 𝒂𝒌𝒐 𝒏𝒂𝒈𝒌𝒂𝒌𝒂𝒃𝒐𝒚𝒇𝒓𝒊𝒆𝒏𝒅" ngayong matanda na ako? Eh sa gusto ko pang maging legal muna yung edad ko eh. And study first muna bago lande noh?! Charot! Sa Bangtan muna ako lalande! HAHAHAHAHA!!!

—

"Uy Justine, happy eighteenth birthday nga pala!" bati ng kaklase ko na si Rachel.

"So, magjojowa ka na ba? Para naman maranasan mo ng maka-first kiss! HAHAHAHA!!" mapang-asar na tanong ng isa ko pang kaklase.

"Depende. Pag may natipuhan na ako," natatawang sambit ko naman sa kaniya.

Yes, capital N-B-S-B ako as in 𝐍𝐨 𝐁𝐨𝐲𝐟𝐫𝐢𝐞𝐧𝐝 𝐒𝐢𝐧𝐜𝐞 𝐁𝐢𝐫𝐭𝐡! Bakit ba? Gusto ko mag-aral muna, eh, at gusto ko mag-debut muna ako. Chos! HAHAHAHAHA!!!

"Pano ba yan Justine?! Wala kang boyfriend na makakasayaw sa debut mo," sambit naman ng kaklase ko.

"Pake ko?" naiiritang sagot ko sa kanya.

"San ba yung celebration ng birthday mo? Beke nemen?" tanong naman ng patay gutom kong kaklase.

Haysss... Ang ingay naman nila. Ang daming tanong, ha?! Nakakaiirita na!

"Justine?! Gusto mo tayo nalang?" sigaw naman ng isa kong manliligaw sabay kindat sakin.

Oo! May manliligaw ako pero di ko pa sila sinasagot. Eh sa mga hindi mapagkakatiwalaan ang mga mukha nila eh! HAHAHAHAHA!!! Just kidding!

"Justine! San ba tayo mamaya?!" tanong naman ng isa ko pang kaklase. "Anong theme ng debut mo?!" dagdag pa niya.

Sunod-sunod ang mga tanong ng mga kaklase ko tungkol sa debut ko ngayon. Para na akong artista na nasa press conference at sila yung mga reporters na tanong ng tanong!

"Heeeppp!!! Magsitigil nga kayo! Walang celebration okay!?" pagputol ko sa mga sinasabi ng mga kaklase ko.

Aba, grabe naman kasi sila maka-tanong, kala mo naman ang yaman yaman namin.

Lumabas nalang ako ng room at umuwi na since uwian naman na at pupunta pa pala ako ng simbahan para magdasal at magpasalamat.

Bago ako umuwi ay dumiretso muna ako ng simbahan para magpasalamat kay God. Pagkatapos kong pumunta sa simbahan ay naglakad-lakad muna ako sa palaza.

"Sana nga magka-boyfriend na ako para naman tantanan na ako ng mga kaklase ko," sambit ko sa sarili ko at napatingala nalang ako sa kalangitan. "Gusto ko na rin maranasan ang mahalikan ng mahal mo sa buhay, Lord. 18  years na sina Mama't Papa lang nahahalikan ko Lord. Beke nemen?"

Napa-buntong hininga na lamang ako.

"Pero kung magkaka-boyfriend man power ako, yun sanang matinong lalaki Lord, yung mamahalin ako ng buong-buo," dagdag ko pang sabi sa kawalan habang nakatingala parin sa kalangitan.

Habang naglalakad ay may nakita akong isang matanda na pinagkakatuwaan ng tatlong lalaki. Dahil sa awa ko sa matanda ay agad kong tinungo ang kinaroroonan nito para tulungan.

"A-ano ba! Ibalik niyo s-sakin yan!" nanghihinang sigaw ng matanda na pilit binabawi ang bag na pinagpasa-pasahan ng tatlong lalaki.

"Hoy mga unggoy! Wag niyo ngang pagkatuwaan si Lola! Ibalik niyo yan!" galit na sigaw ko sa tatlong lalaki.

"Ano bang pakialam mo miss?" tanong naman nung isang lalaki na mukhang unggoy na kasama sa nanggugulo sa kawawang matanda.

"Ba't niyo ba ginaganyan si Lola ha?! Wala ba kayong magawa sa buhay niyo? Mga walang respeto!" sigaw ko naman sa mga lalaki sabay agaw ng bag.

"Wala ka ng pakialam dun!" sagot naman ng isa pang lalaki na mukhang gorilla at tinulak ako palayo.

Amp! Nanunulak pa ng babae tong gorilla na 'to!

"Pulis! Pulis! May magnanakaw dito! Pulis!!!" pagsisigaw ko naman ng may makita akong dalawang pulis na nagro-ronda sa plaza.

"Tara na nga! Panira naman ng saya tong babaeng 'to!" sambit naman ng isa at agad silang nagsitakbuhan ng habulin sila ng mga pulis.

"Okay lang po ba kayo Lola? Nasaktan ka po ba?" nag-aalalang tanong ko sa matanda.

"Salamat iha at niligtas mo ko sa mapang-aping mga lalaki na yun," nanghihinang sambit ng matanda sakin.

