18 Chapter 17: ADELARD

Sinimulan ko ang panggagamot. I first heal those in worse condition. Isa na doon ang ama ni Evelune na siyang nakaratay sa pinakaunahan.

I have applied my glowing hands to his head and focus. "Magagamot mo ba siya?" she ask but I prevent myself to lose my concentration. Mahirap kasi kapag kinakausap ako kapag ginagawa ang bagay na ito.

"I'll try best." I answered while my eyes remained closed. "Masyado nang malala ang kanilang kalagayan. This illness can be said as a skin disease." Kung nasa Earth lang sana kami. I'm sure na may gamot sa mga taong naririto.

I focused myself and already visualize his organs to my head. Nakikita ko ang itim na bagay na humalo sa kanyang dugo including his lungs and other main organs.

I don't treat everything all at once but focus in each area by turns. Mahihirapan lang ako kung minsanan ang pangagamot sa affected areas ng kanyang katawan.

Ilang saglit rin ang nakalipas nang tuluyang maalis ang lason. I opened my eyes at bakas ang pagkagulat sa mata ng ama ni Everlune.

Nagsimulang tumulo ang kanyang mga luha. "Magaling na ako!" sigaw niya sabay tayo habang kinikilatis ang kanyang balat at halatang hindi makapaniwala sa nangyari. "Salamat Bathalang Selene!"

We got the attention of others kaya nagsimulang umingay ang lahat na tila nabuhayan ng pag-asa.

Biglang yumakap sa akin si Everlune. "Salamat." kumalas naman ako sa kanya at ngumiti.

"Saka ka na magpasalamat kapag nagawa ko na silang mapagaling." wika ko sabay tingin sa maraming bilang ng nakaratay na mga tao rito sa  silid.

Sinimulan ko muli ang pangagamot. Iisa palang ang nagagawa kong mapagaling ngunit ramdam ko na agad ang panghihina as if there was a reduced to my strength or more likely my magic power. More than twenty individuals ang naririto na kailangan ko pang pagalingin. Looks like I will spend a lot of time here. Sana magawang mapigilan ng tatlo ang mga demons sa labas.

I encouraged myself and raise my head. Kakayahanin ko 'to para saan pa ba ang training na ginawa namin ni Delphina? This is the right time to show and prove what I am capable of.

ANDREA

Nakakaloka naman si Ruthenia bakit sobrang tagal naman na niya sa loob ng chapel? Ilang oras na kaming nag-hhold sa barrier and I think I'm gonna pass out anytime. Hindi pa kasi kami nag-dinner kasi hindi na namin nagawang magbaon nang tumakas kami sa Hage kaninang tanghali. What do you expect? Magagawa pa ba naming mag-puslit ng foods. Kaloka! Bigla akong napatigil nang maalala na nasa labas pala ang kabayo at karwahe namin. Oh my God! Baka linamutak na ng mga demons ang horse baka pati 'yong mga natitirang food supplies ko sa bag. Waah! 'Yong BTS shirt ko pa nandon din pala! Nasa danger si lovey dovey Jimin.

'Tong mga demons kasi parang kuto sa dami. May ilan sa kanila na mga tao pero karamihan ay mga animal demonoids ang naririto ngayon. Like lions, beer, lubo at natawa ako ng may rabbit na demonoid . Hahaha. Ang cute kaya niya sayang lang at naging isang demon. Well, ang mga demons tulad nila ay walang na sa tamang pag-iisip kundi na out of control na sila parang baliw ganern. Basta they will attack every living being na makikita nila. Hindi sila nauubos kaya tagaktak na ang pawis at ang lagkit lagkit ko na. Kaloka. Sira na ang beauty ko nito. >=<

"Don't let your guard down. The number of the demons has not yet been reduced. So it's not yet time to rest." sambit ni Daisy ng makita akong umupo saglit.

Nairap ako sa eri. "Nakaka-lerks ka naman! Hindi pa pwedeng umupo lang saglit? Pagod na kaya ako." reklamo ko sabay flip sa aking hair. English ng english mabuti nalang at hindi ako ma-nose bleed sa filolial na ito. Binawian lang niya ako ng isang irap bago nagpatuloy sa ginagawa.

Bigla naman akong napatayo sa gulat when the ground suddenly shakes kasunod ng pagtama ng numerous lightning sa mga sumusugod na mga demons.

I look upward at nakita ko si Frederick na nasa ibabaw ng chapel. There's a green magic circle beneath him while his body continues to emits countless lightnings that covers the entire barrier.

Sobrang nakakatakot ang powers niya kasi sa bawat atake ay may kasamang malakas na kulog kaya super nakakabingi. Gwapo naman siya pero hindi gaya niya ang ideal type ko kundi ang tulad ni Sapphire na isang prinsipe. Gosh! Naiisip ko palang siya parang mahihimatay na ako sa kilig. Kasi naman eh. Kahit ang arrogant at masungit bet ko pa rin siya 'no.

Natigil ako sa pag-ddaydream ng biglang may bagay na malakas na humampas sa barrier that reverberates all around the place.

