11 Chapter 10: Seal

➖➖➖

"Hon!" mom is shouting in anxiety while the water on the shore still arises.

"She's losing control!"

"The necklace!" They are  trying to repel the waters. Wait--is this a dream? Mom and Dad are glowing.

"Oh God!" she successfully came near and immediately put the necklace in my neck. Then the waters turned back on its normal state.

"This necklace's enchantment works."

I wake up in deep slumber kasabay ng kaunting kirot magmula sa aking ulo.

A dream again?!

Napadako ang aking tingin kay Oddysey habang pilit na hinihila ang laylayan ng aking damit. Ang kulit. "What's up, Oddysey? Can't sleep?! Napatingin ako kay Andrea sa aking tabi na mahimbing na ang tulog.

Where's Daisy?

Nasa ganoon akong posisyon nang biglang umalingawngaw ang malalakas na alulong.

"Woooo!" Hindi mapakali si Oddysey at parang may ibig siyang sabihin sa akin. What are those noises?

Pero bigla nalang lumukob sa akin ang pangamba ng maalala ang nangyayari sa mga oras na ito. Sounds of explosion and outcry of people occupies my ear. What is exactly happening?!

I stand up and open the window to look outside at halos mawalan ako ng malay sa nasasaksihan.

The barrier still stand but many dark creatures ay nasa loob na ng bayan attacking people without hesitation. I can see a horde of demons outside the barrier na nagbigay sa akin ng lubos na kilabot. So this is the Full Moon.

"We've been breach!" Biglang lumitaw si Daisy at hingal na hingal.

"Breach? Saan ka ba galing?" Hindi na siya sumagot pa bagkus lumipad at ginising si Andrea.

"Wake up! Kailangan na nating umalis!"

Wala sa sariling tumayo si Andrea and still yawning.

"Daisy?!" Naguguluhan talaga ako at hindi ko makuha ang ibig niyang sabihin.

"The ogres and demons will soon infiltrate this whole town. Dahil hindi napansin ng lahat na many demonoids already here before the barrier was created. Kaya hindi na tayo ligtas rito." she explained. Nanlaki ang mata ni Andrea at ngayon lang ata natauhan.

"What?! But how--"

"There's no time to explain." sabay bukas ng pinto. "Delphina and the others are waiting at the hill. So let's go!"

There's too many question na tumatakbo sa aking isipan sa mga sandaling ito. We passed throughout the back door of the house. Mabuti na lamang at nagawa ko pang madala ang aking sword dahil sobrang natataranta na talaga ako sa nangyayari.

Malamig na hangin at nakakasulasok na amoy ang sumalubong sa amin sa labas kaya napatakip na lamang ako sa aking ilong. "Watch the surroundings." habilin ni Daisy at sinimulan na naming tumakbo at sinuong ang masukal na kakahuyan.

I can hear many people asking for help kasabay ng malalakas na pagsabog at sigawan.

"I'm scared." Andrea said beside me at hinigpintan ko naman ang hawak sa kanyang mga kamay.

"Don't worry. You're not alone." sabay tingin kay Oddysey na nakapatong sa aking balikat.

Natigil kami when Daisy suddenly hissed. "Shhh. There's two Ogres ahead." Kinilabutan ako noong sinambit niya iyon at agad kaming nagtago sa likod ng isang puno.

Ganito pala ang totoong kaba kapag naka-ingkwentro ng mga nilalang tulad nila. Nangangatog ang aking mga tuhod at ang bilis ng kabog ng aking dibdib.

I take a peek at doon ko nakita ang kanilang itsura. They are more likely a werewolf but have a human body and a head of a wolf. May bahid rin nang dugo sa kanilang mukha at katawan na mukhang sariwa pa kung titignan.

Napatingin sa aking direksyon ang isa sa kanila and I immediately turned my gaze habang hawak ang aking dibdib.

We heard him growl at tunog ng pagsinghot sa paligid. They can smell and sense us somehow.

"They're coming. Wait for my signal and run." Daisy exclaimed na ikinalunok ko nalang at hindi na sumagot.

Narinig namin ang malalakas at dahan-dahang mga yapak sa lupa papalapit sa aming pinagtataguan.