"Naku, walang anuman po. Kahit sino naman po siguro, gagawin yung ginawa ko," nakangiting sambit ko naman sa matanda. "By the way, kumain na po ba kayo? Mukhang gutom na gutom na po kayo, ah?" nag-aalalang tanong ko naman sa matanda ng mapansin kong nanginginig ang mga kamay nito.

"Hindi pa nga iha, eh. Gutom na gutom na nga ako kanina pa, eh, kaso wala akong pera," nakaka-awang sambit naman ng matanda.

Dahil sa awa ay kinuha ko agad ang pitaka ko sa bag ko at kinuha ang natitirang isang daan.

"Ito po Lola, oh," nakangiting sambit ko sa matanda sabay abot ng pera. "Pagpasensyahan mo nalang po kasi yan lang po ang natira sa wallet ko," dagdag ko pa sa kanya.

"Naku! Maraming salamat iha, hulog ka ng langit sa akin. Pero pano ka naman? Pano ka uuwi?" nag-aalalang sambit naman ng matanda sakin.

"Naku okay lang po ako. Maglalakad nalang po ako. Malapit-lapit lang din naman yung bahay namin eh. Basta ang importante, makakain po kayo," nakangiting sambit ko naman sa matanda.

"Maraming maraming salamat talaga iha!" nakangiting wika ng matanda sabay yakap sakin. "Naku, iha! Nadumihan ko yung uniporme mo," nag-aalalang sambit naman ng matanda.

"Okay lang po. Sige po alis na po ako Lola," nakangiting paalam ko naman sa matanda.

Magsisimula na sana akong maglakad ng magsalita ulit ang matanda.

"Teka lang, iha," pagpigil naman nito habang may kinukuhang lumang notebook sa bag niya. "Tanggapin mo ito bilang regalo ko sa iyong kaarawan," nakangiting sambit naman ng matanda sabay abot sakin ng notebook.

"Ano po ba ito? Para saan po ito?" nagtatakang tanong ko sa matanda.

Hindi lang kasi ordinaryo ang itsura ng notebook. Napakaluma na ng itsura nito.

"Mahiwaga ang notebook na iyan. Ibibigay nito ang pinakahihiling mo," sambit naman ng matanda.

"Ito namang si Lola, binibiro naman ako. Pero salamat po dito Lola, aalagaan ko po ito bilang memory ng pagkikita natin. Sige po mauna na po ako," nakangiting paalam ko ulit sa matanda.

"Mag-ingat ka!" nakangiting sambit ng matanda.

"Sige po," sambit ko naman sa matanda sabay lakad paalis ngunit bago ako makalayo ay may naalala ako.

"Lola pano niyo po nalaman na—" tatanungin ko sana yung matanda kaso paglingon ko sa kinaroroonan niya ay wala na ito. "Nasan na yun? Ang dali naman nawala ni Lola?" nagtatakang bulong ko sa sarili ko.

Pano niya kaya nalaman na birthday ko ngayon?

"Haysss... Makauwi na nga lang," sambit ko naman sa sarili ko.

Naglakad nalang ako pa-uwi dahil nga binigay ko yung natitira kong pera kay Lola. Pagdating ko ng bahay ay pumasok na ako sa kwarto ko.

"Ano kaya ang meron sa notebook na 'to?" nagtatakang tanong ko sa sarili.

Because of curiosity, dahan-dahan kong binuksan yung notebook at pagkabukas ko nito ay nung una, walang laman ang unang pahina nito, or should I say walang laman lahat ng pahina ng notebook?! Ngunit habang tumatagal ay unti-unting lumiliwanag ang notebook at dahan-dahang may lumalabas na isang litrato sa unang pahina nito.

"Sino naman 'to?" nagtatakang tanong ko sa sarili ko.

Maya-maya nang luminaw na ang lalaking nasa litrato ay nagulat ako sa nakita ko.

"J-jeon Jungkook?" nagtatakang tanong ko sa kawalan.

"S-si Kookie nga?!" gulat na sambit ko sa sarili nang makilala ko na ang lalaking nasa litrato.

Eh? Bakit may ganito si Lola? Fan din ba siya ng BTS? Naks naman si Lola, fangirl ang peg!

Habang nagugulahan pa ako sa nangyayari ay biglang tumunog yung tiyan ko, senyales na nagugutom na ako. Napagod din kasi ako sa paglalakad.

Haysss... Gutom na ako, wala padin sina Mama't Papa.

Habang naghihintay sa pagdating nina Mama ay may biglang nagtext sakin na siyang ikinagulat ko.

S-si Jungkook lang naman ang nag text sakin.

『 ════ •°• 𝐉𝐮𝐧𝐠𝐤𝐨𝐨𝐤𝐢𝐞 🐰💕 •°• ════ 』

𝐉𝐮𝐧𝐠𝐤𝐨𝐨𝐤𝐢𝐞: 𝘉𝘢𝘣𝘦, 𝘮𝘢𝘨𝘣𝘪𝘩𝘪𝘴 𝘬𝘢 𝘯𝘢. 𝘗𝘢𝘱𝘶𝘯𝘵𝘢 𝘯𝘢 𝘢𝘬𝘰 𝘥𝘪𝘺𝘢𝘯 𝘴𝘢 𝘣𝘢𝘩𝘢𝘺 𝘮𝘰.

『 ═══════════════════════ 』

"M-magbihis?! Pano ako nagkaroon ng number ni Kookie?" gulat at nagtatakang tanong ko sa kawalan.