Nanlaki ang mata ko ng biglang nagkaroon ng crack ang barrier na aming ginawa at hindi ko alam kong sino ang may pakana nito."Pull yourself together! Wala tayong oras para mag-mesmerized." paalala ni Daisy. Gosh! Kasalanan ko kasi ito eh! Nawala ako sa focus. Nakasalalay pa naman ang safety ng mga naririto sa Patris.

I raised my two hands and a gray magic circle appeared beneath me. I started to utter the magic chant. "Oh great Terra Ferma. Lend us your power to strengthen this barrier." I muttered and I can feel magic power inside my body that has been transferred in the barrier. "Aspida Dynamis!" sigaw ko and the barrier is more brighter and stronger now than before.

"You can rest momentary because the barrier is stable at this moment. Good job." nakangiting papuri ni Daisy matapos ang aking ginawa.

I didn't say anything at sinandal ko na lamang ang aking likod sa malaking tipak ng bato. Gosh! Nakakapagod. It takes a lot of time bago ko muli ma-cast ang spell. Actually, ito pa lang ang alam kong magic spell since hirap talaga akong mag-adjust sa surroundings ko which is full of magic energy. Mabilis rin akong mapagod compared kay Daisy dahil bago pa lang naman ako sa magic society eh.

Hindi pa ako nakakatagal sa pagkakaupo when the barrier suddenly hit by numerous blackened energy. Naalisto kaming dalawa ni Daisy. "What the heck?!" kusang naisigaw ko. Thick dust spread outside the barrier because of the strong collision of the attack.

"Be prepared. Mukhang mapapalaban tayo." I gulped by what Daisy said.

It's not a scheme of a normal demon na naririto. But a human demonoid with its ablity to decide still intact or in short, gaya siya nang nakalaban ni Ruthenia sa burol ng Hage na nakakapagsalita at may sariling isip. Isang uri ng magic spell ang tumama sa barrier kaya hindi nalalayong gawa ito ng isang human demonoid.

Unti-unting nawala ang makapal na alikabok sa labas at isang imahe ang sumalubong sa amin. It's a guy who remain standing in the middle of the demons. Parang hindi siya nakikita ng mga ito dahil iniiwasan lamang siya at dinaraan. He's scary.

He raised his right hand at may gesture siyang ginawa and suddenly all the demonoids around the area look at him. My eyes widened in shock nang yumuko at lumuhod silang lahat tanda ng pagbibigay galang. It can't be.

"He's strong." may bahid ng pangamba sa boses ni Daisy.

I eyed the guy and suddenly feel a great amount of negative energy that surround him.

Suddenly, I felt horrible when he grinned. He grinned at me intently. Things went fast at namalayan ko na lamang na nawala na ang harang.

I can't react or move at all. Tila napako na ang aking buong katawan sa lupa dahil sa nangyari.  Napatakip ako sa aking bibig at hindi makapaniwala na in just a snap ay masisira ang ginawa naming barrier. Who is he?

Pinagmasdan ko ang maliliit na liwanag na parang mga bulak na nagkalat sa buong paligid. They all start to fade away at walang iniiwang kahit na anong bakas. No way! This can't be happening.

"I-impossible." naiiyak kong sambit dahil hindi talaga ako makapaniwala. I almost used all my strength para lang ma-perform ang spell kanina.

"Don't lose hope, Andrea. Be strong! We need to protect this village." saad ni Daisy. Nanlulumo akong tumayo at ituon ang tingin sa aming harapan. Tama siya. May mga taong umaasa sa amin and Ruthenia is also busy doing some task inside kaya dapat wala kaming oras na sasayangin.

Tahimik...

All the demons surrounding the mystery person are not moving at tila may hinihintay.

Hindi nga ako nagkamali dahil sa isang click lang ng daliri ng lalaki ay  umalingawngaw ang atungal ng lahat ng demons and attack as rapidly.

Frederick landed to the ground and released lightnings na halos tumupok ang halos kalahating bilang ng nga demons. He pulled out his sword at halatang hindi man lang siya nahihirapan bagkus makikitang bihasa na siya sa larangan ng labanan.

"Cover me, Daisy! I will create a new barrier once I regain my strength." I said sabay takbo at nagtago sa isang natumbang puno.

More than fifty demons ang naririto pa at dahil kami lang ang nilalang nasa labas ay sa amin lang ni Frederick ang kanilang atensyon.

Daisy released some fire balls na tumupok sa limang demonoids. Seriously? I wonder kong sino ba talaga si Daisy. Iba ang caliber ng power niya compared sa ibang nilalang rito sa mundo ng Zariya. Basta malakas ang kutob ko na hindi siya ordinaryong filolial lamang.

I start to fucos again at inipon ang lahat ng natitirang lakas ko. My breathing is so heavy at this moment dahil mahirap para sa akin ang mag-cast ng maraming spell sa maiksing panahon.

"Kyaahhh!" I screamed in extreme pain nang biglang may tumama sa pinagtataguan ko dahilan ng marahas na pagtama ng katawan ko sa lupa. Ang sakit!