"Thermal Element." flame made of arrows started to materialize around Daisy's body. "Now!"

She released her attack that caused a loud explosion around the place and quickly ran fast.

We heard a loud growl kasunod ang tunog ng mabibigat na yapak sa lupa.

"Run faster!" sigaw ni Daisy. Mahigpit ang hawak namin ni Andrea sa isa't isa at walang imikan.

Narating namin ang isang maliit na ilog, and cross it without hesitation. Pero bigla akong naupo sa tubig nang maramdaman ang sakit ng aking kanang paa. Sh*t bakit ngayon pa ako napulikat!

Akmang aalalayan ako ni Andrea nang pigilan ko siya. "Go, Andrea. Save yourself!" narinig ko pa ang pagtanggi niya ngunit agad siyang natigilan habang nakatingin sa aking likuran. Fear started to enveloped her eyes. She's completely not able to move her body.

I turned around my gaze at kamay ng Ogres ang sumalubong sa akin. Mabilis kong itinulak si Andrea and rolled my body para iwasan ito.

Ininda ko ang sakit sa aking likuran dahil sa matutulis na bato at galos ng mahahabang kuko sa aking paa. Nagsimulang umagos at humalo ang aking dugo sa ilog.

Another ogres appeared in front of Andrea but instead of attacking her ay pinili ako nito na ilang metro ang layo sa kanya. Pinilit kong tumayo and swing my sword without hesitation. Lumabas ang masaganang dugo sa kanyang leeg bago bumulagta sa aking harapan.

I don't know how to react habang pinagmamasdan ang walang-buhay nitong katawan.

This is my first time to kill.

May dalawa pang natitira at sa akin lang ang kanilang atensyon. Tumatama sa kanilang katawan ang bola ng liwanag na gawa ni Daisy pero sa akin pa rin ang atensyon nila. There's something odd. Bakit sa akin lang sila nakatuon?

Palapit sila ng palapit sa akin at hindi ko na alam ang susunod kong gagawin.

"Command the waters, My dear"

I heard it again. That warm voice.

"Sino ka?" nanghihina kong sabi habang iniikot ang tingin sa paligid.

"Control the waters and it will obey you" pag-uulit lamang nito at binaliwala ang ang aking tanong.

Command? Papaano? Ganito na ba kapag mamatay na? Kung ano-ano nang naririnig?

Isang metro nalang ang layo ng orges sa akin and the urge to kill it subdued me. I raised my sword patungo sa kanya and I was about to swing it again when my body glowed at dumaan ang malakas na daloy ng tubig na humati sa kanila sa pira-piraso.

What the heck? Magsasalita na sana ako ng biglang kumirot ang aking buong katawan.

"Kyahhh!" it's like a fire na sumusunog sa aking balat causing me to feel an extreme pain. Napahiga ako sa tubig at tila nawalan ng lakas dahil para akong sinasakal ng kung sino. Damn! What's happening to me?

"Ruthenia!" lumapit si Andrea sa akin at inalalayaan akong tumayo pero bigla akong napadaing ng hawakan nito ang aking braso. "Ahhh!"

Nakita ko si Daisy na malalim ang tingin at lumapit sa akin. All I want is to get rid of this pain! Ilang saglit rin bago ito nawala at pumalit ang kirot ng aking mga sugat.

"I hereby call." itinapat niya ang kamay sa akin at nag wika kasunod ng unti-unting paghilom ng aking mga sugat.

➖➖➖

Daisy's POV

I watch her body glowed and magic started to circulated around her.

So I'm correct. She's not a mere mortal after all.

She successfully command the waters na tumapos sa mga ogres pero hindi rin iyon nagtagal dahil naramdaman niya ang pananakit ng buong katawan niya. I was taken a back to what I witnessed.

A seal started to glow with gold from her face down to her knees.

The energies on her whole system started to betray her and started to slowly kill her. It was all over her neck now, slowly choking her to death. Andrea suddenly touched her arm at dahilan lamang para ng kanyang pagdaing. Tumigil rin at nawala ang enerhiyang sumasakal sa kanya at mabilis na inalalayan siya ni Andrea and I immediately healed her wounds.

It takes a few minutes bago ko maintindihan ang nangyari.

A seal embedded through her body.

➖➖➖