I try to rise my body pero hindi ko magawa dahil sa kirot ng kanang braso ko kaya umupo na lamang ako at sumandal bago nagtago. I looked behind me at nakita ang lalaki kanina na naglalakad na papalapit sa akin. His right hand remain in the air. Masyadong napalayo ako kay Daisy kaya hindi niya napapansin ang nangyayari. Kailangan kong makagawa ulit ng barrier.

"Huwag ka nang magtangka pa."

My eyes widened in shock nang marinig ang kanyang boses sa aking harapan. Nakita ko ang isang pares ng paa at laylayan ng kanyang cloak. Mabagal at nanginginig kong iniangat ang aking ulo at nakita ko ang kanyang kabuuan.

A red eyes resembling a demonoid at may pulang tampal rin siya sa braso't pisngi gaya ng mga taong naririto sa Patris. Pero bakit? Hindi ba siya nanghihina?

"Satisfied? Observing every part of me?" mabangog na boses nito sabay hawak sa saking braso at piniga ito na ikinadaing ko ng husto. 'Yon pa talagang na-injured ang pinisil niya.

"Curse you!"

"Hmp!" I wasn't able to scream nang dinakma niya ang aking mukha na parang humawak lang siya ng isang bola. Naramdaman ko na lamang ang pagtilapon ng katawan ko sa eri. Sh*t! Wala na! Sira na ang face ko nito.

Bumagsak ako sa tuyong lupa at hindi ko na nagawang sumigaw dahil namanhid na ang katawan ko sa sobrang sakit. Maingay parin sa buong paligid dahil sa patuloy na pagsabog at iyak ng mga namamatay na demons.

A blacked energy surrounded me. "Farewell." he said with mixed insult habang nakatapat ang nagliliwanag niyang kamay sa akin. "Your barrier is really tough. Too bad, you can't make it----"

He suddenly swing his hand in the air and stop the ball of light effortlessly that almost speared his back.

"Release her at once!"

I smiled because I recognized that voice. So, tapos na pala siya sa ginagawa niya sa loob.

His attention turned to Ruthenia at napansin ko ang dalawang bola ng liwanag hovering above her.

A white binding light criss-crossed her hands at tinakpan ko ang aking mata dahil sa nakakasilaw na liwanag. She immediately combined her two hands na ikinagulat ko. Did she just--She successfully did that without an enchantment? Amazing.

"You're gonna pay for this!" singhal niya and she immediately released her attack.

He's attention to me was lost dahil kay Ruthenia. Mabilis siyang tumalon sa eri at nagpakawala rin siya ng itim na liwanag mula sa kanyang kamay.

The collision of the the two energies reverberates around the whole place. Nagkalat ang makapal na alikabok sa paligid kasabay ng malakas na pwersa ng hangin. OMG! This is insane! It was a battle between light and dark.

Nagulat ako nang may lumingkis sa aking bewang and I was shock ng makita ang malalaking flower vines sa aking palibot. "Waahh! Help me!" Tanging sigaw nalang ang nagawa ko dahil hindi ko na maigalaw ang buo kong katawan.

"Shhh. Be quiet." Napatingala ako ng marinig si Daisy. She rolled her eyes kaya inirapan ko rin siya. Bakit ba? "It was Evelune's magic." Nakahinga na ako ng maluwag. Akala ko lalamunin na ng isang carnivorous plant ang beauty ko.

Dinala ako ng nga ito sa harap ng chapel at napatingin ako kanila Ruthenia. It's obvious that the guy's strength is much stronger than her. Dahil nagamit niya na siguro ang kapangyarihan niya sa panggagamot.

"Arghh!" sigaw ni Ruthenia still giving her all to push the blackened energy. Biglang tumabi sa kanya si Evelune with her Grimiore na nakalutang at nagliliwanag sa kanyang harapan. "Sivinia Grandia!" She chanted and a green light attack the guy na ikinaatras nito.

Suddenly, a lightning strikes to him na ikinatilapon niya sa isang sirang bahay. God! It was a direct hit. Frederick landed beside the two at halatang hingal na hingal si Ruthenia. She's breathing heavily habang nakapatong at magkabilang kamay sa kanyang tuhod.

"Are you okay?" tanong ni Frederick at hindi ko maiwasang mag-isip ng kakaiba ng mapansin ang bakas ng pag-aalala sa kanyang mukha. Ayiieee! Madungis na rin ito at madumi narin ang balabal niyang suot.

Tumango lamang si Ruthenia at nabaling ang lahat sa bigkang paglipad ng mga sirang kahoy sa iba't ibang direksyon.

The demonoid guy ay nakalutang na ngayon sa eri at pumapalibot sa kanyang katawan ang itim na energy.

"Three against one?" he said sabay mahinang tumawa and then smirk. "You already knew why I'm here, Evelune. Just give me the Blue Rose Sword and I will leave this place immediately." mahinahon niyang saad. Sabay na binigyan ng nagtatakang tingin ni Ruthenia at Frederick si Evelune dahil sa sinambit ng lalaki. Blue rose sword? May ganoong bagay palang tinatago ang bayang ito? At ano namang magagawa ng sword na 'yon? Kaloka.

"NEVER!" Evelune shouted and clenched her fist. "I won't let you, ADELARD!"

➖➖➖